Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 28 mei 2016

Filmrecensie: Tamara Drewe (2010), Stephen Frears


Romance die in de bouquetreeks niet zou misstaan

Tamara Drewe is een journaliste is een vrijgevochten en knappe journaliste voor The Independent in Londen en brengt een bezoek aan haar geboortedorp Ewedown omdat ze het huis van haar overleden ouders wil verkopen en daarvoor nog eens een opknapbeurt wil laten geven. Toevallig treedt er in de omgeving een rockband op en wil ze meteen ze de bekende drummer Ben interviewen. Haar komst in het niet echt bestaande suffe dorp in Dorset brengt nogal wat onrust te weeg. Ze brengt de harten van de mannen op hol, maakt vrouwen ziedend en zet twee pubermeisjes die in de ban zijn van Ben aan om veel verwarring bij de dorpsbewoners te veroorzaken.

De film begint bij de buren Nicolas en Beth Hardiment die een schrijvershotel bestieren. Nicholas is zelf een gevierd auteur die anderen helpt met hun roman of biografie. Een van de aanwezigen is de Amerikaan Glen die bezig is met een boek over Thomas Hardy. Hij krijgt de nodige hulp van Beth omdat Nicholas er ook nog eens de nodige vriendinnetjes op na houdt. Als Beth daar achter komt zijn de rapen gaar. Nicholas kan alleen beloven dat het niet meer zal gebeuren. De echtelijke ruzie brengt Glen tot de opmerking dat het echtpaar zelfs inspiratie voor inhoud bezorgt. Het is een van de leukere grapjes in de film.

De komst van Drewe, die na een neuscorrectie een heel aardig smoeltje gekregen heeft, betekent echter dat de lust van Nicholas toch weer gewekt wordt. Drewe moet echter weinig van de schrijver op middelbare leeftijd hebben. Ze ziet meer in de jonge god Andy, die tuinman is van de Hardiments en graag de opdracht van Drewe aanneemt om het huis van haar ouders, waarin hij zelf geboren is en waar hij eens een seksuele ervaring met Drewe had, op te knappen.

Het optreden van Ben op een rockfestival in de buurt gooit roet in het eten. Drewe is meteen weg van de knappe drummer, die zojuist op het podium heeft gezien dat zijn vriendin werd ingepalmd door een ander bandlid en daarom met zijn hond bij Drewe intrekt. Dat is natuurlijk een bittere pil voor Andy die had gedacht verder te gaan met Drewe waar hij in zijn jeugd gebleven was.

De actie van de pubermeisjes die zo graag eens de aandacht van Ben willen vangen en daardoor het huis van Drewe binnengaan om via haar computer verwarrende informatie te verspreiden over haar bereidheid haar bed met anderen zoals Nicholas te delen, maakt de film nodeloos complex. Het wordt nog moeilijk om alle draden weer goed te krijgen en daarvoor is het bijvoorbeeld nodig dat Nicholas, die graag ingaat op het voorstel van Drewe om het bed met haar te delen en vreemd genoeg daar ook nog door haar wordt toegelaten, al kan het vertrek van de nijdige Ben als een verzachtende omstandigheid gelden, het loodje moet leggen.

De afloop is zoals verwacht. De film kent een romantische inkleuring die niet misstaat in een bouquetreeks. Zelfs de pubermeisjes krijgen toch nog hun foto moment met Ben als ze hem troosten na de begrafenis van zijn hond die werd neergeschoten omdat hij achter de koeien aan zat. Dat maakt Tamara Drewe als vliegtuigfilm compleet.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten