Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 11 april 2017

Coach Zoran and his African tigers (2013), documentaire van Sam Benstead


Tragikomisch verhaal over een oude voetbalcoach in een nieuw land

De Britse filmmaker Sam Benstead maakte een mooi portret van de Serviër Zoran Djordevic, die als bondscoach van de nieuwe staat Zuid Soedan overeind probeert te blijven. Zijn driftige persoonlijkheid zit hem daarbij in de weg. Als Zuid Soedan, dat in 2011 na een lange burgeroorlog onafhankelijkheid werd van het noorden. weer in een oorlog verzeilt raakt, worden de mogelijkheden van de geroutineerde Djordevic wel heel klein. Het levert in ieder geval vermakelijke beelden op.

Benstead filmt de ontwikkelingen rond een nieuw nationaal voetbalelftal gedurende het eerste jaar van de onafhankelijkheid. De eerste beelden gaan over het kopen van een doel. Djordevic heeft geen geld, maar wil zijn paspoort geven als onderpand. Hij zegt later in de auto dat hij zelfs zijn bloed zou willen geven, zo sterk is zijn wil om een goed elftal neer te zetten. Vol overtuiging spreekt hij de potentiële spelers op het veld toe. Verliezen is bijna een misdaad, waardoor ze zelfs hun vriendin zullen verliezen. Vicepresident Marchal wil ook graag dat hij succes boekt en geeft hem een auto, waarmee Djordevic het land door kan om talent op te sporen. Omdat er geen wegenkaart te krijgen is, trekt Djordevic een landkaart van de muur.

Benstead volgt twee gecontracteerde spelers in het bijzonder. Thomas Jacob is middenvelder en vertelt dat hij eerder in het noorden woonde. Hij slaapt tegenwoordig in het verblijf van zijn club. Hassan Konyi is spits en woont in een huttendorp in de rimboe met heel veel broers en zussen. Hij vindt dat wel eens vervelend als hij na de training thuiskomt, maar hij houdt wel veel van zijn eigen kind. Hij zegt dat een land met niets begint maar dat de omstandigheden verbeteren. Er is zelfs licht om in de avonduren te trainen.

De spelers zijn te spreken over Djordevic die zeer fanatiek is. Hij koopt zelfs een lam als mascotte en noemt die Champion. De spelers hebben moeite met de tekst en de melodie van het Engelse volkslied, maar staan er vierkant achter want die gaat over de vrijheid die ze na veel strijd gewonnen hebben. Tijgers noemt Djordevic zijn spelers, onoverwinnelijk op het veld. De eerste interland tegen Oeganda eindigt echter in een gelijkspel.

Onweer gaat vooral aan een verdere negatieve ontwikkeling. Onenigheid met het noorden over de olieproductie leidt tot bezuinigingen van de regering. Ook de sport krijgt geen subsidie meer. Djordevic pikt het niet en gaat verhaal houden bij de minister, maar krijgt nul op zijn rekest. Hassan hoort inmiddels dat hij bij een club uit Toronto zijn kwaliteiten mag komen laten zien. Be a tiger, zegt Djordevic tegen hem.

Djordevic zoekt geld om een toernooi te spelen tegen andere Afrikaanse landen in Oeganda. Terwijl hij in het kantoor van de voetbalbond daarover belt, wordt hij in de rede gevallen door een medewerker. Hij leidt net nog niet tot een vechtpartij.
Chabur, de voorzitter van de voetbalbond, is slecht te spreken over het gedrag van Djordevic. Het zit Hassan ook al niet mee. Hij krijgt in Toronto geen contract, maar blijft daar wel.

Djordevic zet door, al moet hij zijn toevlucht nemen tot een sportveld van een school, omdat hij niet in het stadion mag trainen. Als dit weer wordt toegestaan, moeten eerst de doelen opgehaald worden van de andere kant van de stad. Omdat er het nodige misgaat met het vervoer en ook de ballen onvindbaar zijn, traint Djordevic maar zonder ballen. De spelers doen gewoon alsof. Djordevic weet privaat geld bijeen te krijgen voor de vliegreis. Het toernooi in Oeganda wordt een fiasco en leidt tot verdere verwijdering met de regering en met Chabur. Djordevic wil het in Syrië gaan proberen. Ik was zeer benieuwd hoe hem dat daar vergaan is, maar kon daarover geen informatie vinden.

Benstead merkt aan het eind fijntjes op dat er in Afrika helemaal geen tijgers voorkomen en dat ze daar nog nooit geleefd hebben.  

Hier de trailer van de documentaire die in zijn geheel op YouTube is terug te zien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten