Leven met verlies, dat je meedraagt als een kind
Het leven van een jong middleclass gezin wordt overhoop gegooid
door de dood van een hun jonge zoon Danny. De ouders verwerken het verlies op
verschillende wijzen en lijken steeds verder uit elkaar te drijven. Het is een
niet al te opzienbarend gegeven dat John Cameron Mitchell de kijker
voorschotelt. Intiemer dan het vrijzinniger Shortbus
(2006), die ik gisteren besprak.
Howard en Rebecca - ik noem ze liever bij hun volledige
namen dan bij het korte en populaire Howie en Becca - wonen in een kast van een
huis. Howard is de hele dag naar kantoor, Rebecca probeert zich te vermaken met
tuinwerkzaamheden. In het begin van de film vraagt een buurvrouw of ze die
avond willen komen eten, maar Rebecca gaat daar niet op in. Later, tijdens het eten
koken, hetgeen ook een tijdverdrijf is, vertelt ze Howard over de uitnodiging.
Het is inmiddels acht maanden geleden dat de vierjarige Danny bij een auto
ongeluk om het leven kwam maar de omgeving is nog steeds erg met hen begaan.
De pijn weer versterkt als de losgeslagen zus van Rebecca
zwanger blijkt van een muzikant. Rebecca zoekt kinderkleren bij elkaar voor
haar zus die bij hun moeder woont, maar die wil ze niet hebben. Het feit dat
haar moeder elf jaar daarvoor haar zoon verloor, maakt de pijn van Rebecca nog
erger. Howard aanvaardt een uitnodiging van Gabby en haar man om mee te gaan
naar een groep lotgenoten, die bij God hulp zoekt. Wellicht kan dat de pijn van
Rebecca wat verminderen. Rebecca kan echter die godfreaks niet uitstaan en gaat niet meer mee.
Op een dag ziet ze Jason, de jongen die het ongeluk
veroorzaakt heeft, al kon die er niets aan doen: Danny holde achter de hond aan
en keek niet uit. Rebecca volgt Jason naar de bibliotheek waar hij net het boek
Parallelle universums inleverde.
Rebecca leest het boek en raakt geboeid. Ze maakt een afspraak met Jason en
vraagt hem naar het waarom van zijn interesse. Jason legt uit dat hij strips
tekent en een verhaal bedacht, Rabbit
hole genoemd, over een jongetje dat dood gaat en voortleeft in een ander
universum. Als het klaar is mag Rebecca het boek wel lezen.
De verwijdering tussen Howard en Rebecca groeit. Zij wil het
huis verkopen, hij niet. Zij wil dat hij het kinderstoeltje uit de auto haalt,
hij wil een nieuw kind. Gabby bekent hem dat haar man haar verlaten heeft.
Howard kan het goed met haar vinden en gaat akkoord met de verkoop van het
huis. Omdat hij zich tijdens een bezichtiging geen raad weet als de eventuele
kopers - een gezin met een jongen - de kinderkamer ontdekken, gaat de verkoop
niet door. Rebecca slaat een moeder in een supermarkt die haar kind een
lekkernij weigert. Haar eigen moeder vertelt haar over haar eigen beleving van
het verlies. Het is als een innerlijk kind dat je steeds met je meedraagt, soms
is de pijn te harden, soms ook niet. Rebecca leest de strip Rabbit hole en vertelt Jason over de
mythe van Orpheus en Eurydice. Op een middag besluit Howard bij Gabby langs te
gaan, maar bij haar deur ziet hij in dat dat toch niet zo’n goed idee is.
De rol van de gevoelige maar zelfverzekerde Rebecca is Nicole
Kidman op het lijf geschreven. De rustige pianoklanken verhogen de sfeer van
dit intieme drama.
Hier
de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten