Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 5 juli 2014

Wij willen ook een kind (2014), documentaire van Mirella van Markus



Dilemma’s rond de rol van de zaaddonor bij een lesbische stel

De documentaire Wij willen ook een kind sluit mooi aan op het onderzoek dat Nina Polak hield met haar debuutroman We zullen niet te pletter slaan. Haar vraag hoe het is om in een lesbisch gezin op te groeien, wordt ook gesteld door Mirella van Markus (rechts op de foto) en haar vrouw Claudia (links), die na hun huwelijk graag een kind willen. Terwijl Nina zich vooral richt op de rol van de niet -biologische meemoeder, speelt bij Claudia en meemoeder Mirella in eerste instantie de vraag naar de rol van zaaddonor Hans.

Mirella en Claudia gaan, om hun gedachten te bepalen, op bezoek bij anderen, te beginnen bij de broer van Mirella, die getrouwd is en een jong kind heeft. Hij stapte met de geboorte van zijn kind in een nieuwe wereld en dat heeft volgens hem veel met biologie te maken. Hij kan zich niet voorstellen dat een vader een buitenstaander kan zijn.

Fraai is het commentaar dat met een voice over door Mirella wordt geleverd. Is mannenenergie onvervangbaar? Pedagoog Louis Tavecchio geeft aan wat het verschil is tussen vader – en moederliefde. De eerste moet men verdienen, de tweede krijgt men gratis. Mirella wordt in haar vermoeden bevestigd, maar Claudia vindt het onzin. Ze bezoeken een ander lesbisch stel waarvan de een wat mannelijker is dan de ander. De vrouwen vullen elkaar op die manier mooi aan. Claudia en Mirella vinden zichzelf beiden vrouwelijke vrouwen.

Een jonge handbalster en haar vriend zijn beiden opgevoed door twee vrouwen, maar weten wie hun vader is. Bij huiselijke meningsverschillen vragen ze zich wel eens af wat de invloed van hun vader is. Dat leidt bij Mirella en Claudia tot de gedachte dat Hans niet buitenspel kan blijven. Ook Tavecchio vindt dat een kind het recht heeft te weten wie zijn vader is. Het stel doet een geleide meditaties om zich de rol van de vader voor te kunnen stellen. Ze bellen met Hans, die verder niet in beeld wil komen, maar die best papa genoemd wil worden en af en toe langs wil komen om zijn kind te zien. Claudia is van mening dat Hans papa genoemd moet worden, maar Mirella ziet hem als iemand die hen geholpen heeft om moeders te worden. Dat laatste heeft ongetwijfeld te maken met de onzekerheid van de meemoeder, die bang is over te schieten. Tavecchio vindt het verkeerd om tegen het kind te zeggen dat het geen vader heeft. Het is beter te zeggen dat de vader elders woont.

Inmiddels lukt het Claudia maar niet om zwanger te worden. Het leidt tot enige frictie bij het stel, vooral omdat Mirella, die eventueel de rol van biologische moeder wil innemen, tegen Claudia zegt dat ze er niet jonger op wordt. Dat zet Claudia onder druk. Mirella beseft dat en zal ze dat niet meer moet zeggen.

De openheid waarmee Mirella en Claudia hun proces filmen is bewonderenswaardig. Mirella wil er in een donker moment mee stoppen. Claudia beurt haar op door te zeggen dat ze zich niet moet kwellen met moeilijke vragen. Het kind wil alleen maar liefdevolle ouders.

Mirella houdt echter haar zorgen. Wat als het kind straks besluit om liever zijn vader te gaan wonen? Ze gaan op bezoek bij een lesbisch stel dat een goed contact heeft met de vader van hun zoon Joris. Die logeert af en toe in het gezin dat de vader ook heeft. De meemoeder vindt dat ze, anders dan de biologische ouders, soms moet zoeken naar haar positie, maar stelt de behoefte van het kind centraal. Mirella realiseert zich daardoor dat ze zich liet leiden door haar eigen angsten en behoeften.

Met de geboorte van zoon Sammy begint het avontuur pas echt. Het zou boeiend zijn als Mirella nog eens met een follow-up komt.  

Hier de trailer op vimeo, hier de site van Mirella van Markus met meer informatie, hier mijn verslag van een gesprek over We zullen niet te pletter slaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten