Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 24 april 2018

Filmrecensie: Gianni e le donne (2011), Gianni Di Gregorio



Brave echtgenoot en moederszoon op vrouwenjacht

Gianni Di Gregorio speelde zichzelf in de film Pranzo di Ferragosto uit 2008, waarin een oude sul die nog bij zijn moeder woont, zich op een warme christelijke feestdag in augustus door zijn vrienden en kennissen, die de hete stad ontvluchten, laat overhalen om hun oudjes bezig te houden. Een van die vrienden is advocaat Alfonso die in Gianni e le donne opnieuw van de partij is. Gianni is dit maal getrouwd met een dominante vrouw en heeft een eigenzinnige puberdochter. De tweede film kan als een vervolg op de eerste gezien worden, maar haalt het niet bij de orginaliteit van het debuut.Vooral het einde van dit voorspelbare verhaal is niet sterk.

Alfonso beziet het leven van zijn jong gepensioneerde vriend Gianni en concludeert dat hij, net als hijzelf en andere oudere mannen, een minnares nodig heeft, die zijn levenslust weer wat aan kan wakkeren. Hij zegt dit bij terugkomst van een onderhoud met de moeder van Gianni bij de notaris, waarbij ze trachtten een rem te zetten op de spilzieke uitgaven van de rijke moeder, die echter nog goed bij de tijd is en zich niets op de mouw laat spelden. Alfonso wijst bij de ingang van het huis van Gianni op de oude Maurizio die samen met een paar andere oudere mannen op plastic tuinstoelen op straat zit. Die oude bok heeft ook een jong blaadje.

Gianni kijkt bevreemd vanuit zijn raam naar de oude man die daar beneden hem rustig zit te keuvelen. Hij kan zich niet voorstellen dat zo’n bejaarde man nog een jonge meid aan de haak kan slaan. Nadat hij de volgende dag het ontbijt voor zijn dochter Teresina en zijn vrouw Valina heeft bereid en hun klachten heeft aangehoord – Teresina wil breken met haar werkeloze vriendje Michelangelo die uitslaapt in haar kamer, Valina draagt hem de nodige klusjes op – gaat hij met zijn bastaardhondje en de grote hond van zijn jonge sensuele buurvrouw Aylin uit wandelen. Aylin vraagt hem meteen op de markt fruit voor haar te kopen en trekt hem als dank in haar half over haar schouders hangende nachtgewaad naar zich toe. Een lieverd is hij, zegt ze, maar hoe hij haar zou kunnen inpalmen is minder gemakkelijk gedaan.

Tijdens de wandeling met de honden zag Gianni Maurizio op straat en volgde hem tot de kiosk van een krantenverkoopster met een mooie boezem die de oude man in haar armen sloot. Thuisgekomen vraagt Gianni aan vriendje Michelangelo of hij weet van de relatie van Maurizio. Miki, zoals de jongen kort genoemd wordt, doet alsof de verhouding vanzelfsprekend is, hetgeen Gianni in zijn voornemen bevestigt om ook zijn hengel uit te werpen.

De eerste gegadigde is de knappe Cristina, de hulp van zijn spilzieke moeder, die eveneens zwaar leunt op haar zoon en hem voor elk wissewasje naar zich toe laat komen. Hij probeert een nadere verstandhouding met de verpleegster op te bouwen, maar is die avond te dronken van de champagne om tot haar door te dringen. Daarom brengt hij haar de volgende ochtend een ontbijt op bed. Ze bekent hem bij die gelegenheid dat ze van hem droomde, namelijk dat hij haar opa was. Niet bepaald een pre.

Alfonso lijkt een oplossing te hebben. Hij heeft twee knappe ongetrouwde zussen op kantoor en belt Gianni om met zijn allen te gaan lunchen. Als de vrouwen zich na de lunch opfrissen, smeedt de mannen nadere plannen, maar de zussen stappen vervolgens helaas in een taxi. Gabriella, de dochter van een vriendin van zijn moeder is een volgende prooi, maar zij blijkt toch meer van operazang te houden. Zijn vrouw en dochter maken zich inmiddels zorgen, maar Gianni gaat onverdroten door. Zijn allereerste vriendin valt helaas in slaap als Gianni door zijn moeder aan de lijn wordt gehouden.

De toestand wordt niet beter als Gianni hoort dat zijn moeder haar eigendom heeft verkocht aan een van haar vriendinnen. Hij rust in bed en wordt verzorgd door zijn vrouw. Alfonso geeft echter niet op en adviseert het contact met een prostituee. Hij dient Gianni zelfs viagra toe, maar die kan de hoerenbuurt niet vinden. Na een aanrijding zit hij met een gekneusde nek in een bankje in het park. Later kookt hij nog een feestmaal voor zijn jarige moeder maar nog voor de eerste gang vlucht hij de deur uit, met als excuus dat hij nog sigaretten moet kopen. Hij klopt aan bij Aylin om haar hond mee te nemen maar komt terecht in een feestje waarbij partydrugs gebruikt worden. Na een door hem aangeboden drankje met daarin de drugs bezwijkt Gianni op straat en wordt in de vroege ochtend door Miki gevonden, die hem vraagt wat er omgaat in zijn hoofd. Alleen in zijn fantasie blijven de mislukte veroveringen nog overeind.    
  
Gianni e le donne heet in het Engels The salt of life. Met fraaie klanken wordt dit luchtige drama opgefleurd. Vooral mooi is de xylofoon die Gianni begeleidt als hij Maurizio naar zijn minnares volgt.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Pranzo di Ferragosto.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten