Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 27 september 2014

Grace. The burden of the brave (2013), documentaire van Tessa Steenbergen



Sterke vrouw vecht ondanks handicaps voor tweede termijn als gouverneur

Grace Padaca (op de foto met krukken) is een licht gehandicapte vrouw die het tot gouverneur van de Filippijnse provincie Isabela schopte. In de aanloop naar de tweede termijn in mei 2010 wordt ze gefilmd door Tessa Steenbergen, die bevriend met haar werd en tegelijk ook de filmcrew aan ons voorstelt. Grace bedankt Nederland voor de orthopedische schoenen die ze aangemeten kreeg en waarop ze zich beter kan voortbewegen tijdens haar verkiezingstournee.

Grace was eerder radiopresentatrice. In haar programma nam ze het op voor de boeren en tegen de corruptie. Na veertien jaar met mensen spreken voor de radio bracht een bijbelpassage haar op het idee om zelf iets aan de problemen in haar land te doen. Ze stelde zich beschikbaar als gouverneur en werd gekozen. In de eerste termijn keerde ze zich tegen de illegale houtkap, kocht waterpompen in en stelde een subsidieregeling voor boeren in zodat ze niet meer afhankelijk waren van de luimen van de bezittende klasse, maar ze heeft nog drie jaar nodig om haar werk af te maken, denkt ze.

Ze moet het opnemen tegen een onverslaanbaar geachte telg uit de steenrijke Dy dynastie die sinds tijden de macht heeft over dit gedeelte van de Filipijnen. In een radio-uitzending verwijt ze deze Bojie dat hij stemmen koopt en mensen terroriseert om op hem te stemmen. Boije zegt dat ze dit niet kan bewijzen. Na de uitzending zegt Grace tegen Tessa dat Bojie nog een van de hoffelijkste mannen uit de dynastie is. Tessa filmt ook diens tweede man, Rodito Albano, die inwoners ontvangt in zijn luxe villa en hen geld belooft om hun gezondheidsproblemen op te lossen. In ruil daarvoor moeten ze wel op Dy stemmen.

Tessa gaat mee naar de moeder van Grace die - net als haar overleden man vroeger - in het onderwijs werkt. De moeder vertelt dat Grace haar eerste dochter en haar tweede kind was en dat ze koorts kreeg toen ze drie jaar oud was. Ze werd naar Manila gebracht voor onderzoek en bleek polio te hebben gehad. Op haar zesde kon ze weer wat lopen, maar geweldig ging het niet. Haar klasgenoten droegen haar naar school. Grace las veel en leerde kernwaarden als rechtvaardigheid uit boeken en van haar ouders.

Bojie Dy deelt voedselbonnen uit en zet demonstraties in scène tegen Grace, die ook doodsbedreigingen opgestuurd krijgt. Voor het eerst besluit ze die op Facebook te zetten. Ze omschrijft haar inzet voor de tweede termijn van het gouverneurschap als the burden of the brave, maar de last is noodzakelijk om haar werk af te maken. Ze heeft een troef in handen die niet aan iedereen gegeven is en daarmee een grote verantwoordelijkheid voor een beter lot van de arme bevolking. Anders dan de dynastieke familie die de mensen afhankelijk wil houden, wil zij hen verheffen, zoals we horen in haar charismatische toespraken, waarbij ze zelfs haar kruk in de hoogte heft bij wijze van wapen.

Inmiddels is de verkiezingsdag aangebroken. Ze stemt in de woonplaats van haar moeder en zegt heel grappig tegen de toegestroomde mensen dat ze gaat voordringen omdat ze zo snel mogelijk naar haar hoofdkwartier wil om haar fanmail te beantwoorden. Ze meent dat ze kan winnen, maar de televisie vertelt een ander verhaal. De volgende dag blijkt inderdaad dat Bojie de verkiezingen gewonnen heeft. Grace berust in haar nederlaag. Ze gaat een jaartje uitrusten van haar inspanningen en meldt zich daarna bij de president of die nog ander werk voor haar heeft.

In de aftiteling lezen we dat ze drie jaar later benoemd is tot lid van de kiesraad die moet toezien op het tegengaan van corruptie. Tessa hoopt dat Grace nog eens president wordt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten