Droogkomisch, maar sympathiek portret van een oude
treinmachinist
O’Horten vertelt
het verhaal van de Noorse treinmachinist Odd Horten uit Oslo tegen de tijd dat hij
met pensioen gaat. Horten is een alleenstaande man die, zoals de eerste beelden
lijken te zeggen, al zijn hele leven in een keurslijf zit. In de dagelijkse
regelmaat ontbreekt zijn pijp niet. In alle vroegte op zijn weg door de sneeuw
naar zijn vaste bestemming Bergen zegt een conducteur die naast hem komt zitten
dat hij liever nog in bed had gelegen. Hij vraagt Horten hoe lang hij nog moet
en begint over de viering van zijn afscheid.
Tegen pensionhoudster Svea waar hij altijd logeert, zegt Horten
dat hij de komende zaterdag als hij de laatste keer de trein bestuurd heeft, het
vliegtuig terugpakt naar Oslo. Tijdens het afscheid op de avond ervoor doen de
machinisten een quiz waarbij ze bijvoorbeeld moeten raden hoeveel bruggen ze op
een bepaald traject passeren. Na afloop gaan ze nog een naar een collega die in
een flatgebouw woont dat in de steigers staat. Horten is later omdat hij eerst
nog tabak moet halen. Op zijn aanbellen wordt niet opengedaan. Hij gaat daarom
via de steiger omhoog en komt terecht in een woning waar een jochie in bed
ligt. Het wil dat hij blijft tot hij slaapt. Horten valt ook in slaap en
schrikt de volgende dag als het gezin aan het ontbijt zit. Hij ontsnapt en rent
naar het station maar zijn trein is net vertrokken.
Nadat hij zijn nachtrust heeft ingehaald, bezoekt hij zijn
oude moeder die in een tehuis zit. Ooit was zij een bekend schansspringster,
een sport waaraan Horten zich nooit gewaagd heeft.
Hij zit in een café-restaurant waar de kok wordt opgepakt
door de politie, zodat er die avond niet wordt gekookt. Als hij weggaat werpt
hij een blik in een verlichte bakkerij, waar men druk bezig is.
Waar gaat dit naar toe, vroeg ik me af terwijl de
gebeurtenissen maar door kabbelden. Is de film alleen maar bedoeld om de
overgang van een werkzaam leven naar een nieuwe periode te schetsen?
Horten onderhandelt met ene Flo over de verkoop van zijn
boot. Flo regelt een ontmoeting op de luchthaven waar hij werkt, maar Horten
kan hem zo gauw niet vinden en wordt opgepakt door de luchthavenpolitie. Desondanks
komt het toch nog tot een ontmoeting en de verkoop.
Hij bezoekt een tabakszaak en hoort van de echtgenote dat
haar man overleden is. Hij vlucht weg uit een sauna als een verliefd stelletje
het donkere zwembad in duikt, op straat treft hij een dronken man, die hij in
een taxi thuisbrengt. Sissener zoals de man heet, vertelt dat hij diplomaat is,
veel in Afrika kwam en een broer heeft die uitvinder is, maar later schizofreen
werd verklaard. In zijn huis hangen ski’s. Horten vertelt over zijn moeder, maar
Sissener vindt het geen sport voor vrouwen. Hij vertelt over zijn gave om
geblinddoekt door Oslo te rijden en reciteert vooraf uit het historische drama Meester Olof van Strindberg. Tijdens de
rit overlijdt Sissener. Horten gaat verder, zit weer in het café-restaurant,
kijkt weer in de bakkerij. Tijdens ijzel haalt hij een skibril op bij zijn
moeder en haalt de ski’s weg bij Sissener. Als hij wegloopt, komt net de broer
langs die vertelt dat hij de diplomaat van de twee is. Horten beklimt de schans
en daalt af, zoals een trein een tunnel in gaat. Hij komt blijkbaar veilig
beneden want vervolgens zien we hem op de trein stappen en Svea ontmoeten.
O’Horten is op een
weldadige, rustige manier gefilmd. Ook zonder een vaste structuur en een
dwingend plot kan een film boeiend zijn, wellicht ook door de hoofdpersoon die veel
indruk maakt, maar vooral door de scènes die droogkomisch zijn en met veel
fantasie bedacht zijn. Een genoegen om naar te kijken. Bent Hamer heeft zijn
film opgedragen aan zijn moeder en alle andere schansspringsters.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten