Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 23 juli 2011

Recensie: Ik ontmoette een man (2010), Gerrie Hondius


Een vrouw op zoek naar (on)ware liefde.

De zoektocht naar de ware blijft een intrigerend verschijnsel, waar men nooit genoeg van lijkt te krijgen. Dating-sites bloeien volop en de gevolgen daarvan komen in dit boek ruimschoots aan de orde. Gerrie Hondius heeft een bijzonder aardig concept bedacht om over deze queeste te berichten door ultrakorte verhaaltjes te schrijven met steeds hetzelfde uitgangspunt, namelijk een ontmoeting van een vrouw met een of andere man. Het motto is ontleend aan Paulien Cornelisse en luidt: ‘Wees maar niet bang, het gaat niet over jou.’

De inhoud is up to date, om het zo maar te noemen: een moderne vrouw schrikt er niet voor terug een leuke man in haar bed te krijgen, kan geheel vervuld raken van een penis, maar wil er ook wel een relatie aan overhouden. Al is dat ook weer de vraag, getuige het stukje Ware: ‘Ik ontmoette De Ware. Ik wil hem nooit meer zien.’ Het gaat in het hele scala van verleidingstechnieken en - kunsten om een subtiel en paradoxaal evenwicht tussen vasthouden en loslaten, getuige de volgende uitspraak van de vrouw: ‘Omdat hij mij niet vasthield kon ik hem niet niet loslaten.'

Het is weer eens een ander perspectief op de liefde dan het geijkte mannelijke en het laat zien dat er eigenlijk weinig verschil is tussen man en vrouw. Er zijn zoveel verschillende types in het brede spectrum van hard tot zacht, van macho tot tedere vriend. Sterk is het openingsverhaal waarin een man, die een dubbele afspraak heeft gemaakt en daarom niet kan op bezoek komen, zich verontschuldigt dat hij zo’n lul is en daarmee het gras wegmaait voor de vrouw, die daarmee niets meer kan zeggen.

Soms is ook de vrouw de onderliggende partij, om het zo maar te noemen. Zo kijkt ze smekend naar de naakte rug van een zwijgende man die uit bed stapt. Als ze iets van zijn sombere zwijgen zegt, merkt hij op dat hij misschien een tatoeage met Goedemorgen, schatje op zijn rug moet aanbrengen.
Soms is de vrouw nog jong, een matig avontuurlijk type, die alleen op vakantie gaat, maar ze kan ook heel geraffineerd op haar stilletohakken op mannenjacht gaan en zelf dan verbaasd zijn over de indruk die ze maakt en wat ze daarmee klaarmaakt, om het zo maar te noemen.

Sommige verhaaltjes spelen zich af op dezelfde locatie zoals in de hoerenbuurt, andere sluiten op elkaar aan zoals de verliefdheid van een scholiere op haar biologieleraar, die ze naderhand vaker ontmoet. Het mooist zijn toch de verhaaltjes waarin de vrouw bedrogen uitkomt. Bijvoorbeeld als een man van een dating-site, tijdens de eerste ontmoeting, plompverloren zegt dat hij van zijn wolk gevallen is, terwijl zij hem wel leuk vindt. Er komt ook veel humor in voor. Grappig is een verhaaltje waarin een man peinzend vraagt of de vrouw talent heeft voor relaties en zij antwoordt dat zij oog heeft voor verhoudingen.

Soms bestaan de verhaaltjes uit één zin. ‘Ik ontmoette een man die het als een afwijzing beschouwde dat ik graag een onderbroek draag in bed.’ Soms is er een kleine variatie op de openingszin, zoals ‘Ik ontmoette onze buurman.’ Daarin is een zesjarig meisje met haar buurman in een watergevecht gewikkeld. Ze ontmoet soms ook twee mannen, maar dat blijken, anders dan verwacht, aardige Belgen te zijn. Ook ontmoet ze een mannenexpert die laatdunkend vraagt of zij wel eens een man heeft ontmoet. Zelfs ontmoet ze een volwassen man, waar grappig genoeg niets over te zeggen valt.

Het gaat in dit soort verhaaltjes om de pointe. Die is soms verrassend, zoals in het verhaaltje waarin de vrouw een uur lang op een man wacht en chagrijnig is als hij eindelijk opdaagt, maar vergeten is dat het wintertijd is. Dat lukt echter niet altijd. Soms lijkt het meer op een begin van een verhaal, zoals over de ontmoeting met een ex-vriend van een vriendin waarover zij al zoveel weet, en die nieuwsgierig maakt naar meer.  

In de verhaaltjes schuilt af en toe een moderne zedenles. Lering valt ook te trekken uit de problemen die een one-night stand oplevert. Zelf weet de vrouw ook niet altijd wat ze wil. Wat moet ze doen om van haar illusie af te komen, vraagt ze zich in het laatste stukje af. Een mooie vraag waarmee ze de lezer loslaat.

aangepast 23 juli 2011 om 12:53 uur

Geen opmerkingen:

Een reactie posten