Verbeelding Roald Dahl geeft heksenfilm zijn kracht
De hand van schrijver Roald Dahl is duidelijk te herkennen
in dit fantastische familiedrama in de letterlijke betekenis van het woord. Het
gelijknamige verhaal uit 1983 over kinderen die door heksen tot muizen moeten worden
omgetoverd en dan vernietigd, is een mooi stukje verbeelding van de Britse
schrijver, die in 1916 werd geboren en overleed in het jaar dat Nicolas Roeg The witches verfilmde. Het is daarnaast
ook een aangename ontmoeting met Rowan Atkinson die de rol speelt van
hoteleigenaar, ergens aan de kust van Engeland, waar heksen hun jaarlijkse
congres houden juist wanneer hoofdpersoon, de negenjarige Luke, daar met zijn
oma naar toe gaat, omdat oma wel wat gezonde zeelucht kan gebruiken.
De film begint evenwel in Noorwegen waar oma woont. Het
Engelse gezin van Luke gaat bij haar op bezoek. Terwijl de ouders uitgaan,
vertelt oma Luke over heksen, die eruit ziet als gewone mensen maar een aantal
bijzondere eigenschappen hebben zoals ogen die paars kunnen oplichten, het
dragen van een pruik en voeten zonder tenen. Verder kunnen ze kinderen niet
uitstaan. Ze ruiken ze op afstand en willen ze verdelgen. Dan is er ook nog een
Opperheks die helemaal erg lelijk is, zowel uiterlijk als innerlijk. Oma heeft
daar, gezien het feit dat ze het laatste kootje van haar pink mist, ooit met
hen te maken gehad. Ze illustreert haar verhaal met een verwijzing naar haar
vriendinnetje en buurmeisje Erica die ooit verdween en terug te zien was op een
schilderij waarop ze met het ouder worden langzaam verdween.
Nadat de ouders van Luke tijdens een ongeluk omgekomen zijn,
gaat oma met Luke naar Engeland, omdat hij daar op school zit. Als Luke thiis in
zijn boomhut aan het spelen is, staat er opeens zo’n heks beneden hem. Het is
nog wel de Opperheks, zo weten we later. Ze heeft zich vermomd als knappe dame,
toont hem een slang en biedt hem een reep chocolade aan. Luke herkent de heks
en roept angstvallig om zijn oma die gelukkig net naar buiten komt omdat het
eten klaar is. Ze kan er niet tegen dat Luke witte muizen houdt en valt
daardoor een keer flauw, al kan dat ook door de diabetes komen. Een arts stuurt
haar voor een kuur naar een hotel aan de kust.
Zoals gezegd wordt daar juist een heksencongres gehouden.
Terwijl oma op bed rust, gaat Luke rondkijken. Hij ontmoet Bruno een aardige
jongen van zijn leeftijd in de keuken, maakt een kamermeisje aan het schrikken
met zijn muizen en raakt verzeild in het congres waar de Opperheks in het
geheim haar plannen bespreekt om kinderen te verdelgen met een gif dat ze later
die middag op haar kamer zal uitreiken. Dat gif zorgt ervoor dat kinderen
krimpen en de vorm van een muis aannemen die gemakkelijk te verdelgen is. Ze
heeft inmiddels een eerste slachtoffer gemaakt, Bruno, en toont de enthousiaste
vrouwen hoe de jongen in een muis verandert. Luke wordt in de zaal ontdekt en
na een aanvankelijke ontsnapping ook in een muis veranderd. De twee jongens
gaan als muizen op zoek naar het gif om daarmee de waterkerssoep van de heksen
te vergiftigen. Ze slagen in hun opdracht en worden weer terug getoverd door
een assistente van de Opperheks die toch al dwars lag en niet bij het diner
aanwezig was.
De manier waarop Roeg het verhaal heeft verfilmd, is van
grote klasse. De sfeer is prachtig en details zijn sprekend, zoals de
muizenvallen die overal in het hotel geplaatst worden nadat het kamermeisje de
schrik van haar leven heeft gekregen. Maar het is toch vooral de verbeelding
van Dahl die het verhaal zijn kracht geeft.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten