Kleine lichtpuntjes in een wrange selectieprocedure
De Deense filmmaakster Katrine Philp (1978, zie foto) volgt in Suitable het proces waarbij een aantal
vluchtelingen, die vanuit Myanmar naar Kuala Lumpur gevlucht zijn, een
verblijfsvergunning in Denemarken krijgt. In de aankondiging van de
documentaire lezen we dat er 45 miljoen vluchtelingen op de wereld zijn en dat
Denemarken er daarvan vijfhonderd opneemt, niet eens een druppel op de
gloeiende plaat. Dat heeft te maken met een, door de VN gehekelde, nieuwe
immigratiewet die in 2005 in Denemarken is ingevoerd waarin gesteld wordt dat
personen met een vluchtelingenstatus aan aanvullende criteria moeten voldoen om
te worden toegelaten. Daartoe behoren opleiding, werkervaring, leeftijd en motivatie
om in Denemarken aan de slag te gaan. Voorwaar geen zachte aanpak van mensen
die vaak een traumatische ervaringen achter de rug hebben. Philp merkt aan het
eind op dat ze alleen toegelaten kandidaten mocht filmen omdat de anderen
wellicht door haar documentaire in de problemen zouden komen.
Philp richt eerst de camera op verschillende gezinnen die in
Kuala Lumpur onderdak hebben gevonden. Sommige hebben hun kinderen bij zich,
anderen hebben hun kinderen in Myanmar moeten achterlaten. De moeder van een
gezin met drie kinderen vertelt dat ze een boerderij hadden die door het leger
in beslag genomen werd waarna zij hard moesten werken en geslagen werken als ze
dat naar de zin van de militairen niet deden. Een ander ouderpaar is herenigd
met de kinderen die zich door een mensensmokkelaar het land uit lieten leiden
maar een verschrikkelijke tocht beleefden. Deze moeder vertelt dat het moeilijk
is in Maleisië omdat het land officieel geen vluchtelingen opneemt en de
politie razzia’s uitvoert om vluchtelingen terug te sturen. Een derde ouderpaar
heeft twee meisjes moeten achterlaten. De vader hoopt dat ze nog meekunnen
voordat ze naar Denemarken gaan, maar zijn hoop blijkt ijdel.
Vervolgens zien we vertegenwoordigers van de Deense regering
die in een kantoor van de VN in Kuala Lumpur de verblijfsvergunningen regelen. Het
zijn jonge vrouwen die in een week tijd vijfenveertig dossiers moeten
behandelen. Die omvatten het bestuderen van de rapporten, het houden van
gesprekken en het laten doen van medische onderzoeken. Ze beseffen dat de
kandidaten vaak gestrest zijn omdat er veel van hun antwoorden afhangt. Philp
laat weten dat zij slechts enkele fragmenten van de gesprekken mocht filmen. De
kandidaten wordt gevraagd wat men van plan is om in Denemarken te gaan doen en
de vaak voorspelbare antwoorden worden ijverig neergepend. Daarna moet men een
verklaring lezen en ondertekenen waarin men zich bereid verklaard met de
voorwaarden die door Denemarken gesteld wordt waaronder de bereidheid zich aan
te passen en werk te zoeken.
Abil Kasim, een vriendelijke man met een grappig baardje
heeft al twee dochters in Denemarken en wil daar gaan schoonmaken. De
vertegenwoordigers zijn gecharmeerd door zijn lieve ogen. Later hoort hij dat
hij toegelaten wordt. De man van het stel dat hun kinderen achterliet in
Myanmar wordt streng ondervraagd over zijn rookgewoonte, maar geeft blijk van
goede wil. Hij zal alles aanpakken wat op zijn pad komt. Zijn vrouw is duizelig
als ze hoort dat ze toegelaten worden. Ze belt vier maanden later en inmiddels
weer zwanger vanuit Denemarken met haar dochter in Myanmar. De tienjarige
Salimah steelt de show omdat ze graag naar haar vader en grote zus in
Denemarken wil, die daar al negen jaar wonen. Ze werd opgevoed door een tante
omdat haar hertrouwde moeder ziek is. Ze wordt aangemerkt als een spoedgeval en
vertelt dat ze helemaal niet bang is voor de reis.. Als het tijdstip van
vertrek nadert wordt ze echter wel bang maar dapper als ze is laat ze zich niet
kisten. Het is mooi haar eerste lachje te zien tijdens de hereniging met haar
vader en zus op een luchthaven in Denemarken. Een van de weinige lichtpuntjes
in een wrange selectieprocedure.
Hier
meer over Katrine Philp op de site van Good Compagny.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten