Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 13 mei 2014

Filmrecensie: The art of love (1983), Walerian Borowczyk



De liefdeslessen van Ovidius in praktijk gebracht

De kunst van het versieren van een liefdespartner is van alle tijden. Net als tegenwoordig werden er tweeduizend jaar geleden ook al adviezen aan de man gegeven om de meest begeerlijke vrouw te verleiden en aan de vrouw om de eenmaal binnengekomen man aan zich te binden.

The art of love is opgezet naar een gedichtencyclus Ars Amandi ofwel Ars Amatoria van de Romeinse erotische dichter Ovidius. Voordat hij Metamorfosen schreef, een reeks verhalen uit de Griekse mythologie, verbonden met het onderwerp gedaanteverwisseling schreef hij Ars Amandi. Dit lange gedicht is te lezen in een drietal boeken die rond de millenniumwisseling verschenen en onder de titel De kunst van het liefhebben in het Nederlands zijn vertaald. In het eerste boek geeft Ovidius adviezen aan mannen hoe een vrouw te versieren, in het tweede boek leert een man een vrouw te behouden, in het derde deel leren vrouwen om in de smaak te blijven vallen van de man. Volgens Ilja Leonard Pfeiffer in De Antieken (2000) is het gedicht een parodie op retorische handboeken.

Walerian Borowczyk neemt de cyclus in letterlijke zin over en maakt die aanschouwelijk in een Romeins paleis met dikke muren, waar Claudine (Marina Pierro) woont met legeraanvoerder Macarius. Ook de moeder van Macarius en Sephora, de zwarte hulp van Claudine, wonen daar. Omdat Macarius vaak ten strijde trekt krijgen de vrouwen alle tijd geeft om zich aan de liefdeskunst te wijden.

Macarius heeft natuurlijk zijn vermoedens. Als hij weer eens thuiskomt van een veldtocht speurt hij meteen naar tekenen van rivalen die zich ergens in het paleiskamers kunnen ophouden. Hij heeft ook een witte papegaai, Telepho geheten, die in staat moet zijn om minnaars te verraden. Dat doet Telepho dan ook. Hij roept de naam van de jongeling Cornelius, maar de onrustige tussen de lakens woelende Claudine bezweert haar man dat zij een nachtmerrie had.

Inmiddels geeft Ovidius zijn lessen aan jongelingen die op de trappen van een gehoorzaal naar hun leermeester luisteren. Ze moeten eerst een doelwit uitkiezen en een strategie bepalen om dat doelwit te veroveren. De jongens brengen zijn adviezen graag in praktijk en de vrouwen in het paleis bieden zich graag aan. Sephora maakt dat wel duidelijk door de ballen van een beeld van een paard te aaien dat in het paleis staat en Claudine droomt van de lange penis van een stier. Om de geliefde te versieren is het onder andere van belang om het personeel voor je te winnen. Sephora is een geschikte bemiddelaarster. Ze zwijgt over de liefde tusen tussen Cornelius en Claudine. Om een vrouw bereidwilliger te maken is het handig jaloezie te wekken, hetgeen een jongen doet door een pop in bed te nemen, die een andere minnares moet voorstellen.

De lessen van Ovidius zijn in het derde boek zijn voor de vrouwen bedoeld. Zij zitten ook op de trappen en luisteren naar de adviezen. Om een man in bed te houden is het belangrijk om met gratie te bewegen en de ruimte te reinigen. Dat men daartoe oosterse kruiden gebruikte leek me niet vreemd maar dat men daartoe eieren tegen de muren kapot gooide, verbaasde me. Ovidius raadt de vrouwen aan genieten want straks zijn ze oud en staan er geen mannen meer voor hun deur.   

The art of love begint heel fraai met een sensueel beeld van de knappe Claudine in een enorm bad (zie foto), waarin ze met een ragdunne jurk in rond baddert maar veel verder dan dat komt de film niet. Daarom is het eind wel weer heel fraai waarin de Romeinse tijd in een geheel ander perspectief komt te staan en de tegenwoordige Romeinse Claudine met een zwarte hoed op en in een bloedrood shirt nog verleidelijker is dan in de badkuip of in bed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten