Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 7 september 2014

Anna – zeven jaar in de frontlinie (2008), documentaire van Mascha Novikova




Moedige journaliste op laffe wijze vermoord

De Anna, waar het in deze documentaire van Mascha Novikova over gaat, is de bekende journaliste Anna Politkovskaja die op 7 oktober 2006 op brute wijze voor haar appartement in Moskou werd vermoord, omdat ze een bedreiging vormde voor het wrede beleid van Poetin, die het niet kon hebben dat de Tsjetsjenen ook al onafhankelijkheid wilden.

De oorlog tegen Tsjetsjenië begon in 1999 en Anna was er vanaf het begin bij betrokken als journaliste van de krant Novaja Gazeta. In de documentaire horen we enkele keren de besproken teksten uit de artikelen die ze zeer regelmatig over de beestachtige oorlog publiceerde. Ze deed veel research en hield vele interviews met betrokkenen.

Galina Moesaliyena, een collega van de krant, toont foto’s van personen die al eerder het loodje legden. Ze was niet zo ongerust over Anna omdat ze ook buiten Rusland heel bekend was, al vond ze wel dat ze een zware last op zich nam.

Svetlana Gannuskina, lid van de mensenrechtenorganisatie Memorial, was geschokt toen ze van de dood van Anna vernam. Advocate Lidia Joesoepova, werkzaam in Grozni om de familieleden van verdwenen burgers bij te staan, had de dood al voorvoeld.

Correspondent Vyaceslav Izmailov ontmoette haar twee dagen voor haar dood op de redactie en wilde een aai over haar hoofd geven omdat hij wist van het gevaar waarin ze bloot stond. Anna zelf spreekt in de documentaire van een beroepsrisico. Hij ging haar erom iets goeds te bereiken.

We zien beelden van rouwende mannen en vrouwen. Hun klaagliederen gaan door merg en been. Omdat veel rebellen gevlucht waren, pakten de Russen de burgers op en onderwierpen ze aan zeer wrede martelingen. De lijken werden bestrooid met kalkpoeder of opgeblazen om te voorkomen dat de verwondingen aan het licht zouden komen. Een man die twee zoons verloor, vertelt in een vluchtelingenkamp over de vernietiging van de natie. Een andere man vertelt over zijn oudste dochter die door Russen uit huis gehaald werd en verkracht en gewurgd door de hoge officier Budanov. De rechtszaak duurt nog steeds en er zijn sterke geluiden om Budanov vrij te pleiten, hetgeen Anna tot de verzuchting bracht dat de waarden verschoven zijn.   

Anna was woedend over de wetteloosheid. Ze kon het niet aanzien dat een oude man gekruisigd werd. Later was ze bij de herdenking van de slachtoffers van het gijzelingsdrama in een theater in Moskou in 2002. Ze sprak de nabestaanden toe en vond dat men erkenning moet eisen van het Kremlin voor de fouten die bij de bevrijding gemaakt zijn. Ze was ook nauw betrokken bij het gijzelingsdrama in een school in Beslan in 2004, dat uitliep op een massaslachting. Ze belde regelmatig met nabestaanden.

Novikova filmt in 2007 voor haar huis in Moskou waar een bloemenzee ligt. Een buurtbewoonster wil dat ze daarmee stopt, omdat zij zelf straks ook doodgeschoten wordt. ‘Ga naar het kerkhof,’ roept ze de filmmaakster toe.

Svetlana Gannuskina is strijdbaar. Ze werd bedreigd door extreem rechts en vertelt dat ze in verschillende misdaadromans tegelijk leeft. Lidia Joesoepova voelde zich in Tsjetsjenië veiliger dan tegenwoordig in Moskou. Vyaceslav Izmailov zit in een kliniek en zegt dat Anna niet wist waar ze in terecht kwam en dat niemand zo’n oorlog zeven jaar kan overleven.

In 2006 vroeg de 48 jarige Anna zich in de krant nog af hoe men zo’n goed geconserveerd systeem kon veranderen. Ze hield een pleidooi om de rug recht te houden. Een advies dat anno september 2014 nog steeds heel actueel is.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten