Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 4 december 2013

Jimmy Hendrix: Hear my train a comin’ (2013), documentaire van Bob Smeaton



Een gitaarvirtuoos die in één jaar als een komeet steeg

Jimmy Hendrix (1942-1970) wist al gauw dat hij beroemd zou worden. Hij deed alles voor de muziek, kreeg een goede leerschool in Londen voordat hij terugkeerde naar zijn geboortestad Seattle en daar het publiek in extase bracht met zijn gitaarsolo’s. De documentaire begint in Monterey in 1967 toen de 25 jarige Hendrix terugkwam in de Verenigde Staten en daar op het popfestival de sterren van de hemel speelde. De sterren stonden gunstig voor hem in Londen, zegt David Fricke die voor Rolling Stone werkte. Helaas heeft hij niet lang van zijn succes kunnen genieten. De rokkenjager bleef een nacht bij een vriendin in Londen die hem te zware slaappillen gaf.

Jimmy Hendrix werd geboren in Seattle. Zijn vader zat in het leger en werd door een tante geïnformeerd. Hij haalde het kind daar op. Moeder Lucille was vaak de hort op. Pa, die een blues fan was, kocht een gitaar voor zijn zoon die niets anders deed dan daarop pielen en de bluesnummers naspelen van Muddy Waters en anderen. Niet lang daarna formeerde hij de band The rock of kings. Rock and roll was in opkomst. Hendrix spiegelde zich aan Chuck Berry en wist dat hij beroemd ging worden.

In het leger ontmoette hij bassist Billy Cox met wie hij later zou samenwerken. Na een enkelbreuk door een verkeerde sprong kon de parachutist weer naar huis. Hij speelde in clubs voor bands van Little Richard en Wilson Pickett en leerde daar het ambacht. Chas Chandler, de manager van The Animals zocht een artiest om Hey Joe op te nemen en kwam bij Hendrix terecht.

In september 1966 arriveerde Hendrix in Londen, het centrum van de popmuziek, voor de opnames. Paul McCartney was meteen onder de indruk van zijn kwaliteiten. Hendrix speelde zelfs met zijn tanden. Hij trad in 1967 met The Jimmy Hendrix Experience op in Top of the pops en speelde ook het Beatles nummer St. Pepper in zijn concert. McCartney adviseerde het popfestival van Monterey om Hendrix te contracteren. Hendrix was wat ongerust over zijn driekoppige band met hijzelf als zwarte frontman, maar het optreden werd een enorm succes. Het publiek was ontzet dat hij zijn gitaar in brand stak. Dat was nog nooit vertoond.

Hij brak door in de Verenigde Staten met concerten in San Francisco. Een tournee met The Monkeys viel niet in goede aarde vanwege zijn obscene gedrag op het podium en werd afgebroken. Tegen Dick Cavett zei hij dat hij geen gimmicks gebruikte, maar dat die in Vietnam gebruikt werden met de bombardementen met napalm. Hij kleedde zich excentriek zoals zijn muziek die vernieuwend was. Het eerste album Are you experienced werd veel gedraaid door radiozenders. Tijdens een tournee deed hij Seatlle aan en verbleef bij zijn vader, die hem na zeven jaar met een stropdas om de hals bij de luchthaven opwachtte. 

Het tweede album Axis: bold as love bevatte meer een verhaal zegt Hendrix. In Miami in 1968 was hij de grootste publiekstrekker. Een komeet die in één jaar als een komeet gestegen is.
Het derde album Electric Ladyland werd half in de studio geschreven. Geluidsman Eddie Kramer zegt dat alles steeds weer over moest van Hendrix, die niet snel tevreden was. Vanwege onenigheid over de lange tijd in de studio verliet Chandler hem. Die hield niet van treinspotten.

Hendrix was verlegen zonder gitaar en had zijn hele leven vrouwen nodig die voor hem zorgden. Vriendin JaFaune Pridgon regelde een appartement voor hem in New York. Hendrix voelde zich thuis in The Village en genoot van zijn roem. Tegen Dick Cavett zei hij dat hij niet van gevlei hield om gretig te blijven. Omdat hij iets nieuws nam hij Billy Cox op in zijn band, waarna Noel Redding de samenwerking opzegde. Tijdens Woodstock speelde hij met een geïmproviseerd stel muzikanten. Zijn versie van The star spanged banner werd een symbool van zijn tijd, een onderscheidingsteken in een door de Vietnamoorlog verdeeld land. Later formeerde hij The band of Gypsys, maar die werd door de managers ontbonden. Hendrix werkte veel in een eigen studio, die een laboratorium vormde voor muziek. Voordat een tournee naar Europa begon, voorvoelde Hendrix zijn dood. He was waiting for the train to take him home from a lonesome place.      

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten