Het wonderlijke leven van een Engelse drummer met veel seks, drugs en rock ‘n roll
Jay Bulger is een interessante filmmaker, omdat hij
openhartig is over zijn manier van werken. In het begon van de documentaire
over de legendarische drummer Ginger Baker (Lewisham, 1939) laat hij zien dat
hij door Baker met een stok op zijn neus geslagen is. Dat gebeurde voor de
ingang van zijn villa in Zuid Afrika en dat kwam omdat Bulger tegen Baker zei
dat hij anderen uit zijn vroegere omgeving over hem wilde spreken. Baker werd
zo boos dat hij zich zou inlaten met mensen voor wie hij gevlucht was dat hij
in een driftbui op Bulger insloeg. Bulger toont daarna nog eens het bordje
naast de poort van de villa waarin bezoekers niet gewaarschuwd worden voor de
waakhond maar voor mr. Baker himself.
Driftbuien zijn in de familie niet vreemd, zegt een zus van
Ginger, die in Engeland gevormd werd in de jaren van de Tweede Wereldoorlog.
Zijn fascinatie voor rampen en ontploffingen heeft hiermee te maken, net als
het gemis aan een vader, die op de leeftijd dat zijn zoon vier jaar was met de
trein naar het front vertrok en nooit meer terugkeerde. Ginger was een druk en
brutaal kind, dat al op vroege leeftijd gegrepen werd door de jazz en vooral
door drummer Max Roach. Baker noemt zijn aanleg een door God gegeven geschenk
en drumt op het eind van zijn leven nog steeds of alweer, zoals beelden uit
Salzburg laten zien.
Bulger hoorde over Baker en wilde hem graag interviewen over
zijn reis die hij door Afrika gemaakt had. Hij loog dat hij voor Rolling Stone
werkte en kreeg toestemming van Ginger voor een bezoek. Twee jaar later kwam
Bulger nog eens terug met de camera. Hij had inmiddels een goed contact met de oude
man en kon een potje breken, al bleek dat op het eind toch weer tegen te
vallen. In ieder geval ontfutselde Bulger Baker het nodige over zijn
excentrieke leven met veel seks, drugs en rock ‘n roll.
De Britse jazzdrummer Phil Seamen bracht hem de beginselen
van het drummen bij en ook zijn zucht naar heroïne. Op het moment dat zijn
vrouw Liz Finch zwanger werd, wilde Ginger een abortus, maar dat mislukte. Zijn
dochter Ginette (1960) kreeg net als haar broer Kofi (1969) en de andere
dochter Leda (1968) weinig aandacht van haar vader, die geen enkel voorbeeld
had gekregen over de invulling van de vaderrol. Het kostte hem negentien jaar
om zijn leven te beteren, zegt Baker tegen Bulger.
Baker werd bekend met de popgroep Cream waarin hij samenwerkte met Jack Bruce en Eric Clapton, die daarna
altijd een moeilijke relatie met Baker onderhield en Baker erg dwangmatig
noemt. Carlos Santana was zwaar onder de indruk van het spel van Baker die
drumde alsof hij door de Heilige Geest bevangen was. Na het succes van Cream trad Baker toe tot Blind Faith, al zag Clapton hem liever
niet komen. In de tijd dat Baker afkickte van de heroïne, trad Clapton toe tot Traffic. Baker formeerde daarop een
eigen groep en ging daarna naar Afrika, omdat Seamen hem al eerder begeesterd
had met Afrikaanse ritmes zoals we in animaties zien.
De samenwerking met Fela Kuti was intens. Baker leerde ook
de polosport kennen en had een goed leven tot de charismatische Nigeriaan werd
opgepakt en ook Baker in allerijl moest maken dat hij wegkwam. Hij vertrok, met
een uitstapje naar Londen en Los Angeles naar Zuid Afrika waar Mandela
inmiddels leiding gaf aan het land en trouwde daar voor de vierde keer met een lieve
zwarte vrouw met twee kinderen. Financiële problemen heeft Baker in zijn leven vaak
gekend. Op het eind verkocht hij zijn paarden en pakte het werk weer op dat hij
het liefste en het beste deed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten