Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 24 juli 2017

Rosanne Hertzberger, Zomergasten, 23 juli 2017


Microbiologe wil de kudde bijsturen

Rosanne Hertzberger was eerder al te zien in VPRO Boeken. Ze sprak daar over haar boek Ode een de E-nummers hetgeen haar op veel kritiek kwam te staan. Haar toegeeflijke houding ten opzichte van de voedingsindustrie zou wellicht in het programma Zomergasten, waarin men drie uur lang zelf de regie heeft, verduidelijkt worden. Daar kwam het echter niet van. Microbioloog Hertzberger fulmineerde meer tegen lieden die tegen de wetenschap ingaan, zoals de jonge, hippe vrouwen van The green happiness of de jonge guru die het paleodieet aanbeveelt. Blijft staan dat de voedingsindustrie verantwoordelijk is voor de enorme toename van obesitas in onze maatschappij. In de documentaire Fed up (2014) wordt de voedingsindustrie op één lijn gezet met de sigarettenindustrie, die na veel gebeuk tegen de schadelijke belangen het onderspit heeft gedolven. Vlak voor de uitzending kwam Groningen in het journaal in beeld als eerste rookvrije stad, hetgeen een nieuwe stap is om het roken verder te ontmoedigen.

Helaas ging de nieuwe presentator Janine Abbring, die verrassend genoeg zichzelf is in een tijd waarin alles en iedereen gemaakt lijkt te zijn, verder niet in op de kwalijke rol die de industrie op het gebied van onze voeding speelt. Omdat Abbring zich in het begin nogal op de vlakte hield, zelfs niet haar mening wil geven over het verplicht vaccineren, kwam het gesprek moeizaam op gang. De motivatie van Hertzberger om enkele belangwekkende natuurwetenschappers (Fritz Haber, Louis Pasteur, Lynn Margulis) in herinnering te brengen, was een beetje veel na de dertig die Robbert Dijkgraaf in The mind of the universe opvoerde. De fragmenten waren voor het eerst dat ik naar Zomergasten keek, een verademing vergeleken bij de hollende en hakkelende manier van spreken van Hertzberger. Wat dat betreft zou ze een voorbeeld kunnen nemen aan haar grootvader Ellis Hertzberger, een arts bacterioloog die in 2006 overleed en in 1995 op zeer boeiende manier vertelde over zijn gang langs de concentratiekampen. Misschien was het fragment uit 2014 over een dans ritueel van een ultra-orthodoxe joodse sekte wel het moment dat er meer pit in het programma kwam. Hertzberger vond het nogal impertinent dat Abbring, zelf atheïst na een godsdienstige opvoeding, haar een vraag stelde over haar manier van bidden. Door de eigen ervaring van Abbring met euthanasie in haar omgeving ontstond er toch nog het nodige vuur. 

Het decor waarin Abbring en Hertzberger op het dak van een camper zaten, deed denken aan een verregende zomer die op hetzelfde moment bij mij buiten hard toesloeg. Het maakte het kijken alleen maar knusser. Hertzberger, nog steeds een wat steile liberaal, bleek de slechtste nog niet, al mag ze, in plaats van dat steeds op te merken, wat mij betreft buiten de lijntjes kleuren. Haar actie tegen vrouwonvriendelijke media, passend in de verhuftering die in de maatschappij plaatsvindt, verdient alle steun. Inmiddels doet ze, na een teleurstellende ervaring in de Verenigde Staten, zelf in haar eentje microbiologisch onderzoek op de Vrije Universiteit. Ze wil waarde toevoegen en heeft het idee dat ze in haar schrijvende werk alleen maar commentaar geeft op anderen. Ze financiert het onderzoek met de opbrengst van haar boeken, haar columns in NRC en spreekbeurten in het land. De onderzoeksresultaten publiceert ze op haar blog. Het idee dat ze de kudde wil bijsturen is sympathiek. Ze is doordrongen van het feit dat het anders moet in de wereld en haar zorgen over de manier waarop D’66 een wet wil maken waarin oude mensen gemakkelijk een eind aan hun leven kunnen maken zijn terecht. Het is vooral onze optiek die van oude mensen zielige mensen maakt en daar kunnen we beter aan sleutelen.  

Hier mijn verslag van het gesprek van Carolina Lo Galbo met Rosanne Hertzberger over Ode aan de E-nummers, hier mijn bespreking van Fed up, hier die van The mind of the universe.   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten