Tragische liefde tussen een Russische dokter en een
Nederlands meisje
Nederlandse films blinken, als ze tenminste niet lollig bedoeld
zijn, vaak uit in gedragenheid. Het
meisje en de dood van Jos Stelling is daar een goed voorbeeld van.
Gedurende ruim twee uur valt er zelfs geen glimlach te maken. Alles speelt zich
af in een voortdurende droevige sfeer.
Dat begint al met de scène in de trein waarin de oude dokter
Nicolai Borodinski vanuit Moskou naar Tannenfeld bij Leipzig reist. Zijn
paspoort wordt streng gecontroleerd, bagage heeft hij niet bij zich. Als hij op
zijn plaats van bestemming de coupé verlaat, dan laat hij zijn paspoort op de
bank liggen. Pas later begrijpen we een en ander.
De oude dokter legt witte rozen op een graf van Elise en loopt
naar het vervallen hotel, waar hij bestookt wordt met herinneringen over de
jonge Nederlandse vrouw die in het hotel woonde hij zo graag tot de zijne
gemaakt had, maar die in handen was van een rijke Duitse graaf. De Russische
Nina is haar beschermvrouwe en vertelt Borodinski over haar achtergrond als hij
op doorreis is van Moskou naar Parijs om een artsenstudie te gaan doen. Elise
heeft een moeilijke jeugd gehad en leeft onder de financiële hoede van de sadistische
graaf, die haar in het hotel geplaatst heeft waar hij haar regelmatig bezoekt. Nina
zelf heeft in het hotel ook een minnaar, de nogal louche ogende Bruno.
Elise (Sylvia Hoeks) maakt een verwende en verveelde indruk, maar
Borodinski krijgt niet genoeg van haar knappe gezichtje en besluit zijn vertrek
uit te stellen. Hij schenkt Elise bloemen en doet er een paar dichtregels van
Poesjkin bij. Nina regelt een rendez vous tussen hen maar staat erop dat Borodinski
daarna vertrekt. Hoewel hij moeilijk deze belofte kan houden, zet Elise door,
vanuit haar besef van financiële veiligheid. Een opkomende tuberculose
versterkt nog eens
dit besluit. Borodinski laat de gedichtenbundel van Poesjkin
bij haar achter.
Enkele jaren later, op de terugweg uit Parijs, probeert
Borodinski het opnieuw met Elise aan te leggen, maar de graaf duldt hem niet in
het hotel en Bruno slaat hem hard met een stuk hout, hetgeen juist de liefde
opwekt van Elise die de wonden van Borodinski verzorgt. De graaf neemt zijn
verlies maar trekt in financiële zin zijn handen van Elise af, waardoor zij met
een enorme schuld aan het hotel zit. Die belemmert haar om met Bordodinski een
leven op te bouwen. Haar smeekbede aan Borodinski om haar te vergeten klinkt
niet bepaald overtuigend, maar de laatste druipt af als ze de graaf kust.
Drie jaar later keert Borodinski ten derde male terug. Hij
heeft leren pokeren en wil met de graaf spelen om de schuld die Elise heeft uitstaan,
terug te betalen, al heeft hij geen zin meer om zijn leven met Elise te delen.
Zelfs de dood van de graaf doet zijn besluit niet veranderen. Elise kwijnt
inmiddels steeds meer weg. De huishoudster blijft bij haar tot de sluiting van
het hotel en daarna blijft Elise daar achter (zie foto). Ze geeft nog wel aan Nina de
dichtbundel van Poesjkin mee voor Borodinski waarin ze schrijft dat ze op hem
wacht, zodat we tenslotte weer uitkomen bij de scène aan het begin.
De dood en het meisje
kent weinig tekst en is stijlvol aangekleed, maar helaas is het allemaal wel
erg langdradig, dit romantische verhaal, dat tenslotte nog een erg sentimentele
eind kent.
Hier
de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten