Getrouwde vrouw brengt het hart van winkelverkoopster op hol
De Amerikaanse filmregisseur Todd Haynes (1961) verrast na
zijn film I’m not there uit 2007, een
experimentele biografie over het leven van Bob Dylan, met een liefdesdrama
tussen twee vrouwen dat zich afspeelt in de kersttijd in de Verenigde Staten
van de jaren vijftig. Vooral de aankleding van de film is een plaatje, het
verhaal zelf, gebaseerd op de roman The
prize of salt (1953) van Patricia Highsmith, die eerder onder pseudoniem
verscheen, is wat voorspelbaar en mist daarom de spanning die nodig is om er
een echt drama van te maken.
De van oorsprong Tsjechische Therese Belivet (Rooney Mara) is werkzaam als
verkoopster in een warenhuis en wordt geïntrigeerd door een welgestelde blonde
vrouw, gespeeld door Cate Blanchett, die op haar speelgoedafdeling rondloopt. Ze heet Carol Aird en is
geïnteresseerd in een pop voor haar vierjarige dochter Rindy. Omdat de pop die
ze wil uitverkocht is, beveelt Therese haar een trein aan. Carol gaat daar op
in en laat die bezorgen, maar laat haar handschoenen op de toonbank liggen,
waarop Therese ze opstuurt naar Carol. Een bedankje per telefoon van de laatste
zet de liefdesverhouding in werking, temeer omdat het huwelijk van Carol met
haar man Harge op zijn eind loopt.
Therese zelf weet niet goed wat ze wil en is daarom
gemakkelijk in te palmen. Ze wil niet ingaan op de uitnodiging van haar
vriendje Richard om samen naar Frankrijk te gaan en evenmin op de avances van de
jongere Dannie, die een baantje heeft als filmoperateur, schrijver wil worden
en haar probeert te interesseren voor een carrière als fotografe. Dat laatste
is een grote hobby van haar. Ze wil niets liever dan mensen observeren en hun
bezigheden vastleggen en blij met de oude camera die zij van hem krijgt.
Op bezoek bij Carol schrikt Therese van de ruzie tussen
Carol en Harge over Rindy, terwijl het samenzijn in de Buick op weg naar de
villa nog idyllisch was en ook aldus in beeld wordt gebracht. Tijdens een stop om
een kerstboom te kopen maakt Therese een foto van Carol die daarop
geïnteresseerd is in andere foto’s van Therese en graag eens bij haar op bezoek
komt. Inmiddels heeft Harge Carol onder druk gezet over haar contacten met
vrouwen, waaronder ook haar goede vriendin Abby. Carol klaagt op de kamer van Therese
over de ethische clausule die haar man heeft opgesteld. Op grond daarvan eist
hij het voogdijschap over Rindy op. Carol wil de kerst in New York vermijden en
op reis richting het westen en vraagt Therese mee, die net van haar een nieuwe
camera heeft gekregen.
De film ontwikkelt zich vervolgens tot een roadmovie met
aanstekelijke liedjes, maar met een kink in de kabel veroorzaakt omdat Harge de
vrouwen laat volgen door een man die zich voordoet als handelsreiziger en de
bedgeluiden uit hun motelkamer in Waterloo opneemt. Dat biedt Harge verdere
aanleiding om hun dochter voor zich op te eisen. Carol kiest daarop eieren voor
haar geld, vertrekt als Therese nog slaapt en laat haar ophalen door Abby.
Therese probeert weer in contact te komen met Carol, maar die houdt dat af. Dat
neemt niet weg dat Carol het niet moeilijk heeft met de situatie. Ze gaat akkoord
met de toewijzing van Rindy aan Harge en vraagt in een scène, waarmee de film
ook begint, of Therese met haar wil samenwonen. De twijfel van de laatste wordt,
na alles wat er gebeurd is, mooi in beeld gebracht.
De Australische actrice Cate Blanchett (1969), die furore maakte in
Elisabeth (1998) speelde ook al in de
vorige film van Todd Haynes die I’m not
there heette. Rooney Mara (1985) was twee jaar eerder te zien in Her van Spike Jonze en in Side effects van Steven Soderbergh. In
de eerste film speelde ze de rol van de gevoelige Catherine, in de tweede die
van de knappe Emily.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten