Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 16 april 2018

Filmrecensie: What we did on our holiday (2014), Andy Hamilton en Guy Jenkin


Te leuke grappen maken sympathieke film tot een drakerig geheel

De titel van deze film van Andy Hamilton en Guy Jenkin, die beiden bekend zijn als makers van televisieseries, zou het onderwerp kunnen zijn voor een opstel dat kinderen op de basisschool zouden kunnen schrijven over hun afgelopen vakantie. Mickey, een van de drie kinderen van Doug en Abi uit Londen, refereert daaraan als hij met zijn twee zusjes palen aansleept om zijn overleden opa Gordie (op dee poster met lang blond haar) op een vlot te hijsen en dat in een loch in de brand te steken. Het is een van de sterkste grappen in de film What we did on our holiday, temeer omdat de zesjarige Mickey daarop laat volgen dat er waarschijnlijk een meisje in zijn klas is die altijd nog meer spectaculaire avonturen beleeft.

What we did on our holiday is grappig van het begin tot het eind, al ligt de humor er bij de volwassenen, waaronder de ouders van de kinderen die vanwege huwelijksproblemen apart van elkaar wonen, te dik bovenop. Dat neemt niet weg dat vooral de opmerkingen van de kinderen erg geestig zijn, vooral die van de wijsneuzerige kleuter Jess (met zonnebril op de poster), die altijd overal commentaar op heeft en de ouders terroriseert door haar adem langer dan gewenst in te houden. Lottie, de oudere zus van tien, voelt zich verantwoordelijker en noteert ervaringen in haar boekje. Het is grappig dat ze meteen in het begin van de film, waarin het gezin naar Schotland gaat om de verjaardag van de 75 jaar oud geworden Gordie te vieren, vraagt waarover zij allemaal moeten liegen. Daarop legt haar vader Doug uit dat ergens niet over praten, zoals over zijn problemen met Abi, nog geen liegen is. Natuurlijk praten de kinderen meteen bij aankomst in Schotland hun mond voorbij.

Opa Gordie verneemt meteen van Lottie hoe de vork in de steel zit en antwoordt haar dat mensen allemaal hun hebbelijkheden hebben en dat men die van elkaar moet accepteren om op een leefbare manier met elkaar om te kunnen gaan. Die uitspraak heeft Lottie zich goed in haar hoofd geknoopt want tijdens de ontknoping herhaalt ze die woorden met instemming van de familie die daarvoor erg met elkaar overhoop lag.  

Daarvòòr spelen zich de gebeurtenissen af die op de verjaardag van Gordie tot diens dood en daarop volgende Vikingbegrafenis leiden. De man is al ziek, zo maken we op uit de medicijnen die zijn andere zoon Gavin samen met zijn zoon Kenneth naar hem toebrengt. Lottie hoort van Gordie dat hij kanker heeft maar dat weerhoudt hem er niet van om op zijn verjaardag met de kinderen een bezoek te brengen aan een lesbische vriendin, die veel dieren op haar boerderij heeft, en vervolgens naar het strand te gaan. Daar doet hij, nadat hij begraven is onder zand, eerst nog alsof hij niet meer leeft, maar daarna is het menens, waarop de kinderen besluiten over te gaan tot een rituele begrafenis.

Hoewel er erg leuke passages in What we did on our holiday voorkomen, daar vooral waarbij Jess betrokken is, zoals in een fragment waarin oom Gavin probeert uit te leggen wat een shortseller is, is de film er toch te veel een van lach of ik schiet. De reacties van de volwassenen op de heroïsche daad van de kinderen zijn voorspelbaar, al beseffen ze later dat de kinderen het toch niet zo gek gedaan hebben met hun geweldige actie. Het zorgt er in ieder geval voor dat de lucht tussen Abi en Doug geklaard wordt. Rosamund Pike die overtuigend de rol van Abi speelde, was eerder onder andere te zien in kleinere rollen , tante Helen in An education (Lone Sherfig, 2009) en Lisa in Made in Dagenham (Nigel Cole, 2010). 

Hier de trailer, hier mijn bespreking van An education, hier die van Made in Dagenham.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten