Beschaafde gezinshond kan de roep van zijn natuur niet
weerstaan
The call of the wild van
Jack London is een klassieker die al langer dan een eeuw niets aan waarde heeft
ingeboet. Bij scholieren is het roman zeer populair, maar dat komt wellicht
mede omdat de omvang goed te behappen is. Het onderwerp is nog steeds actueel. In
een tijd waarin de cultuur steeds meer eisen stelt aan de mens, wordt de drang
naar een meer natuurlijke manier van zijn sterker.
Het is meteen duidelijk dat een hond in het boek de hoofdrol
speelt. Zijn naam is Buck en hij leidt een luxeleventje bij een weldoorvoed
Amerikaans gezin van een rechter uit de Santa Clara Valley in Californië. Zijn
geluk verdwijnt echter al snel. Hij wordt doorverkocht door een goklustige bediende
die om geld verlegen zit. Ondanks alle problemen die Buck daarna ondervindt,
brengt het hem uiteindelijk op een hoger plan.
Het verhaal speelt zich af aan het eind van de negentiende
eeuw toen Amerika in de greep was van de goudkoorts. Ook in Alaska werd naar
goud gedolven in mijnen. Er waren honden nodig om de sleeën te trekken met
gereedschap, voorraden. In geval van Buck ging het om het verzorgen van de
postverbinding tussen mijnwerkers en het thuisfront.
De aanpassing aan primitieve wetten is voor Buck even
wennen. Het is geen sunkissed life,
schrijft London en dat kan als een understatement worden opgevat. Buck wordt
ondanks zijn fysieke verzet verschillende keren doorverkocht aan hardhandige
lieden, op een trein en op een schip gezet, tot hij tenslotte samen met andere
honden bij een stel Frans Canadezen, van wie de een een grappig Engels spreekt,
terecht komt, die hen meenemen naar het noorden.
De hautaine Spitz maakt de dienst uit in het span. Buck moet
zich instellen op de veranderde omstandigheden en begint daarom ook te stelen.
Het duurt niet lang tot hij in conflict komt met Spitz. Er ontstond een strijd
om het leiderschap. De strijd leidt tot disharmonie binnen het span en maakt
het beest in Buck wakker. Als de voorouderlijke energie eenmaal ontwaakt is,
krijgt men die niet zo gemakkelijk meer terug in het hok.
Nadat hij de strijd met Spitz in zijn voordeel heeft
beslecht, heerst er weer solidariteit tussen de honden. Helaas zorgen nieuwe
bazen bij aankomst op hun bestemming voor nieuwe problemen. Ze gaan weinig
zorgzaam met hun honden om. De twee mannen staan onder druk van een vrouw, die
de zus is van de ene baas en met de ander getrouwd is. Ze maken op bevel van de
vrouw, die al haar bezittingen mee wil nemen, de last veel te zwaar, waardoor
ze teveel honden nodig hebben om ze allemaal te kunnen voeden. Het gevolg is
dat de honden ondervoed raken en steeds meer moeite hebben om hun taak te
verrichten.
Het is niet vreemd om te horen dat Buck allerlei menselijke
eigenschappen heeft. Ik moest daarbij soms aan Lassie denken. Ook Buck kent allerlei
menselijke kwaliteiten als trouw, solidariteit en uithoudingsvermogen. Zelfs de
romantische liefde is hem niet vreemd. Die reserveert Buck voor John Thornton,
zijn laatste baas die hem redt als hij op sterven na dood is. Op zijn beurt
redt Buck het leven van Thorton. Later wint hij een weddenschap door een slee
volgestapeld met bloem van zijn plaats te trekken. Met het gewonnen geld reizen
ze op hun dooie akkertje naar een verdwenen mijn. Hoewel ze die niet vinden,
ontdekken ze wel goud. Helaas word het gezelschap door Indianen gedood als Buck
de bossen in is. Buck neemt wraak, waarna hij bij de indianenstam als The Ghost
Dog voortleeft.
In verzorgde taal en met veel gevoel voor stijl heeft London
het verhaal op papier gezet. Het is vooral de consistentie die opvalt en die deze
kort roman tot een hecht bouwwerk maken. De natuurbeschrijvingen tonen zijn
liefde voor het onopgesmukte, rauwe, eerlijke leven, zoals in de lyrische
beschrijving van het begin van de lente. ‘From
every hill slope came the trickle of running water, the Music of unseen
fontains. All things were thawing, bending, snapping. The Yukon was
straining to break loose the ice that bound it down. It ate away from beneath;
the sun ate from above.’
Onderwerp vormt de tegenstelling tussen cultuur en natuur. London
hecht, net als sommige mannen tegenwoordig, die de wildeman in zichzelf willen
ontdekken, veel waarde aan de instinctmatige natuur. Het is een kant dat in het
verborgene in Buck leeft als voorouderlijke energie. Het beschaafde huisdier moet,
om compleet te worden, zijn wilde kant in zichzelf incorporeren. Uiteindelijk
lukt dat Buck ook. Na vele tegenslagen vindt hij zijn weg in het bos waar hij het
vertrouwen van de wolven wint en tenslotte de roedel aanvoert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten