Surrealistische droom op spectaculaire wijze tot leven
gebracht
Man met hoed wordt
op de flyer aangekondigd als een zoiets-heb-je-nog-nooit-gezien-voorstelling en
maakt deze pretentie helemaal waar. De theaterbezoeker krijgt weer eens heel
wat anders aangeboden. Knappe staaltjes van acrobatiek en illusie worden door
vijf acteurs op zeer vakkundige en dynamische wijze aan elkaar vast geknoopt, zodat
men een uur lang ademloos zit te kijken. De fantastische timing zal daar alles
mee te maken hebben. De stilering is daardoor perfect.
Het begint al met het decor, dat gebaseerd is op de
anarchitectuur van Matta Clark, zo is te lezen op de stand die Boost in de
foyer heeft ingericht, waarin ieder zich met een bolhoed op kan laten
vereeuwigen. De building cuts die
Clark maakt door uitsneden in huizen te maken en die op een andere manier weer
in elkaar te zetten, krijgen op ingenieuze wijze in het decor hun plaats. Klokken,
schuifdeuren, het oude behang aan de muur geven het gevoel dat er iets
bijzonders staat te gebeuren. Niets is wat het lijkt, om het met René Margritte
te zeggen.
Dat blijkt ook al meteen met de man op de grond met een krant over zijn hoofd
die langzaam wegschuift. Hij wil niet wakker worden, maar zijn roes
uitgeslapen, getuige de lege fles die naast hem ligt. Op de oude radio horen we
Franse stemmen die heel goed in de surrealistische sfeer van Margritte passen.
We bevinden ons in de wereld van een droom waarin alles mogelijk is. Dat wordt
fraai weergegeven met het licht dat door een ventilator wordt verstrooid. De
man, die klein van stuk is, besluit eerst maar eens iets te drinken en haalt
daartoe een kroes uit de kast. De fles die op de achtergrond staat loopt
langzaam weg. Dubbelgangers duiken op. Een tas met naaldhakken eronder loopt
door de kamer naar de vestibule, een vrouw die dubbelganger is daalt achter een
hekwerk heel geloofwaardig een trap af, dezelfde vrouw heeft zich aan de
trapeze in een onmogelijke houding gemanoeuvreerd, maar krijgt met een kleine vingeraanwijzing
van de kleine man, een tikje tegen haar grote teen, weer een idee hoe ze uit de
knoop kan komen.
Alles beweegt, onvoorspelbaar en zich herhalend, op een
manier die alleen in dromen voorkomt. Spiegelingen worden afgewisseld met
knappe stukjes jongleren en acrobatiek door hele lenige acteurs. Hun bolhoeden verwisselen
vaak van eigenaar maar gaan ook hun eigen gang. Boost producties is niet voor
niets een onderdeel van Circus Werkplaats Boost. Slapstick is daarbij een vast ingrediënt,
suspense een andere. De bijpassende belichting en muziek versterken de
handeling in een ruimte die erg goed wordt benut en de humor is het snufje zout in de pap.
Als de kleine man zijn jas ophangt aan de kapstok, gooit een grotere man diens
jas over zijn hoofd heen,. Hij is vooral het doelwit is van geweld, al is er ook
een Sirene in een fraaie rode jurk die hem een fraaie luchtspiegeling voorhoudt.
Het is
jammer dat het verhaal wat losjes aan elkaar hangt, maar het loopt allemaal wel
weer mooi rond. De lach waarmee de scène wordt beëindigd maakt alles
goed. Na afloop kijken de acteurs met glimmende ogen naar het publiek van wie
de grote waardering ongetwijfeld in hun ogen weerspiegeld wordt. Man met hoed onder regie van Jakop Ahlbom
en circusregie van Lenie Visser is vooral een blij makende voorstelling, een
ode aan de creativiteit en aan de kunst.
Vanavond de première in de Toneelschuur, daarna een tournee.
Gaat dat zien, gaat dat zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten