De mens is een verzamelaar, nog steeds.
Documentairemaakster Monique Nolte is bekend van haar
tragikomische portret van de autistische Kees Momma die ze in 2014 vastlegde in
Het beste voor Kees, maar zeven jaar daarvoor
maakte ze al een ander tragikomisch portret over het kindersurprise ei van
Ferrero, dat altijd een figuurtje in een chocolade ei bevat en in zestig landen
verkrijgbaar is. Ze brengt verschillende kanten van de onderneming in beeld en
laat voor zover mogelijk zien hoe de vork in de steel zit, want Ferrero schermt
hun winstgevende project zeer goed af.
Het idee kwam van een zoon van Ferrero die voortborduurde op
de gewoonte in Italië om een cadeautje in paaseieren te stoppen. Door de slogan
dat er meer melk dan chocolade in de eieren zat, verleidde hij de Italiaanse
moeder. Zijn idee leidde tot een groot aantal series die steeds weer opnieuw in
verschillende landen worden uitgebracht, hetgeen de verzamelwoede bevordert. Een
Duitser die een tentoonstelling over de figuurtjes beheert, zegt dat er
inmiddels zo’n vier of vijf figuurtjes voor iedere wereldbewoner zijn en dat de
makers anoniem blijven uit angst van Ferrero dat ze weggekocht worden.
Illustrator André Roche is niet te beroerd om Nolte te
ontvangen. Als er heibel van komt ziet hij dat wel. Hij gaat ook naar een beurs
om figuurtjes te kopen die hij zelf getekend heeft maar nooit gekregen heeft. Sommige
oude figuurtjes zijn wel 4000 euro waard en ook de beschrijvingen ofwel de
bijsluiters zijn tegenwoordig al veel geld waard omdat ze de serie compleet
maken. Roche houdt zelf niet zo van die geheimhouding omdat het hem hindert in
het contact met andere opdrachtgevers en bekent tegen Nolte dat hij het liefst
zou willen vliegen vanwege de vrijheid die dat zou bieden.
Een landgenoot van hem die het magazijn beheert en
bestellingen levert zegt dat niemand anders dan hijzelf wijs uit de collectie kan
worden. De figuurtjes mogen niet verhandeld worden voordat ze in de winkel zijn
verschenen. Ferrero heeft wel eens politie invallen laten uitvoeren om dit te
voorkomen. Er zitten volgens hem nog steeds mensen hiervoor vast. Leveranciers
willen niet met hun gezicht in beeld noch met hun eigen stem, zo gevaarlijk is
hun werk. Hij test ook op vervalsingen.
De Nederlandse Elly gaat met haar partner Aad naar Duitsland
om een voetbalserie op de kop te tikken, die nog niet op de Nederlandse markt
gebracht is. Ze denkt de benodigde figuurtjes op te sporen door in de winkel
flink met de eieren te rammelen maar als ze de proef op de som neemt blijkt haar
theorie toch niet te werken. Elly vindt het bedenkelijk dat Aad het ei meteen
maar opeet, maar is blij dat ze met een magneet meer succes heeft. Ze halen de
goede eieren uit de trays, maar dat wordt niet door iedereen op prijs gesteld.
Thuis halen ze de figuurtjes uit de eieren en zetten ze neer in de hoop dat ze
er een serie mee kunnen maken (zie foto). Hun huis staat al vol met vitrinekasten met de
figuurtjes. Elly zegt dat ze nog wel meer zou uitstallen als ze niet met Aad
samenwoonde, waarop Nolte de confronterende vraag stelt wie of wat belangrijker
voor haar is, haar partner of haar hobby. Het laatste verveelt in ieder geval nooit.
Ze vindt andere mensen saai die niets verzamelen. Ze vindt het ook niet erg om
door Ferrero verleid te worden. Als ze het niet zou willen zou ze ermee
stoppen, zegt ze.
Een verzamelaarster uit Slovenië reist speciaal met haar man
naar Italië om haar verzameling uit te breiden. Ze is teleurgesteld als ze
thuis steeds weer hetzelfde figuurtje uitpakt. Haar man zegt dat het nooit
genoeg is en dat zal Ferrero als muziek in de oren klinken. De verzamelwoede
moet de mens in het bloed zitten.
Hier
mijn bespreking van Het beste voor Kees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten