Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 6 december 2014

Filmrecensie: Beasts of the southern wild (2012), Benh Zeitlin



Zesjarige dochter wordt weerbaar in het moerasgebied van een rivierdelta

De eerste lange speelfilm van Benh Zeitlin speelt zich af in de Mississippidelta. Op een plek, die de Bathtub wordt genoemd, wonen mensen in zelfgetimmerde hutjes gemaakt van wrakhout te midden van moerassen. De zesjarige zwarte Hushpuppy Doucet vermaakt zich met de dieren die om de hutten van haar en haar vader Wink scharrelen. Ze geniet op haar witte plastic laarsjes duidelijk van het vrijbuitersbestaan. Ze gaat zelfs nog naar een drijvend schooltje in de buurt, waar de juf de kinderen vertelt over de dieren op de aarde. Het feit dat er vroeger oerossen woonden die het leven onveilig maakten, zelfs dat van hun eigen familie, maakt veel indruk op Hushpuppy. Het zou zomaar kunnen gebeuren dat die terugkomen als het natuurlijk evenwicht verstoord wordt. Meermalen in de film speelt dit angstvisioen door het hoofd van het eigenzinnige, vrijheidslievende meisje.

De vader van Hushpuppy gooit af en toe een geplukte kip op de barbecue. Veel aandacht voor het huishouden heeft hij niet. Hij is zacht gezegd een zooitje in de hutten van hem en Hushpuppy. De moeder van Hushpuppy is ooit weggezwommen. Het is onduidelijk wat de reden daarvan was. Ze kookte nog wel zo lekker krokodillenvlees. Op een dag is ook de vader foetsie. Hushpuppy kookt zelf en praat tegen haar denkbeeldige moeder die tegenover haar zit. Als Wink weer terug is, draagt hij een armbandje en wil niet dat Hushpuppy zich met hem bemoeit. Ze gaat terug naar haar eigen hut die in de brand vliegt omdat ze het eten te lang op het vuur heeft laten staan. Ze vlucht het moeras is, maar haar vader haalt haar in. Ze krijgen ruzie, waarbij Hushpuppy haar vader neerslaat. Ze gaat naar de gemeenschap voor medicijnen, maar als ze die wil geven kan ze haar vader niet vinden. Ze verbergt de medicijnen in een oude boomstronk. Het kan best dat haar vader een boom geworden is.

Een zware storm zoals die van Katrina in 2005, teistert het gebied. Velen trekken weg, maar Wink, die weer terug is, blijft. Hij gebiedt zijn dochter om in hun boot plaats te nemen. Als de waterspiegel stijgt kunnen ze daarin ontsnappen, hetgeen ook gebeurt. Tijdens de boottocht leert Wink Hushpuppy vissen te vangen. Het is van belang dat ze kan overleven als hij er niet meer is. Ze varen naar anderen die gebleven en zich in een drankhol verschanst hebben. Wink wijst een van hen, Walrus, aan als de vervangende vader van Hushpuppy. Hoewel zijn gezondheid zwak is, leidt hij nog een boottocht naar de dijk om die op te blazen. Het is wat veel van het goede dat Hushpuppy daarbij een heldenrol speelt, maar in ieder geval komt het gebied weer droog te staan. Desondanks worden ze toch door de staat geëvacueerd en in een opvang geplaatst, die Hushpuppy doet denken aan een aquarium zonder water. Ze ziet een ernstig gesprek van de dokter met haar vader, die niet aan het infuus wil. Zo snel ze kunnen gaan ze weer terug naar hun eigen leefgebied. Wink wordt daarbij ondersteund door de anderen. Hushpuppy besluit met een paar andere kinderen op zoek te gaan naar haar moeder. Een fraaie ontknoping volgt.  

De film, naar een verhaal van Lucy Alibar, munt uit in visuele en auditieve prikkels. De beelden volgen elkaar vaak snel op, de geluiden lijken van alle kanten te komen. Daarbij hangt er een magische sfeer over het verhaal.  Het idee dat alles met elkaar samenhangt en dat een verstoring op een bepaald niveau gevolgen heeft voor de rest, is een basisgegeven in de film. Met beelden van smeltende ijskappen wordt de angst voor deze verstoring erin geprent. Alles zal dood gaan en de oerossen zullen weer bezit nemen van de aarde. De vader van Hushpuppy probeert zijn dochter in alle opzichten weerbaar te maken, hetgeen lukt. Hushpuppy gaat er op het eind van uit dat ze niet vergeten zal worden. Dat is zeker zo. Haar sterke, eigenzinnige maar sociale karakter blijft de kijker ongetwijfeld nog lang bij. 

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten