Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 18 mei 2014

Filmrecensie: One day (2011), Lone Scherfig



Plagerig verlopend, oppervlakkig relatiedrama

De vorige film, An education (2009), van Lone Scherfig smaakte naar meer en de poster met het meisje dat op haar tenen staat om een jongen te omhelzen doet verlangen om meer van hen te zien, maar het uiteindelijke resultaat komt helaas niet veel verder dan een alledaags, clichématig verhaaltje.

De verhouding waar het om gaat, betreft die tussen Emma Morley en Dexter Mayhew, twee knappe jonge mensen die elkaar na het afstudeerfeest van de Universiteit van Edinburgh - altijd een gemakkelijk moment om bij elkaar te kruipen - tegen het lijf lopen. In alle vroegte besluiten ze naar de kamer van Emma te gaan, die echter niet zo snel in bed kruipt bij de knappe jongen van welgestelde ouders. Ze draalt in de badkamer, zet het nummer Revolution op van Tracey Chapman en biecht tenslotte haar scrupules op. Dexter is de beroerdste niet en neemt haar bij zich om samen als vrienden de slaap te vatten.

Dexter refereert voor ze in slaap vallen aan de feestdag van die dag van een heilige die volgens het gezegde een belofte in petto moet hebben. Die dag, 15 juli 1988, is belangrijk dag in de film. Die springt, soms in beeld gebracht in een spiegel of op een laptop, steeds vanaf dat jaar steeds vooruit in de tijd en laat zien wat er op diezelfde dag gebeurde.

In 1989 verhuist Emma naar Londen. Dexter helpt haar met de verhuizing van haar bed en gaat zelf naar het buitenland om daar te werken. Emma werkt in een Mexicaans restaurant waar ze de stand up comedian Ian ontmoet, die daar komt oberen.

In 1991 gaan Emma en Dexter, die een populaire televisieshow presenteert, samen op vakantie. Ze nemen wel een aantal regels in acht, die natuurlijk weer net zo hard gebroken worden. Dexter wordt steeds meer een televisieberoemdheid, maar veel geluk brengt het hem niet. Zijn moeder, die aan kanker lijdt, verwijt hem dat hij zijn leven vergooit. Dexter zoekt contact met Emma om over zijn leven te praten, maar die is inmiddels in handen van Ian gevallen met wie ze overigens een niet al te gelukkige tijd beleeft. (Zijn grappen zijn niet echt leuk.)

Het verhaal loopt met de nodige ontwikkelingen verder tot 2009, als Ian en Dexter elkaar nog eens spreken, en wordt met vaart en humor opgediend, waarbij de kijker op een plagerige maar voorspelbare manier aan het lijntje wordt gehouden. 

Anne Hathaway was al eerder te bewonderen in Becoming Jane (2009). Helaas kreeg ze in One day niet de mogelijkheid om echt haar talent te tonen. Haar preutse gedrag en smachtende blikken zijn nogal oppervlakkig. Om haar een wat nuffig aanzien te geven draagt ze in het begin van de film een zwart brilletje. Later wordt ze ook lerares en pas aan het eind breekt ze door als schrijfster. Erg cliché allemaal.

Het plaatje van de poster komt pas op het eind in de film voor, als we een flashback zien van de eerste dag dat de twee elkaar ontmoeten. Dan blijkt hoe weinig het gescheeld heeft dat ze elkaar meteen gevonden hadden. Maar om daar nou weer een film over te maken? Die dient weinig meer dan om verveelde passagiers in het vliegtuig te vermaken.

One day werd gemaakt naar de gelijknamige roman van David Nicholls uit 2009. Wellicht is het boek beter.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten