Franse makelaar in de ban van Spaanse dienstmaagden
Philippe le Guay (1956) loopt al vele jaren mee in de
filmwereld. Op de eerste plaats als scenarioschrijver maar ook als regisseur.
In beide hoedanigheden bracht hij in 2010 Les
femmes du 6ème étage uit, een tragikomisch verhaal over de Parijse makelaar
Jean-Louis Joubert die in 1962 inde ban komt van de Spaanse dienstmeid Maria.
De film begint met het vertrek van de Bretonse Germaine, die
al twintig jaar voor de familie Joubert gewerkt heeft, maar steeds meer
weerstand ondervindt. Ze kan het helemaal niet vinden met Suzanne, de vrouw van
Jean-Louis en pakt haar koffers zo gauw ze haar kans schoon ziet. Tijdens een
samenzijn met vriendinnen hoort Suzanne over Spaanse dienstmaagden die
tegenwoordig in trek zijn bij de hogere Franse burgerij.
Maria valt meteen in de smaak bij het Parijse echtpaar, dat
niet weet dat ze de eerste dag de hulp inroept van andere Spaansen die met haar
de zesde zolderetage delen, bij haar in de buurt werken en op de melodie van
een vrolijk muziekje de verwaarloosde huishouding in korte tijd weer op orde
hebben. Maria is geen bediende die over zich heen laat lopen. Ze eist van Jean
Louis bijna het dubbele inkomen dat Germaine kreeg en weerstaat ook de
buitensporige eisen van de twee studerende zoons van het echtpaar als die
tijdens de vakantie bij hun ouders zijn.
Jean-Louis raakt steeds meer in de ban van de Spaanse
vrouwen. Hij kan geen kwaad meer bij hen doen als hij het toilet op zolder laat
repareren en een van hen in zijn huis laat bellen naar huis om te horen over de
geboorte van een kind in haar thuisland. Deze Carmen vertelt hem over de zware
tijd tijdens de Spaanse burgeroorlog, hetgeen voor Jean-Louis reden is om zijn
zoons te confronteren met Franco als zij kritiek hebben op De Gaulle.
Zijn liefde voor Maria ontvlamt als hij haar toevallig een
keer naakt in de doucheruimte van zijn zoons ziet, die zijn vrouw haar toegewezen
heeft. Het slanke lijf en de losse zwarte haren van de anders zo plichtmatige
Maria wekken zijn lust zodanig op dat hij de volgende dag buikpijn voorwendt.
Maria gaat echter niet op zijn avances in en regelt haar vriendinnen die hem
een papje toedienen. Later is hij jaloers op een kok die ingehuurd is voor een
zakenetentje bij hen thuis. Hij stuurt de brutale man die het met Maria
probeert aan te leggen meteen na het eten weg, maar dat leidt eerder tot een
verwijdering van dan een toenadering tot Maria, die opbiecht dat ze nog een
zoontje heeft in Spanje, dat ze graag weer onder haar hoede neemt.
Pas drie jaar later komt de liefde tussen de twee tot bloei
zoals we zien op de foto, waarop Maria die samen met haar zoon Miguel
in een dorpje ergens in Galicië woont, de was aan het doen is. Dit eindshot
doet enigszins denken aan Sophia Loren in Una
giornata particulare.
De Argentijnse Natalia Verbeke (1975) speelt de rol van
Maria met verve. Zij trekt naast Fabrice Luchini als Jean-Louis Joubert de film
omhoog, die toch veel clichés kent, maar toch ook wel onderhoudend is.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten