Een mens is een eiland, maar dat biedt ook plaats voor
anderen
Het boeiende verhaal van An
education (2009) verleidde me om de film About a boy te bekijken die ook gebaseerd is op een boek van Nick
Hornby. Ik vreesde evenwel na een blik op de lovende tekst op de achterflap van
de dvd dat het een sentimentele reis zou worden. Die negatieve verwachting kwam
echter niet uit. De lichtvoetige film blijft About a boy ongewoon fris en grappig.
Dat komt vooral door het prachtige acteerwerk van Hugh
Grant, die als de alleenstaande Will zijn leven in ledigheid doorbrengt. Volgens
zijn levensvisie is ieder mens een eiland en neemt men alleen af en toe een
uitstapje naar het vasteland. Dat doet hij dan ook als zijn vrienden een nieuwe
baby gekregen hebben. Will houdt het kind vast en verweert zich tegen het
advies van de moeder om zelf ook eens wat van zijn leven te maken. Op de vraag
of hij peetoom van de baby wil worden, geeft hij een negatief antwoord en
vlucht weer naar zijn eigen behaaglijke eiland met muziek en drank, al liggen
daar wel een negatief zelfbeeld en dito ervaringen aan ten grondslag.
De woorden van de jonge moeder laten hem toch niet
onberoerd. Hij probeert nog eens een date, maar schrikt als deze Angie ook een kind
heeft. Hij zint op een mogelijkheid om van haar af moet komen, maar Angie is
hem voor. Ze vindt het nog te vroeg voor een relatie. Dat brengt Will niettemin
op het idee om het project alleenstaande moeders te beginnen, want dat soort
vrouwen wil graag een man. In een gespreksgroep voor dit soort mensen doet hij,
tot zichtbaar medeleven van de groep, net of hij ook tot de alleenstaande
ouders behoort en een zoon heeft. In ieder geval knoopt hij een relatie aan met
de alleenstaande moeder Suzie.
Met Suzie en haar zijn zoon gaat hij een dagje naar het park.
Hij moet helaas melden dat zijn zoon bij de moeder is en heeft als alibi zelfs
een autostoeltje gekocht. Ook de jongen Marcus, op wie Suzie oppast, gaat mee. Tussen
door zagen we al fragmenten van deze wat zielige jongen die onder de plak zit
bij zijn depressieve moeder en op school gepest wordt. Als Will Marcus de hand
boven het hoofd houdt in een conflict met de parkbeheerder over een dode eend,
begint hun relatie. Dead ducks day,
blijft in het geheugen van Marcus gegrift.
De band tussen Marcus en Will verstevigt zich als de moeder
van Marcus een zelfmoordpoging heeft ondernomen. Marcus concludeert hieruit dat
hij moet zorgen dat hij niet alleen met zijn moeder is, maar dat er ook anderen
in hun omgeving zijn. Will lijkt hem de geschikte persoon om die back up rol op
zich te nemen. Als hij merkt dat Will helemaal geen kind heeft, is dat een
middel om Will onder druk te zetten om een relatie met zijn labiele moeder aan
te knopen. De kersttijd die eraan komt biedt een mooie entourage om de
verwikkelingen die dit komische drama tot nu toe heeft opgeleverd uit te spelen
en op te lossen, met als uiteindelijk gevolg dat het eiland waar Will woont ook
plaats biedt voor anderen.
Innerlijke stemmen geven vaart en diepte aan de nogal
eenvoudige film, die door de leugen van Will een boeiend probleem oplevert.
Daarachter zit een aardige en positieve levensfilosofie: de mens als eiland,
die altijd alleen is en niet gekend kan worden, maar met de steun van anderen
toch net wat minder eenzaam is.
Hier de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten