Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 22 juli 2017

The mountain yogi (2016), documentaire van Jaap Verhoeven


Indiase guru blinkt uit in grootse eenvoud

Documentairemaker Jaap Verhoeven richt zich op aspecten van het Tibetaans boeddhisme. Dit bleek eerder in de documentaire Kikker zit stil (2014), waarin hij de waarde van mindfulness voor kinderen onderzoekt. Hoewel ik eerder sceptisch was over het idee om kinderen te laten stilzitten denk ik tegenwoordig dat het goed zou zijn als tegenwicht tegen de drukte die in het kinderlichaam gaat zitten.

In zijn laatste documentaire The mountain yogi portretteert Verhoeven op ingetogen wijze een Indiase man die van stilzitten zijn leven heeft gemaakt. Inmiddels is hij daardoor zo onthecht geraakt dat anderen naar hem toekomen om zijn zegen teontvangen. Het motto van de documentaire is ontleend aan de mysticus Milarepa die in de elfde eeuw leefde. ‘Hoe mooi de woorden van een lied ook zijn, het is niet meer dan een melodie voor hen die de ware betekenis niet begrijpen.

Een helper van deze man, Lama Govinda (Pooh, 1962, zie foto) genoemd, vertelt over de verschillende jarenlange retraites die de goeroe gedaan heeft en dat hij met briefjes met hem communiceert. Hij is erbij als Govinda zijn voettochten over de openbare weg houdt en daarbij mensen zegent, rijst uitdeelt en in een flesje thee blaast. Steeds meer mensen sluiten zich bij Govinda aan met een groene hoofdband als onderscheidingsteken.   

De broer van Govinda toont hem op een foto. Hij zegt dat zijn broer alles heeft opgegeven om een geheime vorm van tantrische meditatie te ontwikkelen. Hij noemt Govinda een zelf gerealiseerd wezen, net als Milarepa. Ooit zat zijn broer maandenlang op een plaats waar geen voedsel was, een andere keer een half jaar op een plaats zonder water. De moeder vertelt dat haar zoon altijd een mala om zijn hals droeg en dat hij vierentwintig jaar was dat hij het huis verliet. Een jaar na zijn geboorte had ze bezoek gehad van drie monniken die hem voor een nieuwe tulku aanzagen. Later werd dit bevestigd door de boeddhistische astrologie.

Govinda vertelt dat hij al op jonge leeftijd geïnteresseerd was in de dharma, de leer van de Boeddha. Hij verliet zijn vriendin die zes maanden zwanger was omdat hij vreesde dat hij daarna niet meer zou kunnen wegkomen. De vriendin trad vervolgens in het huwelijk met de broer van Govinda. Dat is in India waarin gecombineerde huwelijken tussen één man en meerdere vrouwen bestaan, geen probleem.

Govinda vertelt dat mededogen belangrijk is en dat we van binnen allemaal hetzelfde zijn. Hij vindt het niet nodig dat men naar hem toekomt en leeft ook onder de mensen, geeft onderricht en geneest lichamelijke en geestelijke kwalen. Net als Milarepa die huizen bouwde, probeert hij een goede leerling te zijn. Diens duizend gedichten hielpen hem om inzicht te krijgen in zijn geest. Hij vindt het belangrijk dat een leerling oefent en vertrouwen ontwikkelt. Obstakels dient men onder ogen te zien en verder te laten voor wat ze zijn. Hij zei nog veel meer maar door het ontbreken van de ondertiteling kon ik dat niet helemaal volgen. Zijn innemende uitleg dat men de vinger die naar de maan wijst niet moet verwisselen met het object zelf, zegt echter genoeg over de grootse eenvoud van deze goeroe. Het was een voorrecht om naar hem te kijken.   

Hier de trailer van The mountain yogi, hier mijn bespreking van Kikker zit stil.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten