Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 30 januari 2016

Theaterrecensie: Man met hoed, Boost producties, Toneelschuur, 29 januari 2016


Surrealistische droom op spectaculaire wijze tot leven gebracht

Man met hoed wordt op de flyer aangekondigd als een zoiets-heb-je-nog-nooit-gezien-voorstelling en maakt deze pretentie helemaal waar. De theaterbezoeker krijgt weer eens heel wat anders aangeboden. Knappe staaltjes van acrobatiek en illusie worden door vijf acteurs op zeer vakkundige en dynamische wijze aan elkaar vast geknoopt, zodat men een uur lang ademloos zit te kijken. De fantastische timing zal daar alles mee te maken hebben. De stilering is daardoor perfect.

Het begint al met het decor, dat gebaseerd is op de anarchitectuur van Matta Clark, zo is te lezen op de stand die Boost in de foyer heeft ingericht, waarin ieder zich met een bolhoed op kan laten vereeuwigen. De building cuts die Clark maakt door uitsneden in huizen te maken en die op een andere manier weer in elkaar te zetten, krijgen op ingenieuze wijze in het decor hun plaats. Klokken, schuifdeuren, het oude behang aan de muur geven het gevoel dat er iets bijzonders staat te gebeuren. Niets is wat het lijkt, om het met René Margritte te zeggen.

Dat blijkt ook al meteen met de man op de grond met een krant over zijn hoofd die langzaam wegschuift. Hij wil niet wakker worden, maar zijn roes uitgeslapen, getuige de lege fles die naast hem ligt. Op de oude radio horen we Franse stemmen die heel goed in de surrealistische sfeer van Margritte passen. We bevinden ons in de wereld van een droom waarin alles mogelijk is. Dat wordt fraai weergegeven met het licht dat door een ventilator wordt verstrooid. De man, die klein van stuk is, besluit eerst maar eens iets te drinken en haalt daartoe een kroes uit de kast. De fles die op de achtergrond staat loopt langzaam weg. Dubbelgangers duiken op. Een tas met naaldhakken eronder loopt door de kamer naar de vestibule, een vrouw die dubbelganger is daalt achter een hekwerk heel geloofwaardig een trap af, dezelfde vrouw heeft zich aan de trapeze in een onmogelijke houding gemanoeuvreerd, maar krijgt met een kleine vingeraanwijzing van de kleine man, een tikje tegen haar grote teen, weer een idee hoe ze uit de knoop kan komen.

Alles beweegt, onvoorspelbaar en zich herhalend, op een manier die alleen in dromen voorkomt. Spiegelingen worden afgewisseld met knappe stukjes jongleren en acrobatiek door hele lenige acteurs. Hun bolhoeden verwisselen vaak van eigenaar maar gaan ook hun eigen gang. Boost producties is niet voor niets een onderdeel van Circus Werkplaats Boost. Slapstick is daarbij een vast ingrediënt, suspense een andere. De bijpassende belichting en muziek versterken de handeling in een ruimte die erg goed wordt benut en de humor is het snufje zout in de pap. Als de kleine man zijn jas ophangt aan de kapstok, gooit een grotere man diens jas over zijn hoofd heen,. Hij is vooral het doelwit is van geweld, al is er ook een Sirene in een fraaie rode jurk die hem een fraaie luchtspiegeling voorhoudt.

Het is jammer dat het verhaal wat losjes aan elkaar hangt, maar het loopt allemaal wel weer mooi rond. De lach waarmee de scène wordt beëindigd maakt alles goed. Na afloop kijken de acteurs met glimmende ogen naar het publiek van wie de grote waardering ongetwijfeld in hun ogen weerspiegeld wordt. Man met hoed onder regie van Jakop Ahlbom en circusregie van Lenie Visser is vooral een blij makende voorstelling, een ode aan de creativiteit en aan de kunst.

Vanavond de première in de Toneelschuur, daarna een tournee. Gaat dat zien, gaat dat zien.

Hier de clip van de voorstelling, hier meer over Boost.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten