Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 16 juli 2014

Filmrecensie: Vaho (2009), Alejandro Gerber Bicecci



Beeldend en mysterieus Mexicaans drama over schuld en onschuld

Een goede film voert ons mee op een onbekende reis. Ademloos kijken we naar intrigerende beelden en volgen we op de voet een verhaal dat ons boeit, maar ongewis is, ofwel ongewis is en daarom boeit. Dat is precies wat er gebeurt in Vaho. Verschillende werkelijkheden wisselen elkaar af in Iztapalapa, een voorstad van Mexico City, grenzend aan de woestijn. Het is de heilige week, de santa semana. De drie jonge hoofdrolspelers, allen achttien jaar oud, proberen hun kop boven water te houden na een aangrijpende jeugdervaring.

Vaho begint met een prachtige scène in de woestijn in 1964. Een tankwagen met het woord aqua erop rijdt over een stoffige weg en staat stil bij een drooggevallen meer. De chauffeur, die Efrén heet, neemt zonder veel passie een hoertje achter het stuur. Als hij haar vijf pesos betaalt heeft, stapt ze uit en loopt de woestijn in. Daar hoort ze het gehuil van een baby. Ze ziet dat die bovenop het levenloze lichaam van diens moeder ligt.

Een volgende scène is nog surrealistischer. Efrén heeft van de plaats waar de moeder en haar kind lagen een bedevaartsoord gemaakt. Omdat de verdiensten niet erg groot zijn, maakt hij ruzie met het hoertje. Dat stapt samen met het kind dat inmiddels een jaar of vier is, in een wagen met muzikanten, die gespeeld hebben tijdens een ceremonie voor de Heilige dode vrouw der wonderen.

Vervolgens maken we kennis met de drie hoofdpersonen José, Felipe en Andrès die zich zoals gezegd staande proberen te houden in het leven. José werkt in de ijsfabriek van zijn vader en probeert aan zijn gerief te komen bij het hoertje Yolanda Kots, die echter weinig van hem wil weten. Felipe runt een internetbedrijfje, is porno verslaafd en chat onder de valse naam Ana met leuke meisjes die in zijn café komen en achtervolgt ze zelfs naar hun huis, Andrès verzorgt zijn alcoholistische vader, een loodgieter zonder veel werk en sluit zich aan bij een Azteekse indianensekte.

De levensverhalen van de drie jongens die elkaar van de lagere school kennen, wisselen elkaar af. Fraai is de scène waarin Andrès de sekteleider heeft gevraagd om de kwade geest uit zijn vader te bannen. De laatste wil daar echter niets van weten en gooit de indianentooi van zijn zoon het huis uit. Wellicht is de man nog steeds teleurgesteld dat hij tijdens de santa semana nooit verder kwam dan de rol van Barabas. Als er eens geen water in de wijk is en er een tankwagen komt ontmoeten de jongens elkaar weer in het gedrang. Ze gaan met Felipe mee die hen tracteert op porno, maar de anderen daarmee niet erg bevredigt. Zelf ziet Felipe in de avond op zijn weg naar zijn moeder een processie van hoeren met het portret van het jongetje uit de woestijn.

Dan gaan we acht jaar terug, naar het meisje Abigail die op school een spreekbeurt houdt over de schepping van de wereld en God die de ogen van de mensen heeft versluierd, vaho, becloud.
Er is een strijd tussen de drie jongens om de gunst van Abigail. Haar vriendinnetje Yolanda, Kots genoemd, vormde een intermediair tussen het meisje en de jongens. Felipe voelt zich buitengesloten door Abigail en neemt wraak door haar schoolpasje af te pakken waardoor Abigail na schooltijd terug moet naar de klas. Terwijl ze nog zoekt gaat de school dicht. Efrén, die de daar inmiddels conciërge is, heeft haar schooltas meegenomen naar het hok waarin hij woont. Als Abigail niet thuis komt, roept de moeder de steun in van andere ouders. Zonder veel nadenken vermoorden ze Efrén voor iets wat hij niet heeft gedaan.

Tijdens de santa semana nemen veel mannen het kruis op. De jongens nemen ook deel aan de kruisgang. Andrès als Romeins soldaat als plaatsvervanger voor zijn vader die te dronken is om mee te doen. Diens vader  draagt wel een kruis en stort steeds bijna in maar wordt aangemoedigd om door te gaan door José. Felipe gaat naar de bordeelhoudster om zijn schuld op te biechten. De vader van José neemt zijn zoon mee naar de woestijn om hem water te laten plengen op de plaats voor de dode vrouw. Deze vrouw zwalkt in het laatste beeld met haar kind verder door de droge woestijn.
  
Duiden kan ik het niet precies, maar het was een bijzondere ervaring om mee te maken. Zoals de strekking luidt kan een mens nu eenmaal niet alles weten. Gelaagd, prachtige kijkervaring, meeslepend, die termen zou ik willen meegeven aan Vaho ofwel Becloud, die werd uitgebracht met steun van het Hubert Bals fonds.

Hier de trailer.

1 opmerking:

  1. Klinkt als een erg mooie, aparte film. Ik ga hem zeker eens opzoeken en kijken!

    BeantwoordenVerwijderen