Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 1 september 2014

Filmrecensie: Looking for Eric (2009), Ken Loach



Sociaal drama met een absurde toets

Al geruime tijd volg ik de films van Ken Loach, omdat hij op een boeiende manier sociale omstandigheden en persoonlijke relaties met elkaar in verband brengt. Ik heb hem daarom af en toe genoemd in mijn andere filmrecensies, maar heb nog nooit een film van hemzelf op mijn blog gerecenseerd. Looking for Eric, over een fanatieke voetbalfan van Manchester United, maar in zijn dagelijks leven wat overspannen postbode, biedt mij die kans.

Het armoedige Noord Engeland is weer het tafereel waar zich dit sociale drama afspeelt. Postbode Eric Bishop leeft alleen met zijn twee opgroeiende stiefzonen Ryan en Jess, die slecht willen gehoorzamen. Hij is twee keer getrouwd geweest en zijn tweede vrouw is alweer zeven jaar geleden bij hem vertrokken. Zijn huis is een rommeltje. Eric kan nauwelijks zijn hoofd boven water houden. Dat is wel duidelijk in de eerste beelden waarin hij overspannen in zijn auto een gevaar op de weg is. Uiteindelijk rijdt hij zijn auto in de prak en belandt voor onderzoek in een ziekenhuis. Een collega van zijn werk haalt hem op en zet Eric thuis af. Daar begint hij maar weer zuchtend zijn stiefzonen tot de orde te roepen en het huis op te ruimen.

Aanleiding voor zijn ongeluk is, zoals we later horen, de relatie met zijn eerste vrouw Lily Devine. Hij heeft al lang geen contact met haar gehad, maar hun dochter Sam koppelt ze onbewust weer aan elkaar. Ze heeft een bijeenkomst van zes weken voor haar studie en vraagt of Eric haar moeder wil bijstaan in de verzorging van haar dochtertje. Eric gaat naar het plein waar Lily de baby zou overdrage, maar durft de confrontatie niet aan en vlucht in zijn auto, met hiervoor genoemde nare gevolgen. Een volgende keer lukt het contact wel.

De voormalige Franse aanvaller van Manchester United, Eric Cantona, gaf hem een zetje daartoe. Eric ontleende altijd al kracht aan de identificatie met deze voetballer, maar als hij wiet rookt, staat Cantona opeens in zijn kamer en probeert hem het vertrouwen te geven dat hij zichzelf als voetballer eigen had gemaakt. Cantona - die zichzelf speelt - dringt er bij Eric op aan de koffer te openen met daarin veel herinneringen zoals de dansavonden met Lily. Daarmee ontstijgt dit sociaal drama het realisme en zet het een stap in het absurde.

Humor ontbreekt zeker niet, bijvoorbeeld in de manier waarop de collega’s van Eric, die zien hoe hij aftakelt, hem proberen te helpen. Een van hen organiseert een zelfhulpbijeenkomst bij Eric thuis, waarbij ze zich een persoon voor de geest moeten halen die hen kracht geeft. Terwijl anderen kiezen voor Nelson Mandela of voor Elvis Presley, kiest Eric natuurlijk voor Cantona. Helaas worden de goede intenties aan het eind van de sessie om zeep geholpen als er hele stapels brieven uit de kast donderen die Eric nooit heeft bezorgd. De mannen zorgen er in ieder geval voor dat de overgeschoten post toch nog bezorgd wordt.

Helaas zitten er ook mindere kanten aan de film. Zo is het ver gezocht dat Eric de relatie met Lily verbrak omdat de vader hem nogal minachtend bejegende. Ook de toevoeging van het criminele circuit, waar de oudste stiefzoon in getrokken wordt, is er wat aan vast geplakt. De politie-inval doet erg overtrokken aan, temeer omdat Lily en Eric later op het bureau weer rustig met elkaar zitten te praten. Tenslotte is ook het zoetige einde wat voorspelbaar. Desondanks blijft Looking for Eric een heel vermakelijk drama, niet in de laatste plaats door het overtuigende acteerwerk van hoofdpersoon Steve Evets.

Hier de officiële trailer met eerst helaas reclame. 
 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten