Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 16 mei 2018

Filmrecensie: You will meet a tall dark stranger (2010), Woody Allen


Veel drukte om niets

De latere films van Woody Allen zijn niet de beste, zoals ik al constateerde, bijvoorbeeld over de film Whatever works, die hij een jaar voor You will meet a tall dark stranger maakte. Ook in deze laatste film is het procedé weer bekend. Een voice over introduceert de belangrijkste personen en volgt ze in hun ontwikkeling. Daarmee zijn ze veroordeeld om een soort poppen te zijn in handen van de regisseur. Ze spreken en handelen op zijn bevel. Veel diepte krijgen ze daardoor niet. De film leidt aan oppervlakkigheid en de humor is verder weg dan ooit.

Het verhaal voltrekt zich rond de verhouding van twee stellen uit Londen, een ouderpaar en een jonger stel. Alfie (Anthony Hopkins, rechtsboven), de echtgenoot van het ouderpaar staat in het begin van de film op het punt om zijn vrouw Helena (onderaan) te verlaten. Hij is zogezegd toe aan een jong blaadje en doet er van alles aan om zijn lichaam daarvoor in gereedheid te brengen. Helena kiest een andere ontwikkeling. Ze voelt zich schuldig over het teloor gaan van de relatie en zoekt steun bij waarzegster Cristal.

Daarna is er het jongere stel Roy en Sally (naast elkaar op de tweede rij) die het ook niet goed met elkaar kunnen vinden. Roy is afgestudeerd als dokter maar niet van zins om een praktijk te beginnen en wil graag een gevierd schrijver worden, maar na een eerste succesvolle roman lijkt zijn inspiratie opgedroogd en tijdens de vele uren in zijn huis wordt zijn aandacht getrokken door de verblindende schoonheid van Dia (derde rij), een vrouw in het rood die aan de overkant van de straat woont en vaak op haar gitaar speelt. Sally, in wie ik actrice Naomi Watts herkende die ik onder andere in Birdman (2014) zag, ziet zich genoodzaakt zelf de kost te verdienen als medewerker in een galerie, maar raakt verstrikt in de netten van haar baas Greg (linksboven). In een van de aardigste scènes past zij de dure oorbellen die Greg aan zijn vrouw wil geven, al ziet Sally die later gedragen worden door een schilderende schoolvriendin die zij heeft aanbevolen bij haar baas.

Helena komt vaak in het huis van haar dochter Sally na een bezoek aan Cristal. Ze heeft een slechte relatie met haar schoonzoon en wil hem de richting uitsturen die Cristal haar heeft aangeduid, maar Roy heeft zich vastgebeten in zijn ambitie als schrijver en kan daar geen afstand van nemen. Hij is cynisch over de ontmoeting van Helena met een tall dark stranger en organiseert een ontmoeting met Dia die weliswaar verloofd is maar niet zeker weet of haar verloofde wel de juiste man voor haar is. Ze heeft een vader die schrijver is en daarmee schuift ze in haar gevoel op in de richting van Roy.

In een behoorlijk genante scène in de film maken Sally en Roy kennis met Charmaine (boven in het midden),  de nieuwe vriendin van Alfie, een escortdame die valt voor het geld van de oude man, net zo lang tot zijn geld op is. Als Alfie toenadering zoekt tot Helena blijkt dat ze contact heeft met een boekhandelaar die gespecialiseerd is in occulte zaken. Zij wijst hem erop dat hij maar een zoon moet krijgen met Charmaine zoals hij altijd wilde. Als Charmaine echter zwanger is betwijfelt Alfie of het kind wel echt van hem is.

En zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan met het benoemen van alle verwikkelingen die anderhalf uur lang over het scherm razen. In het begin van de film werd Shakespeare al aangehaald die zei het leven weinig voorstelde en in de film wordt deze uitspraak ten volle bewaarheid. Much ado about nothing, schreef de befaamde toneelschrijver al.

Hier de trailer, hier mijn bespreking van Whatever works, hier die van Birdman.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten