Jonge Turkse veroorzaakt spanningen in Weense
gezinsverhouding
De eerste lange speelfilm Kuma van de Oostenrijkse regisseur Umut Dag (Wenen, 1982), die van
Koerdische afkomst is, betreft een sociaal drama rond een van oorsprong Turks
gezin in Oostenrijk dat een bruid in Turkije gehaald heeft, niet voor zoon
Hasan, zoals de buitenwereld denkt, maar voor vader Mustafa. Diens zieke vrouw
Fatma heeft daar een groot aandeel in gehad omdat ze vreest dat het gezin na
haar overlijden uit elkaar valt. De aanwezigheid van de bruid, Ayse geheten (links op de poster) ,
zorgt voor spanning met de zussen van Hasan en wordt gevolgd door een zware
crisis in de verhoudingen, die zo te zien niet van de ene dag op de andere
bezworen is.
Kuma, dat tweede
vrouw betekent, begint met een scène waarin Fatma (rechts op de poster) in de spiegel kijkt en
verdriet heeft. Wellicht voelt ze aan dat de beslissing om een nieuwe vrouw
voor haar man Mustafa in huis te halen, met veel problemen gepaard zal gaan.
Desalniettemin kan ze weinig anders. Ze heeft kanker en wil haar gezin niet aan
haar lot overlaten. Daarom heeft ze bedacht om haar zoon Hasan op het Turkse
platteland in het huwelijk te laten treden met een knappe jonge Ayse.
Na schaarse en niet al te vrolijke beelden van de bruiloft
volgt een smartelijk afscheid van Ayse van haar familie. De aankomst in Wenen
is opmerkelijk. Ayse geeft geen krimp als ze begrijpt dat ze de huwelijksnacht
niet met Hasan maar met Mustafa zal doorbrengen. Fatma is heel aardig tegen
haar. Zus Nurcan gooit meteen haar kont tegen de krib en hoort Ayse ’s nachts
kreunen. Na een bezoek van familie waaronder zus Kezvan die getrouwd is met een
man die haar mishandelt en die ook nog eens jaloers is op Ayse, normaliseren
zich de verhoudingen. Zelfs Nurcan draait bij en helpt de zwangere Ayse bij het
leren van de Duitse taal.
De lange zwarte intervallen tussen de scènes geven aan dat
er geruime tijd verstreken kan zijn tussen de gebeurtenissen. Eenmaal probeert
Dag de kijker zelfs op het verkeerde been te zetten. Dat is als de familie in
het ziekenhuis de uitslag krijgt van een beslissende operatie van Fatma. In de
volgende scène zien we de begrafenis maar al gauw begrijpen we dat het niet de
moeder is die dood is gegaan maar de vader, hoewel daar geen enkele aanwijzing
voor was. De dood van Mustafa verandert wel een en ander in het gezin. Ayse
neemt een baantje aan in de Turkse supermarkt waar ze altijd haar boodschappen
deed en probeert contact te krijgen met Hasan op wie ze verliefd is. Als hij
echter bekent dat hij homoseksueel is, laat Ayse zich verleiden door de jonge
medewerker Osman uit de supermarkt, maar als de familie en speciaal Fatma daar een
vermoeden van krijgt zijn de rapen gaar.
De simpele gitaarklanken brengen rust in het sympathieke en boeiende
verhaal, waarin duidelijk wordt dat culturele verschillen zich niet met slag en
stoot laten oplossen, maar dat men met geduld en verstand elkaar wel weet te
vinden. Begüm Akkaya speelt in ieder geval een glansrol als Ayse, die ondanks
het verlies van haar geliefde familie zich met veel liefde en wijsheid opwerkt
om een Weense familie ter wille te zijn. Zelfs op het eind is ze heel zorgzaam
voor Fatma, ook al heeft die haar daarvoor behoorlijk mishandeld. Dag lijkt
hiermee te zeggen dat liefde altijd sterker is dan geweld.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten