Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 6 mei 2018

Beware of Mr. Baker (2012), documentaire van Jay Bulger


Het wonderlijke leven van een Engelse drummer met veel seks, drugs en rock ‘n roll

Jay Bulger is een interessante filmmaker, omdat hij openhartig is over zijn manier van werken. In het begon van de documentaire over de legendarische drummer Ginger Baker (Lewisham, 1939) laat hij zien dat hij door Baker met een stok op zijn neus geslagen is. Dat gebeurde voor de ingang van zijn villa in Zuid Afrika en dat kwam omdat Bulger tegen Baker zei dat hij anderen uit zijn vroegere omgeving over hem wilde spreken. Baker werd zo boos dat hij zich zou inlaten met mensen voor wie hij gevlucht was dat hij in een driftbui op Bulger insloeg. Bulger toont daarna nog eens het bordje naast de poort van de villa waarin bezoekers niet gewaarschuwd worden voor de waakhond maar voor mr. Baker himself.

Driftbuien zijn in de familie niet vreemd, zegt een zus van Ginger, die in Engeland gevormd werd in de jaren van de Tweede Wereldoorlog. Zijn fascinatie voor rampen en ontploffingen heeft hiermee te maken, net als het gemis aan een vader, die op de leeftijd dat zijn zoon vier jaar was met de trein naar het front vertrok en nooit meer terugkeerde. Ginger was een druk en brutaal kind, dat al op vroege leeftijd gegrepen werd door de jazz en vooral door drummer Max Roach. Baker noemt zijn aanleg een door God gegeven geschenk en drumt op het eind van zijn leven nog steeds of alweer, zoals beelden uit Salzburg laten zien.

Bulger hoorde over Baker en wilde hem graag interviewen over zijn reis die hij door Afrika gemaakt had. Hij loog dat hij voor Rolling Stone werkte en kreeg toestemming van Ginger voor een bezoek. Twee jaar later kwam Bulger nog eens terug met de camera. Hij had inmiddels een goed contact met de oude man en kon een potje breken, al bleek dat op het eind toch weer tegen te vallen. In ieder geval ontfutselde Bulger Baker het nodige over zijn excentrieke leven met veel seks, drugs en rock ‘n roll.

De Britse jazzdrummer Phil Seamen bracht hem de beginselen van het drummen bij en ook zijn zucht naar heroïne. Op het moment dat zijn vrouw Liz Finch zwanger werd, wilde Ginger een abortus, maar dat mislukte. Zijn dochter Ginette (1960) kreeg net als haar broer Kofi (1969) en de andere dochter Leda (1968) weinig aandacht van haar vader, die geen enkel voorbeeld had gekregen over de invulling van de vaderrol. Het kostte hem negentien jaar om zijn leven te beteren, zegt Baker tegen Bulger.

Baker werd bekend met de popgroep Cream waarin hij samenwerkte met Jack Bruce en Eric Clapton, die daarna altijd een moeilijke relatie met Baker onderhield en Baker erg dwangmatig noemt. Carlos Santana was zwaar onder de indruk van het spel van Baker die drumde alsof hij door de Heilige Geest bevangen was. Na het succes van Cream trad Baker toe tot Blind Faith, al zag Clapton hem liever niet komen. In de tijd dat Baker afkickte van de heroïne, trad Clapton toe tot Traffic. Baker formeerde daarop een eigen groep en ging daarna naar Afrika, omdat Seamen hem al eerder begeesterd had met Afrikaanse ritmes zoals we in animaties zien.

De samenwerking met Fela Kuti was intens. Baker leerde ook de polosport kennen en had een goed leven tot de charismatische Nigeriaan werd opgepakt en ook Baker in allerijl moest maken dat hij wegkwam. Hij vertrok, met een uitstapje naar Londen en Los Angeles naar Zuid Afrika waar Mandela inmiddels leiding gaf aan het land en trouwde daar voor de vierde keer met een lieve zwarte vrouw met twee kinderen. Financiële problemen heeft Baker in zijn leven vaak gekend. Op het eind verkocht hij zijn paarden en pakte het werk weer op dat hij het liefste en het beste deed.   

Hier de trailer , hier mijn bespreking van de documentaire van Alex Gibney over Fela Kuti.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten