Aangrijpende verhalen over het krijgen van kinderen
Moederliefde of het gebrek daaraan is het onderwerp van de korte
documentaire Given in exchange van Sofia
Geweiler. Die begint heel boeiend met beelden van de pijn van barende vrouwen
afgewisseld met beelden van belijdende gelovigen van verschillende richting,
zoals het Jodendom, het orthodoxe christendom en het boeddhisme. Het suggereert
een band tussen de twee. Baren is een spirituele gebeurtenis. De geboorte van
een nieuw mensenkind is ver verheven is boven de klinische instelling die de
moderne westerse maatschappij kenmerkt of de nogal brute afhandeling in Russische
ziekenhuizen.
Geweiler laat, afgewisseld met rationele beelden van vrouwen
die in de file staan op de snelweg of van flatgebouwen, een aantal Russische
vrouwen aan het woord over het krijgen van kinderen. Het is geen rozengeur en
maneschijn wat ze vertellen. De verhalen over de onverbrekelijke en
hartstochtelijk gezochte liefdesband zijn in de minderheid. De nachtclubdanseres
in het eerste verhaal wil haar baby niet eens zien.
Deze jonge vrouw, Eva geheten, wil niet met haar gezicht in
beeld en zegt dat ze na de bevalling meteen het ziekenhuis uit wil en verwacht
dat dit ook kan omdat ze niet gehecht is. Ze vraagt zich af of ze niet beter
een abortus had kunnen ondergaan maar schoof dat zolang voor zich uit tot het
te laat was. Haar moeder stond achter haar beslissing om de baby af te staan,
haar vader hoopt dat ze het kleintje toch meeneemt, maar Eva weet het zeker. Misschien
maakt ze een ander gezin blij, denkt ze. Terwijl Geweiler beelden toont van
jonge verleidelijke danseressen zegt Eva dat ze deze gebeurtenis haar hele
leven zal meedragen.
Een andere jonge vrouw, van wie ik de naam niet in beeld zag,
ziet een kind als een geschenk van God. Ze heeft er al drie en wil dit keer graag
een meisje, want haar zoontjes begrijpt ze soms niet zo goed. Haar moeder was
tegen een nieuwkomer. Ze laat het daarom in een kindertehuis en haalt het weer
op als de jongste zoon naar de kleuterschool gaat. De pijn van het gemis zal
wel slijten. Ze kan altijd haar moeder de schuld geven als het kind zich afgewezen
zal voelen. Zelf had ze altijd een beter contact met haar oma dan met haar
moeder die er vooral voor de oudere kinderen was. Ze kent de pijn van het niet
gewenst zijn.
Yana zou bevallen rond de Russische kerst, maar het werd de
christelijke kerst. Haar man zit in de gevangenis en het kind werd daar ook
verwekt. Ze heeft strenge ouders, die tegen een abortus waren. Haar broer sloeg
haar in het gezicht toen hij hoorde dat ze zwanger was. Ze slikte veel pillen
en rookte veel, maar kreeg desondanks een kind.
Elena is halverwege de twintig, studeerde filosofie en werd
door haar man gedumpt. Ze bleef achter op straat en werd daar verkracht, ook
door een groep en vervolgens bijna vermoord. Ze werkte als prostituee, kreeg hiv
en werd opgenomen in een psychiatrische inrichting, waar een ander meisje dacht
dat ze Tom Cruise was. Ze werd zwanger, van een gezond kind nog wel en wil geen
vader voor hem. Als het kind straks vraagt waarom ze geen huis hebben, moeten
bedelen en tweedehands kleren dragen, zal ze daarop geen antwoord hebben.
De laatste vrouw wil graag een kind maar kan die niet
krijgen, terwijl dat elders in de natuur zo gemakkelijk gaat. Ze ging naar een
adoptie bureau en koos een kind uit maar dat was ziek toen ze die op ging
halen, waardoor haar leegte nog groter was dan eerder.
Misschien is het romantische beeld ook wel een fabeltje,
bedacht ik achteraf. Kinderen worden geboren in alle omstandigheden, maken deel
uit van het levensrad waarin ieder wordt rondgedraaid. Moeders zijn ook maar
mensen met een visie die niet anders dan beperkt kan zijn. Gelukkig voor de
wereld zijn er nog veel vrouwen met liefde voor hun kind. Daarmee troostte ik
me maar na het kijken van Given in
exchange.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten