Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 10 april 2017

Filmrecensie: Song for a raggy boy (2003), Ailsling Walsh


Ontroerend portret van een weldenkende leraar in een vergiftigd Iers opvoedingsinstituut

Kostscholen zijn broeiplaatsen van seksueel en fysiek geweld. In het heropvoedingsinternaat St. Jude in het katholieke Ierland van vlak voor de Tweede Wereldoorlog is dat niet anders. De pupillen worden zelfs aangesproken met hun nummer. De komst van de lekenleraar William Franklin zet het rigide regime dat onder aanvoering van prefect John uitgeoefend wordt onder spanning. John wijst William er in het begin op dat hij vooral zijn macht moet tonen om niet ten onder te gaan, maar dat strookt absoluut niet met de ideeën van de nieuwe leraar. Hij zegt meteen al tegen zijn klas dat hij hen met hun naam zal aanspreken.

William komt aan op de school vlak na het jaarlijkse groepsportret van de staf en de Ierse bisschop, dit waarschijnlijk om de goede verstandhouding te bezegelen tussen de machtige rooms-katholieke kerk en het instituut dat onverbeterlijke jongens opvangt en hun geest in een andere richting probeert te dwingen. De nieuwe leraar William is een vreemde eend in de bijt. De leerlingen vragen hem daarom meteen waarom hij in godsnaam daar komt lesgeven. Dat is des te meer de vraag omdat een groot aantal van hen niet eens kan lezen of schrijven. William laat de vraag aan hem voorbij gaan, maar zegt later tegen zijn beschermeling Liam Mercier dat het inderdaad zo is wat de jongen vermoedt, dat hij nergens anders aan de bak kon.

Nog voor het verhaal van de kostschool een aanvang neemt zien we al beelden van een gevangenenkamp en de executie van Rose, de geliefde van William tijdens de Spaanse burgeroorlog. Het verlies van zijn geliefde vormt de achtergrond van het werk dat hij voor de jongens doet. Deze worden raggy boys genoemd door de dorpsjongens die hen uitjouwen als ze in de kersttijd naar de lokale kerk gaan om de kerstversiering aan te brengen. Gedurende de films zien we vaker flashbacks naar de voor William traumatische periode die de burgeroorlog voor hem was.

Na William komt er nog een nieuwe jongen op de school. Hij heet Patrick Delaney en is dertien jaar en wordt al gauw seksueel misbruikt door broeder Mac, die de jongen maant om stilzwijgen te bewaren. John raakt echter van het misbruik op de hoogte en chanteert Mac om hem bij te staan om een hard, repressief regime te voeren, dat zelfs de overste Damian te ver gaat. Omdat John echter door de bisschop benoemd is, moet men het ermee doen, zegt Damian tegen William als die aanmerkingen maakt op de zweepslagen die John bij het minste of geringste uitdeelt.

Een gruwelijk voorbeeld daarvan is de scène waarin twee broers, gadegeslagen door de andere jongens door de schuimbekkende John half dood geslagen worden omdat ze elkaar een prettig kerstfeest wensen ten weerszijde van de muur die de kleine en de grote jongens van elkaar scheidt. William wordt op de hoogte gebracht van het incident terwijl Mercier op de binnenplaats een kleine opstand ontketent die hem duur komt te staan. Nadat John is afgevoerd wordt de muur door een gezamenlijke inspanning van staf en jongens gesloopt.

Veel aandacht is er, net als in de film Dead poets society, voor poëzie. William heeft Mercier een bundeltje gegeven met gedichten over de Spaanse burgeroorlog. Als William aan het eind van het jaar vertrekt, wordt hij onder het uitspreken van dichtregels en daarna met gejuich vaarwel gezegd. Ontroering kan ook niet uitblijven bij de kijker, na deze prachtige film in een heldere sfeer.

Song for a raggy boy is gemaakt naar de gelijknamige roman van Patrick Galvin, die zich baseerde op werkelijke feiten. In de aftiteling lezen we dat William nog lang bleef lesgeven, John zijn carrière als missionaris in Afrika hervatte en dat Mac pastoor werd in de Verenigde Staten.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten