Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 17 juli 2014

Nach Wriezen (2012), documentaire van Daniel Abma



Moeilijke resocialisatie van jonge Duitsers

De Duitse Daniel Abma volgde gedurende drie jaar drie jonge landgenoten op hun weg terug in de maatschappij na een gevangenisstraf in Wriezen, Brandenburg. Hij toont ons hoe moeilijk het is voor ex gedetineerden om een normaal maatschappelijk leven op te bouwen. Af en toe stelt hij de jongemannen een vraag maar over het algemeen spreken de beelden voor zich.  

De 22-jarige Imo met zijn kale kop oogt als een schoolvoorbeeld van een jongen die niet deugen wil, maar blijkt uiteindelijk nog wel de meest gevoelige en verstandige van de drie. Hij heeft bijna vijf jaar vastgezeten en reist met de trein terug naar huis. In de zomer vindt hij een baantje als conciërge op een vervallen industrieterrein waar varkens rondlopen en autobanden worden opgeslagen. Baas Uwe is een vaderfiguur voor hem, die een oogje op hem houdt en hem zelfs leert autorijden (zie poster). Hij mag op het terrein wonen en renoveert een huisje. Hij voelt zich daar beter dan in Berlijn.

De zwaar getatoeëerde 25-jarige Marcel belt zijn blonde vriendin Julia die hem komt ophalen. Zij vertelt dat ze al acht maanden samen waren toen de toen nog extreem nationalistische Marcel in 2002 een jongen doodtrapte en toont Daniel de vele uitgespreide formulieren over de gang naar de bureaucratie, zoals de inschrijving als werkloze. Ze leest Marcel een krantenbericht voor waarin over zijn vrijlating gerept wordt en ze doen er vervolgens het zwijgen toe. Daniel vraagt het stel hoe hun situatie er over tien jaar uitziet en hoort dat ze dan wellicht in een andere deelstaat wonen. Inmiddels gaan ze nog naar een ontwenningskliniek tegen alcohol. Marcel zit vol met ingehouden woede maar vertelt dat hij meer gevoelens kan toelaten, dat hij er niet meteen op los slaat en dat hij berouw heeft over zijn moord.

De 17-jarige zwarte Jano zegt tegen zijn vrienden dat hij wel iets geleerd heeft in Wriezen.
Zijn moeder maakt hem ’s ochtends wakker omdat hij naar zijn stage als schilder moet.
In de zomer blijkt hij zijn stage vaarwel te hebben gezegd omdat hij naar zijn gevoel uitgebuit werd.

De twee nog vrije jongens krijgen allebei een relatie en vervolgens, net als Marcel en Julia, ook een kind. Jano ontmoet Paula op een feestje en maakt haar al gauw zwanger. De twee hebben een kamer en ruziën over de kosten van een wasmachine. Jano informeert naar een groter appartement en dealt drugs, hetgeen represailles uitlokt waarbij hun kamer vernield wordt. Later wordt Jano gezocht door de politie en niet lang daarna vernemen we van Paula dat hij weer in de cel zit.
Imo heeft de minderjarige Steffi zwanger gemaakt en haar meegenomen naar zijn fraai gerenoveerde nestje. Helaas krijgt hij ruzie met een mevrouw van de jeugdzorg die langskwam. Hij is duidelijk machteloos als hun kind in een inrichting wordt geplaatst, krijgt stress waardoor het stel akkoord gaat met adoptie.
Marcel wil dat de zwangere Julia minder rookt. Als het kind er is, wil Marcel niet dat het wordt gefilmd om de privacy te bewaren. Iemand die aan zijn kind zit, krijgt met hem te maken, zegt hij dreigend. Julia hoopt dat Marcel werk vindt, maar verder is ze tevreden met haar leven zegt ze, stug rokend.

Hier de trailer, hier de Facebook pagina.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten