Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 25 september 2014

Bhutto (2010), documentaire van Duane Baughman en Johnny O’Hara



Biografische schets van het bewogen leven van de eerste vrouwelijke premier van Pakistan

Benazir Bhutto was de dochter van een vooraanstaand VN-diplomaat en een Iraanse moeder. Ze kreeg sociale rechtvaardigheid en vrouwenrechten met de paplepel ingegoten. Haar studie aan Harvard in de jaren zestig zal sterk aan haar politieke bewustzijn hebben bijgedragen. Ze schopte het tweemaal tot premier van dit zwaar islamitische land maar moest een derde poging tenslotte bezuren.

Benazir werd in 1953 geboren in de Pakistaanse hoofdstad Karachi. Ze was de oudste van de vier kinderen. Pakistan werd in 1947 onafhankelijk, gelijktijdig met India, maar de overgang ging met heel veel geweld gepaard toen hindoes en moslims elkaar passeerden. Het onderontwikkelde land kende lang een militaire dictatuur en een shariawetgeving waarbij vrouwen werden achtergesteld en mensen publiekelijk werden gestraft door ophanging en afhakken van ledematen. Toen ook al.

Na de afscheiding van Bangladesh in 1971 verliet de vader van Benazir de VN en richtte de volkspartij PPP op, die veel kiezers trok, waarna hij een jaar later het presidentschap op zich kon nemen. Zijn manier van politiek bedrijven gaf zijn dochter een mooi inkijkje in de keuken. Vanwege protesten van de moslims brokkelde de steun voor Bhutto af en in 1977 kondigde de, nota bene door Bhutto zelf, benoemde generaal Zia ul Haq de staat van beleg af. Bhutto kwam in de gevangenis en Benazir bezocht hem vaak. Ze kreeg het verzoek om de partij te gaan leiden.

Pakistan beleefde een gruwelijke tijd met veel repressie. In de welgestelde familie stond de terechtstelling van de vader en de opsluiting van diens vrouw en dochter in 1979 gelijk aan een Griekse tragedie. Omdat Pakistan na de inval van de Sovjet-Unie in Afghanistan als een belangrijke bondgenoot van de Verenigde Staten werd gezien kreeg Zia van Reagan veel geld, waarmee militante moslims werden bewapend.

In 1984 werd Benazir vanwege haar slechte gezondheid vrijgelaten. Ze ging naar Londen om zich medisch te laten behandelen aan een chronische oorontsteking. Tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk, een jaar later, werd haar broer vergiftigd. Ze was vastberaden om naar Pakistan terug te keren en democratische verkiezingen te laten houden. Om haar positie te versterken trouwde ze in 1987 met Zardari. Ze kreeg een kind, vlak voor ze, geholpen door een dodelijk vliegtuigongeluk van Zia, de verkiezingen won. Als premier zette ze zich in om de levensomstandigheden van de arme bevolking te verbeteren, maar een sterke machtsbasis had ze niet.

Haar man Zardari werd gedemoniseerd vanwege corruptie en moslim extremisten trokken het land in. Ze werd in 1990 afgezet door het leger en de conservatief Sharif nam haar plaats in. In 1993 probeerde ze het opnieuw, dit keer met meer gematigdheid om haar macht te behouden, maar ook dit keer moest ze na vier jaar het stokje weer overgeven aan Sharif.

In 1999 pleegde legerleider Musharraf een staatsgreep. Benazir week uit naar Dubai om aan vervolging te ontkomen. Nadat in 2004 haar man vrijgepleit werd van corruptie, nam ze de strijdbijl weer op. Ze vloog terug naar Karachi en ontsnapte aan een bomaanslag. Anderhalve maand later werd ze alsnog gedood door een aanslag na een bevlogen verkiezingstoespraak in de plaats waar haar vader werd opgehangen.

In een geschrift hield ze Musharraf, die in 2008 aftrad om vervolging te voorkomen en in ballingschap in Londen woont, aansprakelijk voor haar dood. In 2010 werd dat inderdaad bevestigd door een VN onderzoek. De moordenaar is nooit gevonden. Haar man werd president en haar zoon beloofde het voorzitterschap van de PPP op zich nemen na zijn studie in Oxford. Benazir was ervan overtuigd dat haar ideeën over democratie, verzoening en mensenrechten zich ooit zullen uitbetalen.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten