Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 8 mei 2018

Filmrecensie: Crazy heart (2009), Scott Cooper


Larmoyant verhaal over een drankzuchtige countryzanger past beter in de vorige eeuw

De film Crazy heart is gebaseerd op de gelijknamige roman van Thomas Cobb uit 1987 en past beter in een vroegere tijdsperiode van de Amerikaanse geschiedenis. Het verhaal van een countryzanger op zijn retour, die opgevangen wordt door een schat van een jonge gescheiden moeder met een vierjarige zoon past niet erg in het huidige tijdsbestek. Daarvoor is het gedrag van de oude zanger te buitensporig en dat van de vrouw te lief.

De film begint met buitensporigheid wat betreft sigaretten maar vooral whisky door de 57-jarige zanger uit Houston Texas, gespeeld door Jeff Bridges, die als Bad Blake grote successen kende, maar die inmiddels aan lager wal is geraakt. Zijn manager heeft hem naar een bowlingcentrum in Pueblo, New Mexico gestuurd en daar laat hij zich eerst eens behoorlijk vollopen voordat hij aan zijn concert begint. Dat hij als armlastige in staat is drank te bemachtigen komt door een oude fan met een drankwinkel die hem gratis een fles whisky van zijn favoriete merk meegeeft. Het is larmoyant dat Blake tijdens het concert ook nog een keer naar achteren moet om te kotsen. De liedregel I used to be someone but now I am somebody else uit het nummer Somebody else geeft aardig aan in welke mentale staat Blake zich bevindt.   

Desalniettemin krijgt Blake aandacht van vrouwen. In Pueblo verlaat hij op zijn tenen de hotelkamer waar een (oudere) vrouw in bed achter blijft, in Santa Fe wordt hij na zijn concert bijna uitgekleed door de rondborstige Ann, maar hij moet haar laten staan want hij heeft een interview toegezegd aan journaliste Jeanine van de plaatselijke krant. De relatie met de laatste vrouw komt langzaam tot stand maar ook zij bezwijkt ten slotte voor zijn charme. Hoewel hij zegt die niet te bezitten, past dit aardig in zijn spel. Blake maakt zelfs kennis met haar zoontje Buddy en verlaat met spijt in het hart de stad. Op de terugweg van een concert in Phoenix, Arizona met zijn voormalige pupil Tommy Sweet die hem inmiddels in bekendheid en glamour voorbijgestreefd is, belt hij Jeanine om nog eens langs te komen. Het vervolg krijgt een dramatische wending omdat Blake op de weg in slaap valt en in het ziekenhuis belandt. De dokter waarschuwt hem ernstig om te stoppen met roken en drinken, maar Blake zou Blake niet zijn om op de ingeslagen weg door te gaan.

Jeanine neemt hem op en is vereerd dat Blake op haar bed nieuwe liedjes schrijft voor Tommy omdat hij daarmee veel geld kan verdienen. Een incident met Buddy maakt echter dat Jeanine de relatie opgeeft. Pas dan kiest Blake eieren voor zijn geld en gaat naar een afkickcentrum. Het moment dat hij weer nuchter voor Jeanine staat, die hem echter afwijst zou een nieuwe neergang kunnen betekenen, maar Blake gaat keurig aan de tuin en een grote schoonmaak in zijn huis. De tekst This is no place fort the weary van de titelsong The weary kind geeft goed aan wat het gevoel van Blake is.

De mooie landschappen van de Rocky Mountains kunnen evenals de muzikale bijdrage van T Bone Burnett niet verhelen dat de film nooit echt tot leven komt. Om een echte drankzuchtige aan het werk te zien, al in het in dit geval in literair opzicht, moeten we    kijken naar Henry Chinaski als Charles Bukowski in Factotum (2005). Dat is heel wat anders dan de kuchende Bridges als Blake.

Hier de trailer van Crazy Heart, hier het nummer Somebody else door Jeff Bridges.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten