Een onvervalste page-turner.
Seks en moord, erotiek en dood zijn van alle tijden. In dit
romandebuut van de schrijver van Rosemary’s baby draait het om een
meervoudige moord op dochters van groot-industrieel Kipling. Het boek is
opgedeeld als een drietrapsraket, waarin steeds een andere dochter figureert.
Het eerste die afgeschoten wordt is Dorothy. Dit deel is meteen het mooiste,
het meest adembenemende. Dorothy studeert aan een universiteit in Iowa, Stoddard
geheten.
Aan het begin van het verhaal is ze zwanger en wil ze graag
trouwen met de jongen die daar een aandeel in heeft gehad. Ze gaat met hem naar
de film, maar vindt haar eigen werkelijkheid mooier dan wat op het witte doek
wordt vertoond. De jongen ziet echter niets in een huwelijk. De vader van
Dorothy zou dat niet accepteren.
‘The
dilemma had finally caught up with him and engulfed him like the filthy water
that pounded the abutments of the bridge. Marry her or leave her. A wife and a
child and no money, or be hounded and blackballed by her father.’
Hij piekert zich suf over een oplossing voor het probleem,
belooft met Dorothy te trouwen en komt uiteindelijk uit op iets wat op
zelfmoord moet lijken. Het feit dat de moord zich binnen een korte tijdsperiode
moet voltrekken, geeft nog meer spanning aan het verhaal, waarin de
werkelijkheid vele gezichten blijkt te hebben.
Dorothy’s één jaar oudere zus Ellen zit op een andere
universiteit, Caldwell geheten, en voelt zich schuldig over de dood van Dorothy.
Als Dorothy bij haar op school had gezeten, was het nooit op zelfmoord
uitgelopen. Ellen probeert uit te vinden wie de moordenaar geweest kan zijn. Ze
neemt contact op met Bud, zoals de moordenaar heet, en probeert aan de weet te
komen wat er met haar jongere zus gebeurd is. Het loopt ook slecht met haar af.
De studieuze Marion, de derde dochter in de rij, die vier jaar ouder is dan
Dorothy, krijgt vervolgens met Bud te maken. Ze staan al op het punt om te
trouwen als een andere studiegenoot roet in het eten gooit.
Te citeren valt er verder niet veel, want de taal is niet
uitzonderlijk in dit boek, maar wel de opeenvolging van gebeurtenissen. Levin
maakt duidelijk hoe complex de werkelijkheid in elkaar kan zitten. Steeds
blijkt de zaak weer anders te zijn dan gedacht. Het is als een balletje, dat
alle kanten op kan rollen. De puzzelstukjes vallen tenslotte allemaal in
elkaar. Levin neemt de lezer aan de hand mee, vooral waar het om gaat wat een
jongeman allemaal moet doen om een meisje moet vergiftigen en de tintelende
vraag waarom Dorothy een riem leende van haar kamergenote Annabelle Koch
terwijl haar eigen riem nog prima was. Het is een vraag die Ellen in het begin
van het tweede deel bezig houdt.
De verteller breekt af en toe in het verhaal, bijvoorbeeld
als Dorothy en haar vriendje naar de plek gaan waar zij denkt te gaan trouwen:
‘The casual observer would have been uncertain as to whether or not they
traveled together.’
Het is niet verwonderlijk dat de film is verfilmd, twee maal
zelfs, in 1956 door Gert
Oswald en de laatste keer in 1991
onder de regie van James Dearden. Met daarbij de kwalificaties erotic and
stylish.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten