Een wereld te winnen om tot een nieuwe Toon Hermans uit te
groeien
Alex Klaasen, die eerder een duo vormde met Martine
Sandifort, laat in zijn eerste solovoorstelling Eindelijk alleen zien waartoe hij in zijn eentje in staat is. Het
filmpje vooraf waarin hij, als een steward in een vliegtuig, uitlegt wat de
gedragslijn van de toeschouwers in geval van calamiteiten dient te zijn, roept de
nodige verwachtingen op, die hij echter niet waarmaakt. Na variaties op het
prachtige nummer Joie de vivre dat
aan Jacques Brel en aan Toon Hermans doet denken en dat de stemming erin brengt
volgt een aardige sketch van de moeder van Tjibbe die aan fistfucking doet, maar
daarna gaat het eigenlijk alleen maar bergafwaarts, al is dat misschien wel erg
hard geoordeeld over de energie die Klaasen uitstraalt en heeft dat eerder te
maken met mijn verwachtingen.
In een eenvoudig decor met alleen een toiletpot en een
telefoontoestel, maar wel een sterke belichting, bedient Klaasen in een hemd en
een boxershort zo’n tachtig minuten het publiek met sketchjes die soms
origineel zijn maar, anders dan de fraaie liedjes, veelal te lang duren. De eerste
sketch waarin de nogal naïeve Groningse moeder van Tjibbe telefonisch kaarten
wil bestellen voor de show van haar zoon - die hij samen met een reus van kerel
geeft die ervaring heeft met het halen van kalveren, het liefst met
groepskorting omdat ze er met de vrouwenclub van het jeu de boules naar toe wil
- maar hoort dat het om een besloten voorstelling gaat, is nog wel vermakelijk,
de volgende over een cursus paaldansen voor jonge meisjes op een
verjaardagspartijtje, waarin hij in een blauw slipje en een mooie mimiek veel
suggereert, is echter aan de lange kant. Datzelfde geldt ook voor een sketch
over acht manieren van lachen om niet te hoeven huilen, een gesprek met een
foetus die in de buik van Klaasen zit en die hij via de telefoonhoorn spreekt en
een sketch over Mariska van Kolck, een cabaretière die volgens een hijgerige
mannelijke fan prachtige borsten heeft, die uitnodigen om in te smeren en
misschien meer, maar volgens een vrouwelijke fan, die verteerd door jaloezie,
juist afstotend is. Beurtelings komen deze twee stemmen aan bod, hetgeen op den
duur wat flauw wordt. Ook de tekst over een zelfmoordsmurf, die eerst graag
dood wil maar na een ontmoeting met een leuke smurfin, waarmee ik een
vrouwelijke smurf bedoel, toch door wil leven maar niet weet hoe, is niet
sterk. Aardiger is het verhaal over een rijke vrouw in Shopper die ongeneeslijk koopziek is, hoewel de herhaling wat
minder had gekund. Het is grappig dat in deze conference steeds weer de
zinsnede voorkomt dat elk object een uitsteeksel heeft. Een Amsterdamse zwerver
is tekstueel weer niet zo sterk, Zwanen
dat met gewone stem verteld wordt, is een aardig tussendoortje over een zwaan
die zelfmoord pleegt als zijn of haar partner verongelukt is en de laatste
sketch over een oude man die het heerlijk vindt dat hij na de dood van zijn
vrouw eindelijk alleen is, zoals de titel van het programma ook luidt, weer negatief
zoals Hans Teeuwen kan doen en ontroert of overtuigt niet echt. Het was
duidelijk dat Klaasen het van zijn liedjes moet hebben, zolang hij geen betere
teksten heeft.
Het operalied Kom je
straks bij me spelen? waarbij Klaasen met zijn blote voet of een voet met
naaldhak de verschillende partijen van een man of een vrouw aangeeft is erg
fraai. Net als het lied Stemmen in mijn
hoofd, waarin hij eerst last heeft van vervelende stemmen, zelfs die van
Herman van Veen, maar die later, als hij ze het zwijgen heeft opgelegd, toch
weer mist. Mijn drol is een hommage
aan het eerdere leven van voedsel en geeft aan dat elk begin een einde kent. Tenslotte
keert hij weer terug tot Joie de vivre
en laat in de uitvoering daarvan nog eens zien welk enorm aantal typetjes er
voorbij gekomen zijn. Tegelijk wordt duidelijk dat hij met zijn mooie stem te
weinig liedjes naar voren heeft gebracht en dat zijn contact met de zaal helaas
tot nul beperkt is gebleven. Het grote talent Klaasen heeft nog een wereld te
winnen, maar zeker de kwaliteit om tot een nieuwe Toon Hermans uit te groeien.
Hier
zijn act Paaldansen voor jonge
meisjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten