De derde avond begint met de boeiende film
Rumah Tua van Lizette Mataheru over haar 84-jarige oma die op het punt van vertrekken staat naar de Molukken om daar nog eens te kijken wat er van het oude dorp is overgebleven. ‘Klaar is Kees,’ zegt oma tenslotte als ze de koffer heeft gesloten met daarin, bovenop haar kleren, twee pakken Honig-soep en een grote zak kruidnoten. Na de tweede wereldoorlog werden de Molukkers gerepatrieerd naar Nederland. Ze kwamen eerst in kampen terecht en daarna werden ze gedwongen in een nieuwbouwwijk te gaan wonen. Voor oma en opa werd dat Foxhol in Groningen. Oma heeft zich daar nooit thuis gevoeld. Ze heeft weinig op met de Nederlanders. In het kamp verloor de zwangere oma een kind, omdat ze uitgleed over een plank. Het is vooral mooi om de rustige contact van Lizette met haar oma te zien, vooral over dat verloren kind, die stilte daaromtrent, die het verdriet voelbaar maakt. Helaas was de maakster door griep geveld en kon ze niet aanwezig zijn om vragen te beantwoorden.
Hetzelfde gold voor de regisseur van de tweede film, Thijs Schreuder, die in Ierland zat. Zijn film
De schaduw van Bonifatius, met een hoofdrol die Jan Decleir op het lijf geschreven was, werd nabesproken met Stef en Joery die beide samengewerken aan de speciale visual effects die volop in de film aanwezig zijn. Ze benadrukten daarbij dat ze de effecten ondergeschikt wilden houden aan het verhaal, dat vertelt over de nogal wrede kerstening van een groep Friezen in een woud en de tweespalt die optreedt tussen Bonifatius en zijn leerling Gregorius. Het deed mij heel erg denken aan een zwaar aangeklede passage uit
Kruistocht in spijkerbroek. Vooral de computer gemaakte insecten die in het bos zoemden maakten het sfeer wat kitscherig.
De laatste avond begon met de ingetogen film
Met de dag over dochter Meike die belast is met de zorg voor haar dementerende vader. De film werd heel naturel gespeeld. Het is prachtig hoe Meikes wanhoop over het gedrag van haar vader zich ontlaat tijdens een vrijscène met een nieuw vriendje. De hoofdrolspelers Hans Hoen en Ilse Ott speelden de sterren van de hemel. Ongetwijfeld gaat Ilse een grote toekomst als filmster tegemoet. Helaas was ook bij deze nabespreking regisseur Ben Brand afwezig, maar een tweekoppige crew wist samen met Ilse afdoende antwoorden te geven. De film werd lovend beoordeeld. Iemand vond de film van bijna on-Nederlandse kwaliteit, omdat er zo weinig in wordt uitgelegd. Ook de muziek van Christiaan Verbeek was prachtig. Deze musicus, die het conservatorium heeft gedaan en ook de muziek voor
Mo maakte, zei dat hij ook de stilte wilde benadrukken. Men is in overleg met de Alzheimerstichting om de film als inleiding voor een discussie aan mantelzorgers te vertonen.
De laatste film
Devotie werd gebracht als een experimentele documentaire. Het begint heel geheimzinnig met uitspraken van vier verschillende mensen over iets waar de kijker naar mag raden wat dat is. Vervolgens zien we de vier personen bezig met datgene wat hen begeesterd: een engelachtige jonge vrouw met gitaar die helemaal opgaat in een sekte-achtige godsdienst, een jongen die zwaar zwetend Bikram yoga doet, een jonge vrouw die de tango beoefent en een sinterklaasachtige heer die voetbal supporter is. Tenslotte keren we weer terug naar de personen. De documentaire is mooi gemonteerd. In de nabespreking vroeg regisseur Johannes Hogebrink waar wij dachten dat de film over ging. Zelf vond hij overgave de beste term. De verschillende figuren geven zich over aan iets hogers. Ikzelf vond de vergelijking tussen de verschillende passies, om die zo maar te noemen, wat mank gaan. Johannes kwam tot dit onderwerp naar aanleiding van een eerdere film over een man die denkt dat de wereld in 2012 vergaat.
Ziggy Klazes bedankte tot slot de mensen van de Vishal voor het beschikbaar stellen van de ruimte en stelde met algemene instemming voor om ieder jaar zo’n festival te organiseren. Een opdracht dus aan de komende eindexamenkandidaten van de Film- en televisieacademie Amsterdam om weer met zulk fantastisch materiaal naar Haarlem te komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten