Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 13 april 2017

Night will fall (2014), documentaire van André Singer


Waarschuwing voor nieuwe massaslachtingen

De documentaire Night will fall vertelt het verhaal van de film German Concentration Camps van filmproducent Sidney Bernstein en regisseur Alfred Hitchcock, die opgenomen werd tijdens de bevrijding van de concentratiekamp Bergen Belsen, maar ook beelden bevat van de bevrijding van andere kampen. De film belandde in de kast en werd pas onlangs afgemaakt. De documentaire begint met de waarschuwing dat de beelden schokkend zijn en daar is niets van gelogen. Zelfs als men weet wat zich in de kampen heeft afgespeeld en daar ook geweest is, zijn de beelden ontluisterend op een manier die niet in woorden te vatten is.

Singer begint met beelden uit april 1945 van de bevrijding van Belgen Belsen door de Britse geallieerden die ook cameramensen in hun gelederen hadden. Ze werden nog bijna tegengehouden door Duitse militairen die hen waarschuwden voor tyfus in het kamp, maar lieten zich daardoor niet van de wijs brengen. Meteen was er de geur die door merg en been ging en daarna de beelden die veel schokkender waren dan verwacht vanwege de dertig duizend doden en daarnaast de stervenden die overal in het kamp lagen. Men arresteerde kampcommandant Josef Kramer die nog gewoon in functie was. Gevangene Anita die later getuigde in Neurenberg vertelt dat de Britten op goden leken. Zelf waanden ze zich in een ander tijd ruimte bestaan, iets wat men nooit meer kwijt raakte. Na een week kwam Bernstein langs, die een film wilde maken die getuigde van de horror die had plaatsgevonden en de vreselijke feiten daarover moesten duidelijk maken aan Duitsers die deze vaak ontkenden, hoe dichtbij ze ook woonden. Bernstein bracht ook geluid mee, waardoor de Britse soldaten hun zegje konden doen. Bernstein nam het materiaal mee naar Londen waar hij het sorteerde. Hij kreeg ook materiaal van andere kampen zoals Buchenwald en Auschwitz, onder andere van tweelingen die door Mengele aan vreselijke experimenten werden blootgesteld, en ook van de Russen die beelden gemaakt hadden van de bevrijding van kamp Majdanek in Polen. Daar waren nog slechts enkele overlevenden omdat iedereen, met de bevrijding in aantocht, richting het westen was gestuurd. Bernstein kon kleurenbeelden van de Amerikanen niet gebruiken, omdat die een andere maat hadden. Er zijn beelden van een uitgelaten Duitse bevolking die als ramptoeristen naar de kampen kwamen om daar, met een zakdoek voor de neus, een kijkje te gaan nemen. Eind april kreeg Bernstein een enorme hoeveelheid beelden binnen uit Dachau. Vier uur lang keek men naar het verpletterende materiaal en daarna was men stil en zag men op tegen de montage ervan. Een onderzoeker verwerkte zijn bevindingen in het script voor de film, die inmiddels zoveel materiaal bevatte dat Bernstein Hitchcock inschakelde om er een scenario voor te maken.

Onderwijl ging men in Bergen Belsen door met filmen. Een man met tyfus hoorde vanuit zijn bed doedelzakken spelen en waande zich in de hemel, vrouwen vroegen al gauw om kleren om zichzelf weer enig aanzien te geven. Bernstein sprak van een uniek verslag van een genezingsproces. Hitchcock werd vooral getroffen door het contrast tussen het dagelijks leven in Duitsland en dat in de kampen. Zelfs mensen die dichtbij woonden gingen gewoon met hun eigen leven door. De gebeurtenissen kregen een onverwachte wending toen de kampbewoners niet weg wilden. Hun plannen om naar de Verenigde Staten te gaan werden tegengehouden, emigratie naar Palestina werd door de Britten ontmoedigd en terug naar Polen wilde men niet. De film, die de humanitaire ellende in beeld bracht, vormde een last voor de politiek en werd door de Britten in de la gestopt. Billy Wilder maakte een verkorte Amerikaanse versie, Death Mills geheten, die echter meer beschuldigend als openbarend was. De oorspronkelijke beelden werden nog wel gebruikt tijdens de processen tegen nazi kopstukken in Neurenberg. Zeventig jaar later werd de film alsnog voltooid volgens de bedoelingen van Bernstein en Hitchcock. We zien beelden van de velen, gestorven langs de wegen, terwijl ze van het ene naar het andere kamp gestuurd werden. Hun aftocht was niet twaalf jaar daarvoor begonnen met de machtsovername van Hitler, maar al twaalf duizend jaar daarvoor. Tenslotte bevat de film de waarschuwing dat de nacht opnieuw zal vallen als we niet leren van onze fouten.  
      
Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten