Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 4 juni 2015

Joan of Arc: God’s warrior, BBC - documentaire met Helen Castor



Heldin van Frankrijk teruggebracht tot de persoon die ze was

Helen Castor (zie foto) is een geschiedkundige, gespecialiseerd in de Middeleeuwen en heeft het leven van Jeanne d’Arc (1412-1431) onderzocht aan de hand van haar eigen woorden in een oud manuscript over het proces dat ze aan het eind van haar leven met een bisschop voerde. De heroïek van de zeventienjarige boerendochter is zodanig uitgewaaierd dat iedereen tegenwoordig wel iets in haar herkend. Ze werd een icoon, hoofdpersoon van romans en films, waarin ze met haar lange haren wappert. Castor brengt haar terug tot de persoon die ze was, een jonge vrouw met kort haar - mooi in beeld gebracht in de documentaire - in een tijd waarin God en de duivel nog echt bestonden.

Jeanne woonde in Domrémy in het noordoosten van Frankrijk, dat verscheurd werd door de honderdjarige oorlog tegen de Engelsen en tegelijk door een burgeroorlog tussen de Armagnacs in het noorden en de Bourgondiërs in het zuiden. De Bourgondiërs steunden de Engelsen die aan de winnende hand waren, waardoor de Armagnacs tot aan de Loire werden teruggeslagen.

Op haar veertiende kreeg Jeanne haar eerste boodschap van God. Hij sprak tot haar in de tuin van haar vader met de stem van een engel die wilde dat ze naar kroonprins Karel VII ging om een leger te vragen waarmee ze de Engelsen kon verjagen. Voor middeleeuwers was zoiets niet ongewoon, het was alleen moeilijk uit te maken of de stem van God dan wel van de duivel afkomstig was. 

Jeanne trok door vijandelijk gebied naar de prins, werd eerst teruggestuurd, maar bereikte later toch, in mannenkleren en op een paard, haar doel. De prins was juist op zoek naar een teken van God over de val van Orléans waarbij veel doden vielen. Hij liet haar drie weken lang ondervragen door theologen, besloot haar te geloven en gaf opdracht een leger te formeren. De geloofwaardigheid van Jeanne nam toe toen ze voorspelde dat het zwaard van de Heilige Catherina dat ze mee wilde nemen, zich in een kerk in de buurt bevond, al denkt Castor dat Jeanne het zwaard op de heenweg mogelijk gezien had. Het bewijs dat God op haar hand was gaf de missie vleugels. Jeanne zond in het voorjaar van 1429 een brief vooruit naar de Engelsen om de strijd in Orléans te staken, maar die zagen haar, anders dan het volk, als een hoer. Hoewel de kroonprins eerst nog zijn leger terugtrok, besliste Jeanne de strijd in vier dagen tijd, zelfs nog gewond door een pijl. Daarna verspreidde zich het nieuws door Europa dat een wonder geschied was.

Jeanne wilde meer: de Engelsen verder verdrijven en de prins in Reims laten kronen. Aldus geschiedde. De diplomatie die Karel VII voorstond paste niet in de stijl van Jeanne, die de wereld in zwart wit zag en met de zegen van de koning in september optrok naar het zwaarbewaakte Parijs. Ze raakte echter gewond en moest zich terugtrekken, waarna Karel vredesonderhandelingen met de Engelsen begon. Jeanne rukte in 1430 met een eigen leger op naar Compiègne, maar werd omsingeld en gevangen genomen in een torenkamer. Een poging om daaruit te ontsnappen mislukte. Ze werd in Rouen vanwege ketterij voor het gerecht gedaagd. De openbare aanklager, bisschop Pierre Cauchon, wilde alles weten over haar openbaringen en zette de verhoren later in haar cel voort. Uit haar uitspraak dat een zichtbare engel aan Karel de kroon zou hebben beloofd, concludeerde hij dat haar denkbeelden op ketterij berustten. Op het laatste moment gaf Jeanne toe, waarop ze tot levenslang werd veroordeeld. Ze trok vrouwenkleren aan om aan te geven dat haar missie voorbij was, maar trok die weer uit nadat ze in haar cel lastig gevallen werd. Cauchon leverde haar op 28 mei 1431 alsnog uit aan de Engelsen die de brandstapel klaarmaakten. In haar laatste uren zei Jeanne nog dat zij het zelf was en geen engel die Karel de kroon beloofde. Enkele decennia later werd Frankrijk herenigd en Jeanne gerehabiliteerd. In 1920 werd de heldin van Frankrijk heilig verklaard.

Castor besluit met de opmerking dat de huidige wereld niet zo ver weg is als de middeleeuwse en doelt daarmee op jihadisten die zich sterk maken voor een staat op basis van hun geloof.  

Hier een recensie in The Guardian.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten