Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 5 september 2014

Het grote gebeuren (1975), tv drama naar een verhaal van Belcampo



Sfeervolle illustraties bij fantastisch verhaal

Belcampo (1902-1990) was een schrijver van surrealistische verhalen. Het sfeervolle verhaal Het grote gebeuren over de dag des oordeels is daar een goed voorbeeld van. Jan Wolkers baseerde Wegens sterfgeval gesloten op dit thema. De verteller in Het grote gebeuren is Belcampo zelf. Zijn pseudoniem ontleende hij aan de Italiaanse vertaling van het eerste deel van zijn achternaam, Schönfeld.

Het verhaal gaat over een wonderbaarlijke oudjaarsavond in het ooit autarkische dorp Rijssen dat in het IJsseldal ligt. Belcampo is in zijn ouderlijk huis teruggekeerd en heeft een baantje in het gemeentehuis aangenomen. Zijn buurman is de onderwijzer Hendriks die met Jac P. Thijsse correspondeert over natuurkwesties.

Als Belcampo gegil van de buurvrouw hoort gaat hij een kijkje nemen. Ze is geschrokken van een beest op het bed in de slaapkamer. Belcampo en Hendriks gaan een kijkje nemen en zien een wonderlijk beest met menselijke ogen dat ze in een terrarium zetten (zie foto). Hendriks wil meteen Thijsse erover schrijven. Samen lopen ze in het donker naar de brievenbus om de brief op de bus te doen. Daar zien ze een ander beest in de gleuf. Vervolgens zien ze een zwaard in de lucht boven Rijssen. Het terrarium blijkt bij terugkomst leeg. Belcampo neemt de koorts op voor hij gaat slapen, maar heeft geen hoge temperatuur en stelt zichzelf gerust.

Hij ontwaakt evenwel met een bepaald voorgevoel. Als hij uit het raam kijkt ziet hij vliegers in de lucht en een groot oog gericht op de kerk. De andere Rijssenaren lijken zich niet te storen aan deze wonderlijke verschijnselen. Belcampo houdt het erop dat dit komt omdat zij gelovig zijn en hij niet.

Hendriks vertelt met een bleek gezicht over een grote scheur in de grond in het dorp. Belcampo gaat een kijkje nemen. Op straat komt het tot de eerste gewelddadigheden. Mannen te paard snellen door de straten. Het zijn de ruiters van de Apocalyps, stelt Belcampo met duivels genoegen vast. Ook andere dorpsgenoten worden de bijzondere toestand gewaar. Men heeft leedvermaak over de ongelovige Belcampo. De slager wil hem een halve koe geven, in het café gaat de jenever rijkelijk rond, een winkelier maakt de balans op, elders wordt psalmgezang ingezet.  

Na een stilte voor de storm komen engelen en duivels uit de lucht vallen. De eersten gaan door de voordeur bij mensen binnen, de laatsten door andere openingen. Belcampo krijgt een geniaal idee en verkleedt zich als duivel. Zijn plan werkt want andere duivels laten hem met rust. De andere mensen worden weggevoerd. Zestig procent gaat opwaarts naar de hemel, de anderen benedenwaarts naar de hel. Hij wil zelf ook wel meedoen aan het rechtertje spelen.

Belcampo wil een getrouwde minnares van hem redden en gaat naar haar huis. Ze zit verscholen in de kelderkast en vreest zijn gedaante. Met veel moeite kan hij haar overtuigen van zijn goede bedoelingen. Hij neemt haar mee naar de hemelweg en gaat zelf daarna toekijken. Als het stiller wordt en de jongste dag ten einde loopt, vreest hij de toekomst maar gelukkig zijn engelen naar hem op zoek.

Het grote gebeuren werd door Jaap Drupsteen fraai vormgegeven en in hoofdlijnen door Kees Brusse verteld. Het programma kreeg in 1967 een Nipkov schijf. De VPRO haalde het voor de gelegenheid onlangs uit het archief.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten