Vrolijke popsongs overstemd door droefgeestige violen
De roman Norwegian
Wood heeft het bedwelmend karakter dat Murakami in veel van zijn romans weet
op te roepen. De bijzondere liefdesverhouding tussen Toru Watanabe en Naoko
gaat niet over rozen. Naoko moet zelfs opgenomen worden in een
herstellingsoord. Toru bezoekt haar daar. In het boek zijn die bezoeken omgeven
met een mysterieuze sfeer. Weet de Vietnamees Tran Anh Hung, ondere andere de maker van Cyclo, die ook in zijn film
te krijgen?
Norwegian Wood
begint in 1967 met een contact tussen Toru Watanabe en Kizuki op de
universiteit. Naoko kent Kizuki al van kind af aan en heeft een sterke
vriendschapsband met hem. Al gauw echter maakt Kizuki een eind aan zijn leven
door zich in een auto te vergassen, hetgeen in de film heel plastisch getoond
wordt.
Toru vlucht naar Tokio om de nare bijsmaak kwijt te raken.
Hij studeert, leest veel en werkt in een platenzaak. Hij gaat uit met een
studiegenoot Nagasawa die graag vrouwen versiert, maar komt dan toch weer Naoko
tegen. Hun beginnende relatie speelt tegen de achtergrond van de
studentenopstanden die in navolging van Europa ook in Japan plaatsvonden. Over
Kizuki spreken ze niet. Als ze voor het eerst met elkaar vrijen vraagt Toru aan
Naoko of ze het eerder al eens met Kizuki gedaan heeft, maar dat heeft ze tot
zijn verbazing niet en ze wil ook niet zeggen waarom niet.
Veel kans daar meer over aan de weet te komen is er niet,
want Naoko is opeens verhuisd. Pas later krijgt Toru een brief waarin ze zegt
dat ze in een rustoord in de buurt van Kobe is opgenomen. In diezelfde tijd
later krijgt Toru kennis met studiegenote Midori, die hem min of meer aan het
lijntje houdt. Haar moeder is overleden en haar vader is afwezig, maar ze vindt
dat niet erg. Terloops vertelt ze hem in het ouderlijk huis dat ze al een
vriendje heeft.
Als Toru een brief krijgt dat Naoko hem wil zien, gaat hij
meteen op weg. Bij de ingang van de kliniek wordt hij opgehaald door Reiko, een
muziekdocente en een patiënte die samen met Naoko woont en werkt en van
hogerhand een oogje op Naoko moet houden als Toru met haar praat. Naoko vertelt
hem iets over haar pijn. Ze valt flauw als Reiko het nummer Norwegian Wood van The Beatles speelt en
vertelt later dat ze niet met Kizuki kon vrijen omdat ze frigide was en dat ze
hem daarom oraal bevredigde, iets wat ze in het hoge gras ook met Toru doet.
Als Midori tegen Toru vertelt dat ze met haar vriendje heeft
gebroken wat met hem wil, verkeert Toru in twijfel. Met Naoko gaat het
psychisch niet goed en hij heeft haar beloofd dat hij haar niet in de steek zal
laten. Het zijn nogal de dilemma’s die bij een kalverliefde horen en die
uiteindelijk ook een nogal mager onderwerp voor de film vormen. Temeer omdat er
vanwege de black hara weinig gecommuniceerd wordt en iedereen zijn motieven het
liefst voor zichzelf houdt, zoals in het bijzonder voor Midori geldt.
De bedwelming die Murakami in zijn boek zo mooi weet op te
roepen, komt niet helemaal tot zijn recht in de film. Het melodrama ligt er in
dikke plakken over uit gesmeerd waardoor het verhaal nogal uitgesponnen en
sentimenteel wordt. Vrolijke popsongs worden steeds meer overstemd door
droefgeestige violen. Toru weet op het eind niet meer waar hij eigenlijk is.
Midori wil het liefst dat men niet ouder wordt dan een jaar of twintig. Het zou
goed zijn als Japanners wat beter met elkaar leerden praten, dacht ik na afloop.
Hier
de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten