Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 17 juli 2014

Ai Wei Wei: the fake case (2013), documentaire van Andreas Johnsen



Beroemde Chinese kunstenaar strijdt door

Ai Wei Wei: the fake case van Andreas Johnsen kan gezien worden als een voorzetting van de eerdere documentaire Ai Wei Wei: never sorry uit 2012 van Alison Klayman. Inmiddels heeft Ai Wei Wei drie maanden detentie erop zitten, zogenaamd vanwege belastingontduiking, en krijgt hij huisarrest tot juni 2012. The fake case oogt als een crimi met een rustige, lichamelijk zwakke, maar geestelijk sterke hoofdrolspeler.  

In het begin van de documentaire onthoudt hij zich van commentaar omdat hij voorwaardelijk vrij is. Over aandacht heeft Ai Wei Wei niet te klagen. Het tijdschrift Art Review vond hem de meest invloedrijke persoon in de kunstwereld. Hij skypt met bevriende relaties in New York en schrijft een fel essay in Newsweek. Buitenlandse journalisten tuimelen in Beijing over hem heen, maar hij wimpelt veel af. In China krijgt hij veel aandacht. Daarom hoeft hij ook niet zo nodig naar het buitenland. De Deen Andreas Johnsen kreeg in de periode tot het einde van zijn huisarrest genoeg ruimte om hem te volgen.

Bijvoorbeeld terwijl Ai Wei Wei met zijn zoon is, die hij samen met Wang Fen heeft en die hij dagelijks bezoekt. Of terwijl hij televisiebeelden van zijn zaak terugkijkt. Hij belt met zijn vroegere bewakers, nodigt hen zelfs bij hem uit, want zij zijn net zo goed slachtoffers van het systeem van bevelen en opvolgen van bevelen. Zijn moeder die eerder de internering van haar man meemaakte is bezorgd over haar zoon en vooral over haar kleinzoon, dat die straks als wees door het leven moet gaan.

Het bedrijf van Ai Wei Wei, Fake LTD, wordt beschuldigd van belastingontduiking van 2 miljard euro. Ai Wei Wei praat met zijn advocaten die spreken van reputatieschade als hij het proces verliest, maar dat vindt hij niet erg.

Hij loopt met een kunsthandelaar vanuit zijn appartement, die zich vlakbij de Amerikaanse ambassade bevindt, naar zijn atelier en toont hem een portret van naakte mensen, dat hij maakte uit woede omdat naaktheid werd gelijkgesteld met pornografie. Hij wandelt voor zijn gezondheid, niet zoals eerder in een park maar over een groot parkeerterrein, omdat hij dan kan zien of hij gevolgd wordt. Hij vertelt Johnsen dat hij zijn geheugen achteruitgegaan is en dat hij slecht slaap met wilde dromen. Hij is bezig met de installatie S.A.C.R.E.D. waarin hij zijn gevangenissituatie simuleert met bewakers, die altijd diagonaal door zijn cel heen liepen en hem daarmee stoorden tijdens zijn slaap (zie foto).

Na het Chinese Nieuwjaar worden de advocaten bedreigd. Slechts een van hen gaat door. Ai Wei Wei vertelt een buitenlandse journalist dat hij door moet gaan met zijn strijd, al is die wel beangstigend, omdat hij zich anders wel dood kan verklaren. Om in beroep te gaan moet Ai Wei een borgsom betalen van 1, 25 miljoen euro. Hij krijgt ruim een miljoen binnen door donaties, vooral van jongeren. Ai Wei Wei denkt dat het tot een revolutie komt omdat de generatie uit de jaren tachtig zich niet zal schikken in de positie van slaven. Hij streamt vanuit zijn huis op vier webcams om het zijn bewakers gemakkelijker te maken hem in de gaten te houden. Op de vraag van Johnsen of hij daarmee niet provoceert, antwoordt hij dat het zijn recht is om dit te doen.

Het beroep wordt afgelast. De zaak tegen Ai Wei Wei dient op de laatste dag. Hij mag de rechtszaak zelf niet bijwonen. Hij wordt kwaad op agenten die op straat een cameraman molesteren. Zijn advocaat brengt na de zitting verslag uit. Hij kreeg slechts een minuut voor zijn strafpleidooi en is niet positief. De borgtocht wordt desalniettemin opgeheven, al krijgt Ai Wei Wei zijn paspoort niet terug. Johnsen eindigt met een opname van Ai Wei Wei in de douche. Eerder wilde een Amerikaans journalist hem interviewen en zei Ai Wei Wei dat dit wel onder de douche kon, maar dat werd gezien als strijdig met het fatsoen. De installatie S.A.C.R.E.D. was in 2013 te zien op de Biënnale in Venetië.    

Het motto van de documentaire is van Pablo Picasso: Schilderen is geen manier om je interieur te verfraaien, het is een oorlogswapen.

Hier mijn verslag van de documentaire van Ai Wei Wei: never sorry uit 2012, hier de trailer van The fake case

Geen opmerkingen:

Een reactie posten