Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 21 september 2014

Orlando Figes over Revolutionair Rusland, Buitenhof, 21 september 2014



Revolutionaire geest een eeuw lang vaardig over Russen

In het zondagse programma Buitenhof spreekt Marcia Luyten met de Britse historicus Orlando Figes (Londen, 1959) over zijn nieuwe boek Revolutionair Rusland (2014) dat een eeuw revolutie omvat en zijn eerdere boeken over dit, voor hem nog altijd zeer boeiende, land samenvat. Anders dan gebruikelijk is hij van mening dat het vuur van de revolutie dat in 1917 werd ontketend een eeuw lang bleef bestaan. Tussen 1891 en 1991 werden de doelen nooit ingrijpend gewijzigd. Ook Gorbatsjov was volgens Figes nog steeds een bolsjewiek, die een sterke staat noodzakelijk achtte voor het welzijn van de bevolking.

In 1917 heerste er een sfeer van modernisering in Rusland, ook onder invloed van de Eerste Wereldoorlog. De utopische visie op de samenleving vindt nog steeds weerklank bijvoorbeeld in jeugdorganisaties. Er moet wel een nieuwe retoriek gevonden worden om de nieuwe generaties aan te spreken.

De eerste generatie had zoals gezegd modernisering van de maatschappij op het oog. De tweede generatie, die van 1941, werd aangesproken door het patriottisme dat door de Nazi’s werd bedreigd. Het land bracht enorme offers om het nazisme te verslaan. Figes zegt dat 97 procent van alle achttien jarigen daarbij om het leden kwam. De derde generatie werd een worst voorgehouden dat de Sovjet-Unie de Verenigde Staten op technisch opzicht naar de loef zou steken. Op het ogenblik heerst er een morele amnesie over de revolutietijd. Mensen staan in de rij voor de winkels en zijn de revolutionaire retoriek moe. De lijkzakken die terugkomen uit Oekraïne worden minder gemakkelijk geaccepteerd. Het gebrek aan erkenning dat de Russen ondervinden over hun strijd tegen de Nazi’s wordt nog altijd gevoeld.
  
Luyten vraagt of Poetin inmiddels met een restauratie bezig is.
Volgens Figes speelt hij in op de nationale trots, die in de jaren negentig na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie een enorme knauw kreeg. Er heerste schaamte over de terreur van Stalin, die door Poetin werd weggestreken. Hij verontschuldigt zich niet voor de daden van Stalin, maar zet die in perspectief. Ook de Amerikanen maakten fouten, zoals door het gebruik van de atoombom. Figes vindt de ontwikkeling op de lange termijn wel bedreigend. Temeer omdat de meeste Russen slecht geïnformeerd zijn.

Zijn de Russen een autoritair leider niet moe?
Figes meent van niet. Ze voelen zich weer trots op hun land en economisch is er meer stabiliteit dan in de jaren negentig. Daar hebben ze graag wat minder persoonlijk vrijheid voor over. Figes is niet bang voor imperialistische neigingen, al schreef hij dat voor de crisis in Oekraïne. Hij denkt niet dat Rusland Oekraïne wil binnenvallen. Het land is wel historisch zeer met Rusland verbonden. Daarom zal Poetin door onrust te stoken willen verhinderen dat het toetreedt tot de Navo. Een derde wereldoorlog verwacht hij echter niet.
 
Helaas werd in dit wat warrige interview niet ingegaan op de massademonstratie die vandaag in Moskou gehouden wordt tegen de inmenging van Poetin in Oekraïne. Gelukkig zwijgt niet iedereen in Rusland. Niet iedereen laat zich manipuleren door de overgebleven media die op de hand van Poetin zijn. Sommigen gaan de straat op om dezelfde route te lopen die men eerder volgde om te protesteren tegen het presidentschap van Poetin.

De kwestie voor inwoners uit Oost-Oekraïne om te kiezen voor Rusland of Europa is natuurlijk een moeilijke. Het zou Europa sieren als men het grootkapitaal harder zou aanpakken en meer ruimte zou bieden aan initiatieven van burgers. Dat zou de keuze voor mensen in het oosten van Oekraïne gemakkelijker maken. Nog mooier zou het zijn als het democratisch elan in Rusland zegeviert en de wereld niet meer in starre machtsblokken is opgedeeld. 

aangepast, zondag 21 september 17:26 uur. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten