Wees even stil en geniet van deze eerste voorjaarsochtend
laat me luisteren naar de geluiden in de verte, het ronken, suizen, bonken, trillen, het gerinkel van tram acht, de vogels daar bovenuit
laat me kijken naar de winterbomen in de knop
laat me dit alles vastleggen in mijn geheugen en denken aan het meisje in het korte rokje dat me een kaart stuurde uit het Van Goghmuseum omdat ze zoveel van me hield en niet kon wachten me dat te zeggen tot ze thuis was.
Staak je bezigheden en word stil, zit stil met mij
laat me de zon voelen op mijn huid en denken aan de brief die zij me ooit stuurde uit het verre land, waarin ze vertelde hoe ze me miste
laat me weer filosofie lezen, beginnen bij Gramsci, de eerste bladzijde over en over, over een wereld die eindelijk voor ons zal opdoemen.
Zeg dan maar wat je wilt zeggen.
Je gezicht is naar de zon gekeerd, je aandacht naar binnen getrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten