Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 27 juni 2015

Filmrecensie: Les diaboliques (1955), Henri-George Clouzot



Verrassend en sterk drama rond de moord op een schooldirecteur door zijn vrouw en zijn maitresse

De thriller Les diaboliques begint met een statement van de Franse criticus en romanschrijver Barbey D’Aurevilly, die stelde dat een schilderij altijd vrij moralistisch is als het tragisch is en de horror toont van de dingen die het voorstelt. Met deze wat cryptische uitspraak in het achterhoofd keek ik naar een thriller waarin een vrouw en een minnares respectievelijk hun echtgenoot en minnaar met een slaapmiddel bedwelmen en in een badkuip verzuipen.

De man om wie het gaat, Michel Delasalle, is zacht gezegd een nogal dwingende directeur van een internaatschool die niet alleen met ijzeren vuist zijn leerlingen eronder houdt maar ook erg autoritair is tegen zijn vrouw Christina (de knappe Véra Clouzot, zie foto). Tijdens de maaltijd aan de lerarentafel dwingt hij haar om de vis door te slikken, die ze walgelijk vindt. Zijn minnares Nicole Horner (een mooie rol van de jeugdige Simone Signoret) zit ook aan tafel en voegt de man heel assertief toe dat niet alles te slikken is.

De vrouwen beramen een plan om de man uit de weg te ruimen. Een gelegenheid dient zich aan als er een driedaags verlof op komst is, waarbij Nicole naar haar woonplaats Niort gaat. Aan het begin van het verlof gaan de twee vrouwen al vroeg op pad. Achterin de oude besteleend van het instituut staat een mansgrote mand waarvan de bedoeling de kijker meteen wel duidelijk is. In Niort aangekomen belt Christina op enig  aandringen van Nicole naar haar man om te zeggen dat ze van hem wil scheiden, hetgeen een manier is om hem naar hun toe te lokken, waarna de genoemde bedwelming en verdrinken volgt.

Christina heeft veel meer moeite met het moordplan dan de onverschrokken Nicole. Ook als ze het lijk teruggebracht hebben naar het instituut en het daar in het zwembad gekieperd hebben, blijft Christina last houden van angsten. Die worden niet minder als blijkt dat het lijk van Michel verdwenen is en er allerlei vreemde situaties plaatsvinden die zijn aanwezigheid nog steeds vooronderstellen.

Mooi is de rol van een gepensioneerde politiecommissaris die nog altijd graag zijn oor te luister legt bij moordzaken die onopgelost zijn en aanwezig is in het mortuarium waar Christina naar toe gaat omdat daar mogelijk het lichaam van haar man wordt bewaard nadat die uit de Seine is opgevist. Omdat de man een ander is dan Michel, haalt de commissaris Christina over om zich te buigen over deze zaak.Toch is hij niet, zoals in crimi's degene die de oplossing aandraagt.

De kijker die zich afvraagt  hoe Clouzot zich uit dit raadsel een uitweg baant, wordt aan het eind van de kleine twee uur zeer verrast. In de aftiteling krijgt de kijker de volgende boodschap mee: Wees niet des duivels en verpest het kijkplezier van uw vrienden niet. Vertel ze niet wat u gezien heeft. Zij danken u. Ik denk dat ik het daarom hier maar bij laat en niet meer inga op het einde van de film.

Hier de trailer van de film die gebaseerd is op de misdaadroman Celle qui n'était plus van de Franse auteurs Pierre Boileau en Thomas Narcejac. 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten