Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 2 mei 2018

Zen in Zang (2016), documentaire van Martijn van Beenen en Simon Bunt


Zijnsmodus belangrijker dan doe-modus

De korte documentaire Zen in Zang heeft de veelzeggende ondertitel Oft bin ich mir kaum bewusst en gaat over het vergroten van het bewustzijn waardoor de stem verbetert. De 78 jarige Amsterdamse zangpedagoge Margreet Honig geeft masterclasses in een landhuis in Zuid Frankrijk aan een tiental geselecteerde jonge, professionele zangers en zangeressen. De dag begint daar met Zen meditatie. Door inkeer en ontspanning wordt hun vocale vermogen verbeterd. Honig benadrukt tijdens haar individuele lessen de energiestroom, de lijn van het lichaam, de inzet van binnenuit, allemaal elementen die invloed hebben op de kwaliteit van de stem. Ze houdt soms ook het lichaam van een deelnemer vast om te laten voelen waar die moet loslaten, maar wil de deelnemers vooral zelf laten zoeken naar hun eigen stem. Ze zegt dat haar methode geen geheim bevat, maar dat iedereen zijn eigen persoonlijke aanpak nodig heeft.

Andrea Tjäder is een van de deelnemers die vaak aan het woord is. Ze deed eerder mee aan een masterclass van Honig en was toen na een beroemde zangeres aan de beurt, waardoor ze angstig was over haar prestatie, maar de ontmoeting stemde haar heel positief. Het mogen zijn wie ze is, vormt een ondergrond om verder te komen. Daar is moed voor nodig die in het gezelschap een kans krijgt.

Judith Weusten vocht met een lied van Mendelsohn maar toen ze zelf haar handen op haar buik legde werkte dat veel beter.

Tiago Pinheiro de OIiveiro zegt dat de ervaring met Honig nauwelijks te beschrijven is. Hij ziet het als liefde of intuïtie, het is een mysterie wat ze met hem doet. Hij vindt het beroepsmatige zingen stressvol maar door meditatie kan hij nevenzaken van zich af zetten en zich alleen beperken tot de essentie.

Sterre Kooi is gauw in paniek als haar stem niet doet wat ze wil. Honig wil dat ze die angst laat varen. Honig vertelt dat de druk groter wordt naarmate men verder met hun carrière komt. Loslaten wordt dan steeds belangrijker. Men kan dit letterlijk bij haar trainen door meditatief boogschieten. Zelf oefent ze daar ook mee.

Honig vertelt dat ze vroeger zelf op het conservatorium ook heel angstig was en zich daarom goed in haar pupillen kan inleven. Spanning leidt tot niets, merkte ze tijdens het eindexamen. Ze stopte een half jaar met zingen en zocht naar een andere manier om met haar talent om te gaan. Ze vond iemand in de Hemonystraat die haar hielp met een andere benadering. De ademhaling vormde daarbij een belangrijk hulpmiddel. Het loslaten van waardeoordelen bracht haar in contact met het ademritme van haar lijf. In haar eentje achter de piano zocht ze uit hoe ze het beste kon zingen. Geduld is belangrijk zegt ze. Op haar eenendertigste kreeg ze een leraar naar haar hart. Die pakte haar ook fysiek vast en liet haar in de spiegel naar haar lieve gezicht kijken. Door minder te doen kan men meer bereiken. De zijnsmodus is belangrijk doe de doe-modus.

Hier de site van Judith Weusten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten