Een doemscenario in vijf delen.
Het is onrustig in Europa. Het begon in 2010 met de Grieken, die heftig protesteerden tegen het financiële beleid van de Europese Unie, daarna kwamen de Ieren in opstand en vervolgens hingen de Portugezen en de Spanjaarden te bungelen. In andere Europese landen is ook het nodige aan de hand. Overal wordt bezuinigd. In Engeland worden de culturele voorzieningen afgebroken en het collegegeld verdriedubbeld waardoor het voor vele Britse jongeren onmogelijk is om nog te studeren.
De intro zette meteen de toon. De financiële crisis van 2008 is niet opgelost. De politieke leiders proberen zoveel mogelijk rust en vertrouwen uit te stralen. De vraag is of er straks nog geld uit de pinautomaten komt.
Scène 1: de kredietwaardigheid van Spanje wordt verlaagd. Het stabiliteitsfonds bevat mogelijk te weinig geld om Spanje te helpen. Hoe hoger de rente, des te slechter de economische toestand. Het zijn de financiële markten die de rente bepalen. Als de rente boven zeven procent stijgt, ontstaat er volgens Cees Maas een probleem. Gerrit Zalm van ABN-Amro zegt dat de financiële markten gevoelig zijn voor hypes. Arnoud Boot van de Universiteit van Amsterdam spreekt van een circus van zich napratende analisten, beleggers, bankiers etc.
Er zijn demonstraties in Spanje. Merkel moet haar landgenoten overtuigen van de noodzaak van hulp, maar men is daar niet toe bereid. Dezelfde argumenten als in Nederland ten tijde van de Griekse crisis gaan over tafel: ze moeten maar harder werken, ambtenaren ontslaan en later met pensioen gaan. Madlener, Europarlementariër van de PVV loopt daarbij voorop. De middenstand weigert Spaanse producten te verkopen. Het reddingsplan slaagt evenwel, maar de rust is van korte duur.
Scène 2: België wankelt nadat de regering binnen recordtijd is gevallen. De kleine man betaalt voor het grootkapitaal, zegt een Vlaming. Europa geeft België steun. Eensgezindheid is belangrijk.
Scène 3: de Ieren trekken zich na verkiezingen terug uit Europa. Men is het beu om aan de leiband van Europa te lopen. Arnoud Boot is van mening dat zoiets niet slecht hoeft uit te pakken. IJsland verkeerde in een vergelijkbare situatie en is er ook bovenop gekomen. Vendrik geeft Boot gelijk. Zo’n reddingsplan valt slecht omdat men moet lenen tegen een hogere rente. Het is dus niet zo dat rijke landen armer worden van het lenen van geld. Integendeel.
Scène 4: Italië komt in de problemen, maar Berlusconi weigert hulp van Europa en gaat naar China en Libië. De andere Europese leiders kunnen daaraan weinig doen. Het eindspel is begonnen. De val van Europa is dichtbij. Een Japanse zakenman zou onmogelijk verder kunnen leven als hij zijn Europese collega was. Heerma van Voss loopt al naar de rand van het dak van het bankgebouw.
Scène vijf: happy end. Saskia Dekkers leest vanuit Brussel een geheime verklaring voor waarin de oprichting van de Verenigde Staten van Europa wordt afgekondigd met Merkel aan het hoofd, na drie jaar opgevolgd door Sarkozy. Het verdrag is onder druk tot stand gekomen. Er zal geen referendum worden gehouden want de tijd dringt. Alle landen krijgen te maken met dezelfde regels.
Geert Mak acht het politieke probleem niet opgelost. Vendrik vindt met men al in het verdrag van Maastricht al naar een politieke unie had moeten toewerken. Boot legt uit dat Brussel maar één procent van het totale budget te verdelen heeft terwijl dat in de V.S. vijfentwintig procent is. Daar kan men gemakkelijker geld overhevelen van economisch florissante naar zwakkere gebieden. De Japanse zakenman denkt dat er met de ondertiteling heeft geknoeid.
Een Europese politieke unie zal er op termijn ongetwijfeld komen. Ik vroeg me alleen af waarom Vendrik in zijn documentaire niet duidelijker het verzet tegen het systeem in kaart bracht en alternatieven schetste. Zijn onderonsjes met Zalm leverden weinig op. Tenzij hij zelf uit is op een hoge post in die corrupte wereld. Dat zou het grootste doemscenario zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten