Vrolijk en speels drama over de man vrouw verhouding
Het geheim zit al in de titel opgesloten: een vrouw is een
vrouw en veel meer valt er niet over te zeggen. Het wezen van de vrouw is haar
ongrijpbaarheid, haar onvoorspelbaarheid en haar vermogen haar zin door te
drijven. Adam wist er alles van en zoveel eeuwen verder is het nog niet anders,
de arme wezens die op de markt verhandeld worden en zij die onder het juk van
een man zuchten ten spijt.
Anna Karina verbeeldt de rol van de engelachtige vrouw, die
natuurlijk Angela heet, met veel levenslust en bravoure. Meteen al in een
café laat ze haar koffie staan omdat die te heet is. Ze loopt op weg naar de
stripteaseclub Zodiac waar ze werkt nog even een kiosk binnen om een
tijdschrift open te slaan over het moederschap, want dat is haar grote ambitie,
zwanger worden.
Helaas heeft ze het niet zo getroffen met haar partner Émile,
die geen tijd heeft voor die onzin. Hij leest op hun bovenverdieping in Parijs de
communistische krant, luistert naar voetbal op de radio of is druk aan het
fietsen, zelfs om de keukentafel. Hun vriend Alfred (Jean Paul Belmondo) zou wel wat met haar willen,
maar is al getrouwd. Hij wil niet echt stoken in de relatie en wordt daarnaast ook kort gehouden door Angela. Ze weet zelf
niet zo goed hoe ze het moet aanpakken. Ze doet een test waaruit blijkt dat ze
die dag heel vruchtbaar is en gaat, het wachten beu, tenslotte in op een
voorstel van Alfred om een hotel te boeken en wordt verder aangespoord door een
lied van Charles Aznavour die oproept om jezelf los te laten, maar uiteindelijk,
na het nodige gesteggel, vindt ze in bed met Émile toch een uitweg.
Une femme est une
femme zit vol grapjes en verrassingen. Zo wordt Alfred in het begin van de
film staande gehouden door een man die zegt dat Alfred nog geld schuldig is
voor een hotelovernachting. Alfred zegt dat dit niet kan omdat hij altijd alles
opschrijft in zijn agenda. Hij leest voor wat hij die bewuste dag heeft gedaan.
In zijn agenda staat dat hij een nacht in een hotel heeft doorgebracht zonder
te betalen. Hij loopt vervolgens weg en beantwoordt de vloeksalvo van de man met
gelijke munt. Vloeken tegen is toch al een geijkt communicatiemiddel in de
film. Ook Angela en Émile vloeken elkaar stijf, maar altijd met een grappige,
niet agressieve ondertoon. No kidding, is - vertaald - het meest fatsoenlijke
wat uit de mond van Angela komt als ze met haar partner is. Omdat zij uit
Denemarken afkomstig is en nog bezig is de taal te leren, zitten er veel
taalgrapjes in de film die ik als anderstalige moeilijk oppikte.
De soms vrolijke, soms zwaar aangezette operette-achtige muziek
van Michel Legrand speelt een belangrijke rol in de uitbeelding van het verhaal,
dat theatraal wordt en soms zelfs richting een musical gaat. Angela is
natuurlijk ook een danseres, die zich graag verkleedt en ontkleedt. Tegen een
nieuwe collega zegt ze dat ze lak heeft aan de maatschappelijke conventies.
Jean-Luc Godard die ook het scenario voor dit lichtvoetig drama
schreef, maakte een jaar eerder naam maakte met A bout de souffle. Die film betekende het begin van de Nouvelle Vague, waarin men ouderwetse ideeën over
film als een verfilming van toneelstukken overboord zette en een sprankelend
multimedia spektakel toonde over een vrije moraal.
Het is ruim vijftig jaar later verrassend hoe lief die was
in de tijd, al zal Une femme est une
femme met al dat gevloek en losbandigheid in het toenmalige Frankrijk wel
de nodige aanstoot gegeven hebben.
Hier de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten