Scherp waarnemer bezwijkt voor de werkelijkheid
De ijverige lijfwacht Rubén waakt over het drukke leven van
de Argentijnse minister van economische zaken Artemio Villegas. Hij volgt hem
op de voet en komt zo heel wat te weten over het privéleven van de minister: zijn
assistente en minnares Angela, zijn kinderen, zijn vrouw Delia. Hij registreert
het allemaal op een hele koele manier. Zijn taak vat hij ernstig op. Ernstiger
dan Delia of de wulpse dochter die al die veiligheid maar overdreven vinden. Geen
bijzonderheid ontgaat hem. Wellicht daardoor kan door zijn scherpe
waarnemingsvermogen ook zo goed tekenen.
Zijn zus Beatrice is heel anders. Ze zit in een inrichting
en is nogal loslippig. Ze wil graag dat haar dochter Valeria, die bij Rubén
schoonmaakt, een zangcarrière begint. Wellicht kan haar broer een goed woordje
doen bij de minister. Rubén peinst daar niet over. Zo werkt dat niet. Hij is
boos als zijn nichtje naakttekeningen van een jonge vrouw uit een lade heeft
gehaald. Valeria verdedigt zich dat ze alles moest schoonmaken, ook de lades.
De procedures rond de veiligheid van de minister zijn
standaard. Vanaf het hoge ministerie in Buenos Aires zien we het vertrek van de
minister per auto in beeld gebracht. Rubén zit naast chauffeur Alfred in de
volgauto die dwars op de ministersauto staat en vlak achter hem aan rijdt. Bij
de locatie gekomen waar de minister moet zijn, een televisieopname of een werkbespreking,
houdt Rubén bij de deur de wacht. Hij duldt geen inbreuken in het protocol. Als
de dochter een vriendje wil meenemen moet er een telefoontje van haar vader aan
te pas komen om daar toestemming voor te krijgen. Tijdens de rit houdt Rubén de
jongelui via de binnenspiegel in de gaten.
Hij gaat ook mee naar het buitenverblijf van het gezin en
houdt daar alles in de gaten. De minister draagt hem op een tekening te maken
van een Franse gast. Later die avond hoort Rubén een ruzie tussen de minister
en zijn vrouw Delia over de tekenopdracht die Artemio verstrekte. Hij gaat ook
met op reis. In Mar del Plata kijkt vanuit een gebouw daar uit over de zee. Hij
zou daar wel in willen zwemmen. Alfredo biedt hem zijn zwembroek aan maar op
dat moment wordt Rubén door de minister opgeroepen.
Tussendoor is hij ook nog jarig. Hij viert dit met familie
met een etentje in een Chinees restaurant. Zijn zus doet nogal moeilijk over de
tafel. Ze krijgt het benauwd en wil een andere plek. Ze wil ook dat Valeria
zingt. Dat klinkt erg vals. Als de chef bezwaar maakt, krijgen ze ruzie en
lopen ze weg. Later in de avond gaat Rubén naar Rocío, een seksueel contact,
die bij haar moeder woont.
De volgende dag voltrekt zich volgens hetzelfde patroon als
altijd. Rubén maakt zich gereed met zijn kogelwerende vest en stapt in de auto.
Het is wachten op het moment dat de stoppen doorslaan. Dat wordt ingeleid door
een man die hem herkent uit de oorlog.
De trage beelden die het lange wachten uitdrukken, zijn
fascinerend. De camerastandpunten spannend, zoals van de grijze auto’s die
beneden bij het ministerie wachten of het vervagende beeld van Rubén als hij
een tekening van de Franse gast van de minister gemaakt heeft. Door de focus op
Rubén leert de kijker de verhoudingen in het ministersgezin kennen. De rol van
Julio Chávez als ijverige maar eenzame lijfwacht indrukwekkend.
Hier
de trailer van El custodio, in het
Engels ook bekend als The minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten